Rozwój psychologiczny
Rozwoju zadatków wychowawczych.

Wychowanie. Temu ostatniemu z czynników spoÅ‚eczÂnych, wpÅ‚ywajÄ…cemu tak znaczÄ…co na rozwój psychiki jedÂnostki, przypisywana jest wiodÄ…ca rola. PojÄ™cie wychowaÂnia ma szeroki zakres. Należy rozumieć przez nie całą skomplikowanÄ… „organizacjÄ™" wpÅ‚ywów na wychowanka na każdym poziomie jego rozwoju: od urodzenia aż do osiÄ…gniÄ™cia dojrzaÅ‚oÅ›ci psychofizycznej. Formy tej „orgaÂnizacji" bÄ™dÄ… różne w zależnoÅ›ci od uzdolnieÅ„ i możliÂwoÅ›ci psychicznych wychowanka, a także od instytucji wychowujÄ…cej — domu, przedszkola, szkoÅ‚y, grupy róÂwieÅ›niczej. Wychowanie odnosi siÄ™ do ksztaÅ‚towania życia uczuÂciowego, które jest zwiÄ…zane z rozwojem osobowoÅ›ci jedÂnostki. Efektem tego bÄ™dÄ… uksztaÅ‚towane cechy charakteÂru, motywy postÄ™powania, .postawy, sposoby ujawniania swych uczuć bÄ…dź panowania nad swymi emocjami. Wychowanie pojmuje siÄ™ także jako oddziaÅ‚ywanie na wychowanka poprzez nagrody i pochwaÅ‚y lub kary i naÂgany. Ważne jest także informowanie wychowanka o wÅ‚aÂÅ›ciwych, sÅ‚usznych sposobach postÄ™powania w szkole, w życiu spoÅ‚ecznym, a także o skutkach jego postÄ™powania. NiezbÄ™dnÄ… sprawÄ… w wychowaniu jest dążenie do osiÄ…gniÄ™Âcia zaÅ‚ożonych celów wychowawczych. Rodzice i wychowawcy dostarczajÄ… wychowankowi wzoÂrów, doÅ›wiadczeÅ„ wzbogacajÄ…cych jego umysÅ‚, a także rozwijajÄ… uczucia, bÄ™dÄ…ce bodźcem do wszechstronnego rozwoju. Wiąże siÄ™ to z potrzebÄ… elastycznoÅ›ci w wychoÂwywaniu, szczególnie w okresie dorastania. Należy uwzglÄ™dÂniać samodzielne poszukiwania, przemyÅ›lenia, a także dÄ…Âżenia jednostki do rozwoju wÅ‚asnych możliwoÅ›ci psychoÂfizycznych. Współczesna pedagogika wskazuje podejÅ›cie holistyczÂne ) w zakresie traktowania możliwoÅ›ci tkwiÄ…cych w czÅ‚oÂwieku. Rozwój fizyczny, bez rozwoju umysÅ‚u i uczuć, 'bez utrwalania norm współżycia spoÅ‚ecznego, zasad postÄ™poÂwania etycznego, stwarza wiÄ™cej problemów, aniżeli rozÂwiÄ…zuje. Skoordynowane, caÅ‚oÅ›ciowe oddziaÅ‚ywania, majÄ…ce na celu wyzwalanie wszystkich utajonych możliwoÅ›ci czÅ‚oÂwieka, wzbogacajÄ… go, przyczyniajÄ… siÄ™ do tego, że staje siÄ™ on lepszy, potrzebny innym, szczęśliwszy. JeÅ›li w odpowiednim czasie — to znaczy już od najÂwczeÅ›niejszego dzieciÅ„stwa — nie wpojono dziecku norm etycznego postÄ™powania, nie rozwiniÄ™to w nim uczuć wyżÂszych i nie nauczono zgodnego współżycia spoÅ‚ecznego, a także dziaÅ‚ania na rzecz innych, może stać siÄ™ ono w przyÂszÅ‚oÅ›ci groźne dla otoczenia. Rodzice stawiajÄ… czÄ™sto pytania: jak wychowywać i rozÂwijać wszechstronnie dziecko, jak pracować nad jego uzdolÂnieniami, pobudzać aktywność, rozwijać uczucia, ksztaÅ‚Âtować zasady etyczne? Każde z owych pytaÅ„ jest niemalże osobnym problemem i wymaga innej odpowiedzi. Pozornie wyłączajÄ… siÄ™ wzaÂjemnie, ale zmierzajÄ… do jednego celu — osiÄ…gniÄ™cia wszechstronnego rozwoju czÅ‚owieka. Problem ten znajduje swe odzwierciedlenie nie tylko w naszym systemie eduÂkacji, ale i w systemach innych krajów. Teoretycy wychoÂwania starajÄ… siÄ™ o połączenie pobudzania wszelkiego roÂdzaju aktywnoÅ›ci jednostki i wszechstronnego oddziaÅ‚ywaÂnia na niÄ…, w praktyce jest przeważnie inaczej. W szkole na przykÅ‚ad matematyk wymaga koncentracji i uczenia siÄ™ tylko jego przedmiotu. Nauczyciel wychowaÂnia fizycznego domaga siÄ™ dbaÅ‚oÅ›ci o kondycjÄ™ i jak najÂwyższÄ… sprawność ruchowÄ… i fizycznÄ…, z kolei polonista uważa swój przedmiot za najważniejszy. Badania psychologiczne koncentrujÄ… siÄ™ nad maksymalÂnym wykorzystaniem możliwoÅ›ci czÅ‚owieka, podkreÅ›lajÄ… różnorodność oddziaÅ‚ywaÅ„ i wzbogacanie tym samym wszechstronnych doÅ›wiadczeÅ„ zarówno pojedynczego czÅ‚oÂwieka, jak i caÅ‚ej grupy. Ponadto nikt nie mógÅ‚by rozwijać swych możliwoÅ›ci psychofizycznych w samotnoÅ›ci lub wedÅ‚ug jakiegoÅ› scheÂmatu. W każdym procesie wychowawczym zawarte sÄ… eleÂmenty nauki, utrwalania nabytych umiejÄ™tnoÅ›ci, przeÂksztaÅ‚cania siÄ™ doÅ›wiadczeÅ„ w wiedzÄ™. W tym zÅ‚ożonym procesie każdy wchodzÄ…cy w życie nie jest sam, lecz z rodzicami, wychowawcami, rówieÅ›nikami, przyjaciółmi. Tworzy siebie i nowe wartoÅ›ci poczÄ…tkowo w zabawie (wiek przedszkolny), w czasie nauki szkolnej, a potem w pracy — czyli od okresu dzieciÅ„stwa aż do okresu doraÂstania i osiÄ…gniÄ™cia wieku dojrzaÅ‚ego.
“
Okres przekwitania
Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiÄ…czkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które siÄ™ dokonujÄ… w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jajeÂczek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzÄ… tylko w samych jajnikach, dotyczÄ… one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narzÄ…dów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”