Reklama
  • Wiadomości wstępne
  • Zasady rozwoju psychicznego
  • Zasady rozwoju zadatków psychicznych
  • Rozwoju zadatków środowiskowych
  • Rozwoju zadatków wychowawczych.
  • Okres wczesnoszkolny
  • Okresy rozwojowe
  • Rozwój fizyczny
  • Akceleracja rozwoju
  • Układ oddechowy, krążenia i pokarmowy
  • Układ hormonalny
  • Dojrzewanie płciowe
  • Wychowanie zdrowotne
  • Oddychanie oraz pielęgnacja zębów
  • Przepisy higieniczne dotyczące czystości ciała
  • Prawidłowe odżywianie
  • Rozwój uczuciowy
  • Świat uczuć i emocji
  • Uczucia w okresie młodszego wieku
  • Burzliwość, gwałtowność i niecierpliwość uczuć
  • Uczucia lęku, zmartwienia i strapienia
  • Uczucia radosne i przyjemne
  • Dom rodzinny
  • Wymagania rodziców
  • Wśród ludzi i w szkole
  • Wśród ludzi -klasa
  • Przyjaźń szkolna
  • Kim jest Dżentelmen
  • Zauroczenie
  • Miłość
  • Fantazje u chłopców
  • Rozwój procesów poznawczych
  • Czynność spostrzegania
  • Pamięć
  • Kształcenie mowy i kultura języka
  • Kształcenie barwy wymowy
  • Wzbogacić słownictwo i sztukę mówienia
  • Kultura żywego słowa
  • Gwara szkolna
  • Procesy myślenia
  • Myślenie operacyjne
  • Jak się skutecznie uczyć?
  • Osobowość i samopoznanie
  • Funkcjonowanie osobowości
  • Obraz samego siebie
  • Kształtowanie charakteru
  • Podział typów ludzkich
  • Postawa altruistyczna
  • Odporność na sytuacje trudne
  • Potrzeby biologiczne
  • Problemy zawodowe i przystosowanie społeczne
  • Zebranie myśli
  • Psychologiczny rozwój sexualny
  • Erotyka mlodzieży
  • Ciekawość
  • Flirt
  • Wstrzemięźliość
  • Argumenty moralno-etyczne
  • Zapobieganie erotyzmowi
  • Swoboda seksualna
  • Małżeństwo i rodzina
  • Choroby weneryczne
  • Środki antykoncepcyjne
  • Zaburzenia emocjonalne
  • Homoseksualizm
  • Wady rozwojowe narządów
  • Problemy koedukacji
  • Zadania oświatowe
  • Niepłodność
  • Menstruacja
  • Bliźnięta
  • Fizyczne i psychiczne różnice płci
  • Ciąża
  • Moralne i społeczne aspekty płci
  • Alkoholizm a małżeństwo
  • Ciąża i rozwój płodu
  • Dolegliwości okresu ciąży
  • Dzieci ze związków niemałżeńskich
  • Zapobieganie ciąży
  • Zjawiska przemian w wychowaniu
  • Pedagogika jako nauka
  • Pedagogika
  • Budowa pedagogiki
  • Pedagogia jako wychowanie
  • Źródło pedagogiki
  • Nauki historyczne w pedagogice
  • Nauki emipiryczne w pedagogice
  • Światopogląd w pedagogice
  • Współczesny system wychowawczy
  • Ruchy społeczno polityczne
  • Rozdział systemów wychowawczych
  • Nowa orientacja wychowania
  • Pojęcie nowoczesnego systemu
  • Różnicowanie systemów wychowania
  • System chrześcijańskiego wychowania
  • Ideologia chrześcijańskiego wychowania
  • Doktryna wychowawcza kościoła
  • System wychowania liberalnego
  • Zasady systemy liberalnego
  • Ideoligia wychowania liberalnego
  • Wychowanie socjalistyczne
  • Założenia systemu socjalistycznego
  • Moraliz socjalistyczny
  • Personalizm socjalistyczny
  • Idea humanizmu socjalistycznego
  • Dynamiz wychowania
  • Dynamiz wychowania -doskonalenie
  • Istota wychowania
  • Czynniki rozwoju człowieka
  • Pozostałe czynniki rozwoju człowieka
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści pozostałe aspekty
  • Rozwój formy życia
  • Rozwój formy życia-psychologiczny aspekt
  • Rozwój formy życia-kulturowy aspekt
  • Struktury rozwojowe człowieka
  • Struktury rozwojowe człowieka-psychologia
  • Struktury rozwojowe człowieka-światopogląd
  • Wpływ sytuacji społecznych na człowieka
  • Wpływ sytuacji społecznych-działania nieświadome
  • Sytuacje wychowawcze
  • Morale sytuacji społecznych
  • Funkcje wychowawców
  • Funkcje wychowawców-educere
  • Podsumowanie funkcji wychowawczych
  • zespoy muzyczne na wesele
  • https://www.liftonpolska.pl/index.php/nowosci-i-promocje/
  • Dziewczyny
  • domy opieki
  • Pokrewne

    Zjawiska przemian w wychowaniu

    Szukając współczesnego znaczenia wychowania, musimy po­czątkowo posługiwać się potocznym rozumieniem wyrazu „wy­chowanie", które w języku polskim dzisiaj oznacza wszelkie celowe oddziaływanie ludzi dojrzałych (wychowawców) przede wszystkim na dzieci i młodzież (wychowanków), aby w nich kształtować określone pojęcia, uczucia, postawy, dążenia. Dla­tego działanie wychowawcze zawiera w sobie opiekę, dostarcza­nie rozrywki i kultury, wychowanie fizyczne, umysłowe, moral­ne, społeczne, estetyczne, ideowe, a obok tego nauczanie, szko­lenie, przygotowanie do różnych zadań, np. przysposobienie rolnicze, kształcenie w różnych kierunkach, oświatę, populary­zację, poradnictwo, reklamę, agitację itp. oddziaływanie jednych ludzi na drugich. Przy tym działalność wychowawcza jest jakoś społecznie zorganizowana, popierana, aprobowana i odbywa się przez i w ramach życia określonych grup społecznych, które stają się instytucjami wychowującymi, jak rodzina, szkoła, orga­nizacja młodzieżowa, zakład pracy, teatr, muzeum itd. Jeśli zaś do instytucji wychowujących zaliczamy dziś nie tylko dom ro­dzinny i szkoły, ale także zakłady społeczne, oświatowe i kultu­ralne, to dotykamy świeżo zachodzących zmian, które przed ostatnią wojną mogły być nieznane lub mało upowszechnione. Toteż dla znalezienia sensu wyżej wymienionych, wielokierun­kowych działań wychowawczych, przyjrzymy się najpierw wszy­stkim zjawiskom przemian zachodzących obecnie w wychowa­niu, by na tej drodze zarejestrowania zmian zrozumieć poja­wiające się nowe role, czyli funkcje wychowania, do czego te zmiany służą i by wreszcie określić jakie społeczne znaczenie ma współcześnie wychowanie jako całokształt oddziaływań wy­chowawczych instytucji organizowanych przez społeczeństwo. O sprawach wychowania słyszy się dzisiaj wszędzie w roz­mowach, prasie, radiu. Trudności z dziećmi i młodzieżą uczy­niły z wychowania ważny problem na całym świecie, a równo­cześnie stało się ono palącą potrzebą społeczną. O wadze tych potrzeb świadczy szereg zjawisk w wychowaniu, do których należą: rozszerzanie się terenu oddziaływań wychowawczych w dół i w górę życia ludzkiego, ponieważ dotyczą one nie tylko dzieci w domu i uczniów w szkole, czy wiernych w Kościele, ale obejmują niemowlęta, opiekę nad matką, przygotowanie do małżeństwa i założenia rodziny, młodzież pracującą i akade­micką, dorosłych, korzystających z oświaty, dokształcającą się inteligencję twórczą, a nawet starców — tak, że wychowanie dziś odnosi się do całego życia ludzkiego, staje się wychowa­niem „całożyciowym"; zmiana charakteru wychowania z indywidualnego na gru­powe, co spowodowane jest tym, że nie wystarcza wychowanie jednostek, lecz musi się ono odbywać w zespołach (np. rodzeń­stwo, klasa szkolna, drużyna harcerska), stara się wpłynąć na masy społeczne (np. wychowanie masowe żołnierzy, robotników), a nawet narody i działa w skali światowej przez Organizację Narodów Zjednoczonych (UNESCO); powstawanie nowych instytucji wychowawczych, które specjalizują się np. w opiece nad małym dzieckiem (żłobek, przedszkole, dzieciniec letni), nad dzieckiem opuszczonym (dom dziecka, dom młodzieży, pogotowie opiekuńcze), nad dzieckiem przestępczym (izba milicyjna, schronisko dla nieletnich, zakład wychowawczy, poprawczy), w pracy kulturalnej i rozrywkowej (miasteczko dziecięce Podgrodzie k. Szczecina, pałace młodzie­ży — Warszawa, Katowice, domy kultury), w pomocy szkole (komitety rodzicielskie, opiekuńcze); pedagogizacja wielu instytucji, dotychczas tradycyjnie niewychowawczych, jak np. wojsko, które obecnie musi działać psychologicznie i pedagogicznie na żołnierzy,2 jak sądownictwo dla nieletnich i prawo karne dla dorosłych,3 prasa (unikanie demoralizacji), związki zawodowe wychowujące ludzi do pracy, a nawet handel, w którym wystawy mają wychować upodobania klienta; pedagogizacja starych instytucji wychowawczych, jak szkoły, uniwersytety, domy akademickie, ponieważ rodziców, nauczycieli i wychowawców społecznych trzeba na podstawach naukowych psychologii wychowawczej i pedagogiki uświadomić o ich zadaniach i ulepszać ich pracę; pedagogizacja duszpasterstwa w Kościele, czego wyrazem jest duszpasterski charakter II Soboru Watykańskiego, jak też dokształcanie duchowieństwa w naukach pedagogicznych oraz wychowawcze kształcenie kleryków w seminariach duchow­nych, aby udoskonalić oddziaływanie religii na współczesnego człowieka; zastosowanie najnowocześniejszej techniki do oddziaływa­nia masowego na ludzi przez prasę, plakaty, grafikę, kino, radio, telewizję, unowocześnione technicznie biblioteki (mikrofilmy, mikrofisze, mikrokarty i czytniki) i muzea (obrotowe eksponaty, magnetofony), elektronowe maszyny uczące, dzięki czemu na całym świecie dokonuje się „rewolucja kulturalna", polegająca na zbliżeniu i udostępnieniu dzieł nauki, sztuki i kultury masom społecznym.Ażeby wyjaśnić sprawę, dlaczego wychowanie dziś stało się sprawą bardzo ważną i wywołało gwałtowne zmiany w zakresiei formach swego działania, trzeba poznać, jaką rolę i jakie za­danie ma do spełnienia wychowanie w życiu ludzkim. Mówimy tu o funkcjach wychowania, wśród których rozróżniamy daw­niejsze i nowsze. Do najstarszych funkcji wychowawczych na­leżą religijne, moralne i społeczne cele wychowania. Już religie pierwotne, pogańskie stworzyły pierwszy czyn wychowawczy — „inicjacje" młodzieży do wierzeń magicznych,5 potem szkoły przy świątyniach Babilonu czy Egiptu, dostarczanie treści wy­chowawczej w „księgach świętych", np. Wedy lub w mitologii greckiej, a przez wyobrażenia bóstwa dawały człowiekowi ideał do naśladowania. Chrześcijaństwo w znacznym stopniu rozwi­nęło oddziaływanie wychowawcze, stwarzając narody, kulturę europejską, szkolnictwo i uniwersytety, przenikając całość ży­cia społecznego ideą religijną. Dopiero w XVI wieku protestan­tyzm od funkcji religijnej wychowania oddzielił jego funkcję moralną, która niezależnie od wyznania dążyła do urabiania postaw etycznych u ludzi („imperatyw kategoryczny" sumienia u Kanta), a te z kolei desakralizując się miały wpływ na kształ­towanie się późniejszej etyki laickiej. Wreszcie w XIX wieku klasowe społeczeństwo odłączyło od wychowania moralnego funkcję społeczną, aby szkoła wychowywała masy w duchu lo­jalności państwowej i zapobiegała rewolucjom. Nowoczesna nauka rozpoznała jeszcze głębsze funkcje wy­chowawcze, do których należą: a) znaczenie techniczne wycho­wania w zakresie przygotowania do pracy produkcyjnej, poli­technizacji i kształcenia zawodowego, by przez pedagogikę pra­cy6 móc szybciej rozwijać cywilizację techniczną; b) znaczenie kulturotwórcze, polegające na tym, że przez wychowanie, kształ­cenie i szkoły nie tylko następuje przekazanie dorobku kultury następnym pokoleniom, ale osiąga swój rozwój uzdolnień twór­czych w różnych dziedzinach kultury; c) znaczenie biologiczne, odkryte przez medycynę, ponieważ złe wychowanie w naj­wcześniejszym dzieciństwie odbija się na stanie zdrowia i powo­duje nerwice; d) znaczenie psychologiczne, dzięki czemu można w szkole i w procesie wychowania ćwiczyć myślenie, inteli­gencję, rozwijać wolę, uczucia, wyobraźnię, kształtować zain­teresowania i uzdolnienia, np. muzyczne lub plastyczne; e) zna­czenie patriotyczne w wychowaniu ducha miłości Ojczyzny, co po raz pierwszy w Polsce doceniła Komisja Edukacji Narodo­wej (1773—1794), a współcześnie realizowane jest w każdym wojsku przez specjalnych oficerów wychowawczych; f) znacze­nie ekonomiczne dla wyrobienia w społeczeństwie zmysłu oszczędności, gospodarności, wyższej wydajności pracy, rozwija­nych przez nowoczesną pedagogikę gospodarczą;7 g) wreszcie znaczenie polityczne, gdyż przez odpowiednie wychowanie na­rodu można go nastawić na agresję w stosunku do innych i im­perializm lub też doprowadzić do pokojowego współżycia mię­dzynarodowego. Te liczne funkcje współczesnego wychowania dowodzą olbrzymiego znaczenia, jakie posiada i tłumaczą zjawiska jego upowszechniania. Jednakże sekret masowego uznania dla wysił­ków wychowawczych wynika nie z poszczególnych zastosowań, lecz z scałkowania wszystkich znaczeń w rozwoju człowieka. Wychowanie współczesne zmierza bowiem do wszechstronnego rozwoju ludzi, w czym jest niczym niezastąpionym narzędziem i jedyną drogą. Wszystko, co człowiek wewnętrznie posiada, powstaje jako dzieło wychowania. Tak więc rozwój mowy i świadomości, wiedza i umiejętność zawodowa, światopogląd i religijność, uspołecznienie i patriotyzm, zasady moralne i ludz­kie postępowanie musi być przynajmniej w swoich początkach wypielęgnowane przez staranne wychowanie, kształcenie i szko­lenie. W ten sposób wychowanie przez wszechstronny rozwój przyczynia się do zapewnienia maksymalnych warunków uszczę­śliwienia jednostek ludzkich, dając im wykształcenie i przygo­towanie życiowe, rozumienie świata i życia, zadowolenie z pracy i miłości wzajemnej, radość kulturalnego spędzania wolnego czasu, a nawet zadatek wiecznego szczęścia. SPOŁECZNE ZNACZENIE WYCHOWANIA Bardziej aniżeli młodzi ludzie doceniają wartość wychowania narody i społeczeństwa. Między największymi potęgami świata rozgrywa się wyścig w dziedzinie opanowania kosmosu, rozwoju techniki, elektroniki, cybernetyki dla zautomatyzowania proce­sów produkcyjnych. W tym współzawodnictwie decyduje wyż­szy poziom wykształcenia społeczeństwa, większa efektywność kształcenia inżynierów i naukowców, ilość zdobytych nagród Nobla, upowszechnienie oświaty i szlachetność idei wychowaw­czych. Wychowanie więc współczesne przez szczęście jednostek w wyższym jeszcze stopniu stwarza szczęście narodów, które dzięki temu stają się mądrzejsze, szlachetniejsze, zwarte i sil­niejsze, bardziej przygotowane na niespodzianki historii. Stąd też i Polska dąży do tego, by być „krajem ludzi kształcących się". Współczesne więc społeczne znaczenie wychowania powoduje to, że wyrasta ono na naczelny problem epoki. W związku z tym państwo jako organizacja życia społecznego zmienia dziś swój charakter na całym świecie z państwa dawniej ekonomicznego, dbającego o dobrobyt i potęgę gospodarczą (rynki zbytu, kolonie, cła) na państwo wychowawcze, które stara się wychować własne społeczeństwo w duchu określonej ideologii, pedagogizując w tym kierunku wszystkie swoje instytucje, urzędy, prawo, sądy, wojsko, szkolnictwo, oświatę, kulturę, środki masowej komuni­kacji, jak prasę, radio, telewizję dla planistycznego i racjonali­zatorskiego przetwarzania wszystkich swych obywateli. Praca wychowawcza w takiego typu państwach na całym świecie odbywa się pod naczelnym hasłem: „stworzenie nowego człowieka",8 aby przez osiągnięcie przemiany mentalności, osiągnięcia rewolucyjnej przebudowyj ustipoju spo­łecznego, gospodarczego i politycznego oraz przeobrażeń dokona­nych w kulturze naukowej, artystycznej i moralnej, gdyż ma to być istotna droga do zapewnienia ludzkości lepszej przyszłości. Wprawdzie samo hasło „stworzenie nowego człowieka" (Patrz: Paweł Rz 8, 21; J I, 3, 2) nie błyszczy absolutną nowością, ponieważ po raz pierwszy przynosi je chrześcijaństwo, które w sformułowaniu św. Pawła wymaga od wiernych: „odnawiać się duchem w waszym umyśle i przyoblec człowieka nowego, stworzonego według (wzoru) Boga w sprawiedliwości i świętości, polegającej na prawdzie" (Efez 4, 23—24). Jednakże krytykując chrześcijaństwo za jego bezskuteczne, jak się wydaje, wysiłki wy­chowania nowego człowieka współczesność podejmuje się tego sa­mego zadania w zupełnie inny sposób. Ludzkość zatem stoi w obli­czu nowych prób i eksperymentów pedagogicznych, których wy­niki i wartość przyszłość najbliższa będzie mogła ocenić. Współ­cześnie tylko notujemy podejmowane zamiary nowego wychowa­nia, planowane programy, konstruowane modele i ideologie wy­chowawcze. Podstawę planowania i racjonalizacji wychowawczego dzia­łania współcześnie tworzy specjalna nauka o wychowaniu, czyli pedagogika. Wielkie zadania przebudowy natury człowieka, jego przemiany wymagają wszechstronnych badań i studiów przede wszystkim obecnego stanu, sytuacji wychowawczej młodzieży i społeczeństwa, a następnie przeprowadzanych eksperymentów i reform działania różnych instytucji pedagogicznych, by ustalić obiektywnie ich wyniki, ocenić i ulepszyć. Ta potrzeba naukowej pomocy ze strony pedagogiki przyspiesza jej dojrzewanie meto­dologiczne jako nauki.

    Cytat Dnia!


    Okres przekwitania

    Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”