Problemy szkolne
Przyjaźń szkolna
Znakomita większość ludzi młodych pragnie przyjaciół, oczekuje przyjaźni, podświadomie dąży do posiadania przyjaciółki czy przyjaciela. Niektórzy młodociani, bardziej sceptyczni, nie wierzą w jej istnienie, ale oczekują jej i tęsknią do niej.Przyjaźń daje pewien szczególny rodzaj zadowolenia. By ją osiągnąć, trzeba bez reszty zaangażować się w sprawy innego człowieka. Szczególnie należy ją cenić, gdy tak konieczna jest obecność drugiego człowieka, współczucie w momentach niepowodzeń czy klęsk życiowych. Uczucie wdzięczności za uczestnictwo, za współudział trwa czasami w te, wiele lat. Okres dorastania ma to do siebie, że u-gruntowuje te uczucia i rozwija je. Wtedy właśnie rodzą się przyjaźnie, trwające latami, chociaż ludzi dzieli przestrzeń i czas. Zdobywanie przyjaciół to pozyskiwanie sprzymierzeńców w życiu. Do tych, którzy się „rozczarowują" można byłoby zwrócić się z takimi słowami: — Nie należy uważać podobnych nam koleżanek czy kolegów za istoty wyższe, bez wad. Na początku przyjaźni jesteśmy skłonni przypisywać koleżankom czy kolegom same zalety, przystrajając ich w szaty doskonałości. Niechętnie dopuszczamy myśli, że może mieć on czy ona wady, że nieobce im są błędy i omyłki. Gdy ów wielki przyjaciel je popełnia w stosunku do nas, od razu staje się wrogiem. Jesteśmy czasami skłonni do kształtowania przyjaciela według wzorców, które nam odpowiadają. Wtedy wybuchają na ogół nieporozumienia, a misterny gmach przyjaźni, istniejący w wyobraźni, rozsypuje się w gruzy. Dobrze jest wyjaśnić nastolatkom, że najlepszy, najmilszy przyjaciel jest tylko człowiekiem. Właśnie przyjaźń polega na tym, że drugiego człowieka przyjmuje się z całym balastem jego przywar, wad i niedoskonałości, i tym wszystkim, co budzi w nas sprzeciw. Czy my wad zupełnie nie mamy? Mamy, mamy, tylko niełatwo jest nam je dostrzec u siebie. Przyjaźń zawiera niezmierzone wartości i zalety, nie tylko dla dorastających, ale dla wszystkich ludzi. Pod jej wpływem zacierają się małe ułomności ludzkie, wady tracą swą o.strość, niedoskonałości bledną. To wszystko jest tonowane, bądź usuwane w obcowaniu z tymi, na których nam zależy. Dzięki przyjaźni, łączącej nas z innymi, pragniemy wydać się lepsi, doskonalsi. Staramy się likwidować to, co utrudnia współżycie z zaprzyjaźnionymi koleżankami i kolegami, a kształtować i pracować nad tymi właściwościami charakteru, które je ułatwiają, wpływają na pogłębienie uczuć przyjaźni. Świat z przyjaciółmi jest barwniejszy, życie ciekawsze. Obok takich dwuosobowych przyjaźni, w okresie dorastania tworzą się grupy najbliższych przyjaciół, związanych ze sobą jakimiś upodobaniami, zamiłowaniami albo chęcią bycia razem ze sobą. Wskutek rozluźnienia się wię- zi z rodzicamd, rodzeństwem, dorastający dążą do obcowania z rówieśnikami, których nurtują podobne problemy i kłopoty. Charakterystyczną cechą tych dążeń do przebywania razem jest łączenie się w małe 4, 6-osobowe grupki, które tworzą tzw. paczkę1). Jej istnienie normują określone reguły postępowania, akcentowane przez wszystkich członków cele. W czasie spotkań dyskutuje się w paczce na tematy szkolne, literatury, obejrzanych filmów, planuje się wspólne pójście do teatru, na wycieczkę. Rodzice akceptują tę formę kontaktów młodzieży, nie dopatrują się w niej niczego złego. Niektórzy z nich, widząc syna czy córkę samotnie spędzających dzień wolny od nauki, są zaniepokojeni brakiem kontaktów z rówieśnikami. Próbują namawiać, wspólnie organizować spotkania w domu, widząc w takiej formie kontaktów rówieśniczych właściwy sposób uspołecznienia, obycia towarzyskiego, nawiązywania przyjaźni. Traktują to jako coś ważnego w życiu dorastających. Jest to bardzo słuszne podejście. Łączenie się w paczki uważane jest przez psychologów za prawidłowość rozwojową. Do dodatnich skutków zaliczają zwiększone poczucie bezpieczeństwa, ważności osobistej na tle innych kolegów czy koleżanek, będące wynikiem akceptacji całej grupy. Ponadto paczkę łączą uczucia przyjaźni, wspólne działanie, nieskrępowany swobodny sposób wymiany poglądów, myśli bez obawy krytyki czy niechęci ze strony jej członków.Paczka sprzyja umiejętności współżycia społecznego, współdziałania, poszanowania wzajemnych interesów, a także sposobów zachowania się, w myśl przyjętych norm. Pozytywne strony organizowania się młodocianych w paczki są podkreślane przez wychowawców, dostrzegających w nich pewien wstępny etap brania udziału w zorganizowanych formach społecznych, do jakich należy samorząd, organizacja na terenie szkoły, związek sportowy itp. w literaturze amerykańskiej znane są pod nazwą kliki. Klika w naszym potocznym języku ma ujemne znaczenie. Niektórzy jednak widzą i ujemną stronę paczek. Przynależność do grupy nieformalnej łączy się dla nich z pe-pewnego rodzaju snobizmem, wymaga lojalności wobec swych członków, a wrogości w stosunku do „obcych", którzy do niej nie należą. Izolowanie się, może przerodzić się w manię wyższości, poczucie odrębności itp. Przerodzenie się paczki w bandę jest zjawiskiem bardzo groźnym. Istniejące w szkołach bandy (gitowcy, pankersi itp.), których podstawą funkcjonowania jest niezgoda na przystosowanie się do społeczności szkolnej, przynoszą wiele szkody. Naczelną zasadą ich działania jest ostentacyjne łamanie regulaminu szkolnego, brutalne zachowanie wobec słabszych, a wobec „obcych" stosowanie przeważnie przemocy. Banda rządzona jest najczęściej przez przywódcę, który autorytet zdobywa siłą i aspołecznymi wyczynami, jest bezwzględny wobec braku lojalności lub uległości jej członków. Buntownicza postawa wobec norm obowiązujących w społeczeństwie, popełnianie czynów często o charakterze przestępczym, amoralnych — to najbardziej drastyczna i niebezpieczna działalność bandy. Niepokój rodziców, że syn czy córka „nigdzie nie należą", a powinni przebywać w towarzystwie mądrych i dobrych kolegów, wydaje się uzasadniony. Niebezpieczeństwo odtrącenia przez kolegów z paczki, pozostawienie na marginesie normalnych stosunków społecznych w klasie, w szkole może przyczynić się do przyłączenia się do każdej grupy, która przyjmie do swego grona. Jeśli będzie to banda nie akceptowana przez społeczność szkolną, losy takiego ucznia mogą okazać się przesądzone. W dorastających tkwi głęboko potrzeba znalezienia oparcia, przynależności do grup, zaspokojenia swego „głodu społecznego" bycia wśród rówieśników. Tym łatwiej przystaje się do bandy, im trudniejsze życie w szkole, zdarzają się niepowodzenia 'w nauce, w domu brakuje oparcia, a do rodziców nie ma się zaufania.
“
Okres przekwitania
Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jajeczek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”