Rozwój psychologiczny

Rozwoju zadatków środowiskowych

Środowisko. Rozwój jednostki uwarunkowany wyposa­żeniem dziedzicznym, własną aktywnością, czyli czynni­kami biologicznymi, jest związany i uzależniony w spo­sób wielokierunkowy od czynników społecznych: środo­wiska i wychowania. Środowisko, a więc rodzina — (ro­dzice i rodzeństwo, grupa rówieśnicza, podobnie jak i atmosfera panująca w domu, mają przemożny wpływ na kształtowanie psychiki jednostki. Mechanizmy wrodzone i dziedziczne stanowią podłoże dla powstawania czynno­ści umysłowych, takich jak: mowa, zdolność logicznego myślenia, rozwiązywanie problemów. By ów mechanizm mógł sprawnie działać, konieczny jest odpowiedni dobór bodźców w postaci różnorodnych form kontaktów społecznych, pobudzających aktywność jednostki. Formy te są różne w różnych okresach rozwojo­wych. W okresie niemowlęcym kontakty z matką, rodziną wywołują pozytywne reakcje uczuciowe, pobudzając aktyw­ność dziecka. Środowisko ma charakter dynamizujący nie tylko w odniesieniu do młodszych dzieci, ale także odgry­wa znaczną rolę w kształtowaniu osobowości. Określone wzory postępowania czy zachowania wiążą się z wyróżnianą osobą, którą się naśladuje i z którą się utoż­samia. Rodzinę określa się jako miniaturę społeczeństwa, w którym dziecko od najmłodszych lat uczy się przystosowy­wania społecznego, utrwala wzory zachowania osób mu najbliższych w danym momencie. Wzorce zachowania mają ogromne znaczenie. Jeśli nie­właściwe formy zachowania jednego z rodziców, takie jak: brak opanowania, podniesiony głos, krzyki często się pow­tarzają, trudno się dziwić, że dziecko naśladuje je i utrwa­la w swym zachowaniu. Pierwszym wzorcem dla swych dzieci są rodzice. Oni zaspokajają ich potrzeby nie tylko biologiczne, ale i poznawcze, służą radą i pomocą, kształ­tują pojęcie dobra i zła. Środowisko rówieśnicze i szkoLne ma także doniosłe zna­czenie, którego wpływu nie da się usunąć. .Powiedz mi z kim przestajesz, a .powiem ci, kim jesteś" — mówi J. W. Goethe 1), podkreślając wagę oddziaływań środowiska. Akceptacja norm postępowania i zasad obowiązujących w grupie rówieśniczej przesądza czasem o zachowaniu jed­nostki i realizacji jej zamiarów, dążeń, a także zadań. To wszystko może stać się czynnikiem wzmacniającym oso­bowość, odporność psychiczną człowieka, która potrafi go uchronić od złych wpływów otoczenia. Może być jednak odwrotnie. Ucieczka od zdrowego moralnie zespołu ró­wieśników, uleganie złym wpływom zdemoralizowanych kolegów może doprowadzić do groźnych skutków zarówno dla chłopca, jak i dziewczynki, sprawić ból rodzicom i wy­wołać potępianie w szkole. Bywa i tak, że młodzież dorastająca nie akceptuje pozy­tywnych zasad postępowania, wpajanych przez rodziców, lub odwrotnie — tradycje i obyczaje panujące w niektó­rych rodzinach budzą sprzeciw społeczny. Ślepa akceptacja i posłuszeństwo nie są sprzymierzeń­cami postępu w świecie. Tempo zmian społecznych, choć czasami doprowadza do zakłóceń w życiu jednostek i grup społecznych, umożliwia korzystanie ze swobody w dążeniu do samorealizacji, w wyborze drogi życiowej, w zaspoka­janiu swych potrzeb. Stąd w rodzinach o modelu tradycyj­nym — nakazowym, autorytatywnym — spotykamy się z „nieposłusznymi", „niepokornymi buntownikami". Określa się to popularnie jako tzw. konflikt pokoleń. Najczęściej oznacza to bunt przeciw starym wzorom, nieżyciowy prze­pisom i zasadom, do których młodzi nie chcą się dostoso­wać. Brak zrozumienia dJa odmienności przekonań i po­glądów, równoznaczny z nieistnieniem partnerskich stosun­ków w rodzinie, przekreśla często nieodwracalnie szansę na porozumienie między rodzicami a dziećmi. Trudności jeszcze bardziej się pogłębiają, gdy nie tyl­ko rodzina, lecz wychowawcy w szkole nie chcą uznać ani uwzględnić swoistości i jedyności drogi rozwoju swego wy­chowanka, a także „stanu możliwości twórczych", uzdol­nień i cech indywidualnych, stanowiących o jego odrębno­ści. Czynnik środowiskowy ma niezwykle złożoną struk­turę i stąd takie jego znaczenie dla rozwoju psychofizycz­nego człowieka.

Cytat Dnia!

“
Okres przekwitania

Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”