Człowiek

Argumenty moralno-etyczne

Stosunek miłosny nie jest wyłącznie osobistą sprawą męż­czyzny i kobiety, ponieważ konsekwencje jego mają zbyt często charakter społeczny. Trzeba również zwrócić uwagę na fakt, że prawie zawsze rodzice dziewczyny, która stała się przedwcześnie matką, lub chłopca, który jest ojcem przed dojściem do pełno­letności, muszą ponosić ekonomiczne konsekwencje stosunków seksualnych nawiązanych przez młodzież. Często ten ciężar obo­wiązków wychowania dzieci zrodzonych z młodocianej i życiowo zupełnie jeszcze nie przygotowanej pary spada na barki państwa. W interesie społeczeństwa leży, aby młodzież opuszczała szko­łę z dostatecznym zrozumieniem swoich obowiązków obywatel­skich. Szkoła powinna wpoić znajomość norm i zasad postępowa­nia obowiązującego ludzi współżyjących w cywilizowanej społecz­ności oraz wskazać na konsekwencje ich łamania. Z tego względu ukazanie społecznych aspektów życia seksualnego ma szczególnie duże znaczenie. Większość młodych ludzi już z domu rodzinnego wynosi wiedzę o tym, czego oczekują od nich rodzice i społeczeń­stwo. Szkoła powinna pogłębić w nich to przekonanie, podkreś­lając znaczenie społeczne tych dziedzin życia, które w wychowa­niu domowym są zazwyczaj przemilczane. Względy społeczne nie sąj to tylko sprawy ekono|niczno-spo-łeczne, ale i moralno-społeczne. Straty, jakie ponosi społeczeń­stwo wskutek nierozważnego postępowania młodzieży, wyrażone w liczbach (w złotówkach) mogą zbyt słabo przemawiać do wy­obraźni, ale zawsze jest szansa, że wrażliwą psychikę młodego człowieka wstrząśnie obraz krzywdy ludzkiej, krzywdy bliźniego, krzywdy dziecka, którego narodzin nikt nie pragnął i nie ocze­kiwał. Młodzież musi zrozumieć, że te same nakazy honoru i miłości bliźniego, które obowiązują w życiu codziennym, zachowują swo­ją ważność w całej rozciągłości również i w dziedzinie życia sek­sualnego. Nie tylko względy społeczne skłaniają do uznania wstrzemięź­liwości jako najsłuszniejszego sposobu postępowania w okresie młodzieńczym. Niemniej ważkich argumentów dostarcza biolo­gia i fizjologia. Okres młodości jest okresem dorastania, dojrze­wania — a więc procesy te nie są jeszcze ukończone. Człowiek nie osiągnął jeszcze pełni dojrzałości fizycznej ani wystarczającej dojrzałości psychicznej. Z punktu widzenia biologii jednostki ta­kie nie nadają się do reprodukcji, ponieważ wynikiem, jej będzie potomstwo mniej wartościowe, gorzej przystosowane do życia. Zatem rozród jednostek niedojrzałych, o niedokończonym roz­woju, jest czymś sprzecznym z prawami natury. Wśród argumentów psychologicznych najważniejszy jest ten, że zbyt wcześnie rozpoczęte życie seksualne bywa często trakto­wane jako cel sam w sobie — w oderwaniu od idei rodziny, dzieci, domu. W normalnej psychice dojrzałego człowieka pojęcia te wiążą się z życiem seksualnym. Skojarzenie takie stanowi pod­stawę poczucia odpowiedzialności w dziedzinie seksualnej, odpo­wiedzialności zarówno w odniesieniu do partnera, jak i do spo­łeczeństwa. W okresie dorastania trudno o skojarzenia tego typu. Powstają one bowiem dopiero na gruncie doświadczeń, których młodzieży zazwyczaj brak. Ponadto młodzi ludzie nie mają prze­cież warunków życiowych, aby już w okresie dojrzewania stwo­rzyć dom i zabezpieczyć byt rodzinie, nawet gdyby odznaczali się znacznym poczuciem odpowiedzialności. Nawiązywanie stosunków płciowych z wyłącznym nastawie­niem na ,.użycie życia", na „wyszumienie się", rozładowanie wezbranej energii w przygodnych awanturach miłosnych, pro­wadzi do wytworzenia typu tzw. złotego młodzieńca. Jest to osobowość zdecydowanie ujemna. Złota młodzież zawsze stanowiła przedmiot poważnej troski cywilizowanych społe­czeństw, a w naszych czasach troska ta jest specjalnie uspra­wiedliwiona. Zjawiskiem tym interesują się coraz bardziej współczesna socjologia, psychologia i pedagogika. U „złotej młodzieży" zarówno u chłopców, jak i dziewcząt następuje z biegiem czasu charakterystyczne skrzywienie psy­chiki — osłabienie uczuć wyższego rzędu, jednostronne zainte­resowanie sprawami płci i wybujały erotyzm, egocentryzm, ego­izm, nieliczenie się ze skutkami własnego postępowania, zanik refleksji o podłożu altruistycznym i społecznym. Jeżeli chłopiec lub dziewczyna wcześnie popadną w towarzystwo „złotej mło­dzieży", nie przeżywają oni przeważnie charakterystycznego dla wieku dorastania okresu uczuć romantycznych. W ich wzajem­nych stosunkach pojawiają się prawie natychmiast elementy cynizmu i skłonności do szyderstwa z jakichkolwiek głębszych uczuć. Chłopcy nabierają lekceważącego stosunku do koleżanek i do kobiet w ogóle; dziewczęta poznają mężczyzn od najgorszej ich strony — drapieżności seksualnej i egoizmu — i również nimi pogardzają. Wbrew pozorom dziewczęta i chłopcy z kręgu tej młodzieży rzadko bywają szczęśliwi, a prawie zawsze unieszczęśliwiają swo­ich rodziców i wszystkich, którzy zachowali dla nich jakieś ży­czliwe uczucia. Wychowanie seksualne jest w stanie w znacznej mierze złago­dzić w społeczeństwie problem „złotej młodzieży". Jeśli mło­dzież będzie rozpoczynać nawiązywanie stosunków płciowych nieco później niż to czyni obecnie, można oczekiwać, że sprawy płci i miłości będą przez nią traktowane znacznie poważniej ze względu na wyższy stopień dojrzałości społecznej.

Cytat Dnia!

“
Okres przekwitania

Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”