Reklama
  • WiadomoÅ›ci wstÄ™pne
  • Zasady rozwoju psychicznego
  • Zasady rozwoju zadatków psychicznych
  • Rozwoju zadatków Å›rodowiskowych
  • Rozwoju zadatków wychowawczych.
  • Okres wczesnoszkolny
  • Okresy rozwojowe
  • Rozwój fizyczny
  • Akceleracja rozwoju
  • UkÅ‚ad oddechowy, krążenia i pokarmowy
  • UkÅ‚ad hormonalny
  • Dojrzewanie pÅ‚ciowe
  • Wychowanie zdrowotne
  • Oddychanie oraz pielÄ™gnacja zÄ™bów
  • Przepisy higieniczne dotyczÄ…ce czystoÅ›ci ciaÅ‚a
  • PrawidÅ‚owe odżywianie
  • Rozwój uczuciowy
  • Åšwiat uczuć i emocji
  • Uczucia w okresie mÅ‚odszego wieku
  • Burzliwość, gwaÅ‚towność i niecierpliwość uczuć
  • Uczucia lÄ™ku, zmartwienia i strapienia
  • Uczucia radosne i przyjemne
  • Dom rodzinny
  • Wymagania rodziców
  • WÅ›ród ludzi i w szkole
  • WÅ›ród ludzi -klasa
  • Przyjaźń szkolna
  • Kim jest Dżentelmen
  • Zauroczenie
  • MiÅ‚ość
  • Fantazje u chÅ‚opców
  • Rozwój procesów poznawczych
  • Czynność spostrzegania
  • Pamięć
  • KsztaÅ‚cenie mowy i kultura jÄ™zyka
  • KsztaÅ‚cenie barwy wymowy
  • Wzbogacić sÅ‚ownictwo i sztukÄ™ mówienia
  • Kultura żywego sÅ‚owa
  • Gwara szkolna
  • Procesy myÅ›lenia
  • MyÅ›lenie operacyjne
  • Jak siÄ™ skutecznie uczyć?
  • Osobowość i samopoznanie
  • Funkcjonowanie osobowoÅ›ci
  • Obraz samego siebie
  • KsztaÅ‚towanie charakteru
  • PodziaÅ‚ typów ludzkich
  • Postawa altruistyczna
  • Odporność na sytuacje trudne
  • Potrzeby biologiczne
  • Problemy zawodowe i przystosowanie spoÅ‚eczne
  • Zebranie myÅ›li
  • Psychologiczny rozwój sexualny
  • Erotyka mlodzieży
  • Ciekawość
  • Flirt
  • Wstrzemięźliość
  • Argumenty moralno-etyczne
  • Zapobieganie erotyzmowi
  • Swoboda seksualna
  • MałżeÅ„stwo i rodzina
  • Choroby weneryczne
  • Åšrodki antykoncepcyjne
  • Zaburzenia emocjonalne
  • Homoseksualizm
  • Wady rozwojowe narzÄ…dów
  • Problemy koedukacji
  • Zadania oÅ›wiatowe
  • NiepÅ‚odność
  • Menstruacja
  • BliźniÄ™ta
  • Fizyczne i psychiczne różnice pÅ‚ci
  • Ciąża
  • Moralne i spoÅ‚eczne aspekty pÅ‚ci
  • Alkoholizm a małżeÅ„stwo
  • Ciąża i rozwój pÅ‚odu
  • DolegliwoÅ›ci okresu ciąży
  • Dzieci ze zwiÄ…zków niemałżeÅ„skich
  • Zapobieganie ciąży
  • Zjawiska przemian w wychowaniu
  • Pedagogika jako nauka
  • Pedagogika
  • Budowa pedagogiki
  • Pedagogia jako wychowanie
  • ŹródÅ‚o pedagogiki
  • Nauki historyczne w pedagogice
  • Nauki emipiryczne w pedagogice
  • ÅšwiatopoglÄ…d w pedagogice
  • Współczesny system wychowawczy
  • Ruchy spoÅ‚eczno polityczne
  • RozdziaÅ‚ systemów wychowawczych
  • Nowa orientacja wychowania
  • PojÄ™cie nowoczesnego systemu
  • Różnicowanie systemów wychowania
  • System chrzeÅ›cijaÅ„skiego wychowania
  • Ideologia chrzeÅ›cijaÅ„skiego wychowania
  • Doktryna wychowawcza koÅ›cioÅ‚a
  • System wychowania liberalnego
  • Zasady systemy liberalnego
  • Ideoligia wychowania liberalnego
  • Wychowanie socjalistyczne
  • ZaÅ‚ożenia systemu socjalistycznego
  • Moraliz socjalistyczny
  • Personalizm socjalistyczny
  • Idea humanizmu socjalistycznego
  • Dynamiz wychowania
  • Dynamiz wychowania -doskonalenie
  • Istota wychowania
  • Czynniki rozwoju czÅ‚owieka
  • PozostaÅ‚e czynniki rozwoju czÅ‚owieka
  • Wychowanie wpÅ‚yw na rozwój osobowÅ›ci
  • Wychowanie wpÅ‚yw na rozwój osobowÅ›ci pozostaÅ‚e aspekty
  • Rozwój formy życia
  • Rozwój formy życia-psychologiczny aspekt
  • Rozwój formy życia-kulturowy aspekt
  • Struktury rozwojowe czÅ‚owieka
  • Struktury rozwojowe czÅ‚owieka-psychologia
  • Struktury rozwojowe czÅ‚owieka-Å›wiatopoglÄ…d
  • WpÅ‚yw sytuacji spoÅ‚ecznych na czÅ‚owieka
  • WpÅ‚yw sytuacji spoÅ‚ecznych-dziaÅ‚ania nieÅ›wiadome
  • Sytuacje wychowawcze
  • Morale sytuacji spoÅ‚ecznych
  • Funkcje wychowawców
  • Funkcje wychowawców-educere
  • Podsumowanie funkcji wychowawczych
  • http://wyposazeniesamochodowe.pl/kosmetyki-66.html
  • Dziewczyny
  • Pokrewne

    Dynamiz wychowania

    Definicja ramowa wychowania jako okreÅ›lenie syntetyczne, Å‚Ä…czÄ…ce w sobie elementy definicji dziaÅ‚aniowych (prakseologicz-nych), rozwojowych (ewolucyjnych), warunkujÄ…cych (sytuacyj­nych) i wytworowych (adaptacyjnych) caÅ‚kuje w sobie poznane formy ujÄ™cia: a) wychowania jako czynnoÅ›ci urabiania, b) wy­chowania jako swobodnego rozwoju, c) wychowania jako oddzia­ływania sytuacji wychowawczych oraz d) wychowania jako wy­tworu. Na skutek tego poÅ‚Ä…czenia zawiera ono także podstawowe skÅ‚adniki wychowania, które sÄ… dynamicznymi siÅ‚ami, dziaÅ‚a­jÄ…cymi we wszechstronnym rozwijaniu czÅ‚owieka. Do tych siÅ‚-dynamizmów należą: 1 — spoÅ‚eczne dziaÅ‚anie wychowawcze, które stara siÄ™ pokierować 2 — naturalnym rozwojem wycho­wanka, a to przez 3 — wychowawcze zbliżenie wychowanka do ideaÅ‚u nowego czÅ‚owieka oraz przez 4 — uksztaÅ‚towanie jego postawy wobec przyszÅ‚ego, nieznanego jeszcze dokÅ‚adnie, życia. Przejdźmy z kolei do bardziej szczegółowej analizy wy­mienionych skÅ‚adników wychowania. Najbardziej podstawowÄ… siÅ‚Ä…, dziaÅ‚ajÄ…cÄ… w wychowaniu, jest pÄ™d życiowy do naturalnego, psychologicznego rozwoju organizmu. PÄ™d ten nazywamy w pedagogice biosem (gr. bios — życie). Na podstawie odziedziczonej konstytucji budowy ciaÅ‚a, systemu nerwowego i systemu hormonalnego w organizmie po rodzicach i szeregu pokoleÅ„ przodków bios wyraża siÄ™ w roz­machu życiowym (biotonus), który może być od przyjÅ›cia dziec­ka na Å›wiat bardzo silny, intensywny, odporny na czynniki stre­sowe, żywotny i plastyczny albo przeciwnie może być sÅ‚aby i nikÅ‚y. Na siÅ‚Ä™ biosu wiÄ™c danej jednostki skÅ‚adajÄ… siÄ™ dane wyposażenia dziedzicznego, zwiÄ…zane, np. z rozdzieleniem siÄ™ lub nie chromosomów (mongolizm wykazuje 47 chromosomów za­miast normalnych 46), z prawidÅ‚owoÅ›ciÄ… dziaÅ‚ania enzymów (w małżeÅ„stwach krewniaczych upoÅ›ledzenie umysÅ‚owe dziecka spowodowane fenyloketonuriÄ… jest nabytym zatruciem pod wpÅ‚ywem niewÅ‚aÅ›ciwego pożywienia), z zetkniÄ™ciem siÄ™ przeciw­ciaÅ‚ we krwi (czynnik Rh) itp. Ale obok dziedziczenia biologicz­nego dziaÅ‚a także w biosie dziedziczenie dyspozycji psychicznych, np. talentów i zdolnoÅ›ci (np. w rodzinach Bachów, Strausów zdolnoÅ›ci muzyczne, w rodzinie Bernouillich — matematyczne) lub upoÅ›ledzenia i zwyrodnienia moralnego (rodzina Jukes, Kalli-kak. Z biosem wiÄ™c wiążą siÄ™ wszelkie stany somatyczne i psy­chiczne w zakresie normalnych reakcji i ich zaburzeÅ„ oraz utrzy­mywania równowagi zdrowia tak fizjologicznego, jak i psy­chicznego. WspółczeÅ›nie nauka dąży do zmierzenia siÅ‚y biosu w organizmie (biometria). Bios wiÄ™c uksztaÅ‚towany przez stan tężyzny biologicznej szeregu pokoleÅ„ genealogicznych jako na­turalny psychoorganiczny rozwój każdej jednostki, odbywajÄ…cy siÄ™ niezależnie od naszej woli, stanowi fundamentalnÄ… siÅ‚Ä™ dy­namicznÄ…, napÄ™dowÄ… caÅ‚ego procesu wychowawczego. Jednakże siÅ‚a biosu, wynikajÄ…ca z instynktu samozachowawczego i rozrod­czego, z popÄ™dów i namiÄ™tnoÅ›ci, jest zawsze żywioÅ‚owa i Å›lepa, wymaga przeto ujÄ™cia w Å‚ożysko i pokierowania jej energii do wÅ‚aÅ›ciwych celów. Pomimo swej żywioÅ‚owoÅ›ci siÅ‚a popÄ™du życiowego od po­czÄ…tku istnienia czÅ‚owieka zależy od pomocy i opieki wychowaw­czej, czyli od spoÅ‚ecznego dziaÅ‚ania wychowawców (rodziców, nauczycieli), które znów jest unormowane zwyczajami i obycza­jami życia okreÅ›lonego spoÅ‚eczeÅ„stwa. Ten potężny nurt ży­cia spoÅ‚ecznego stara siÄ™ pokierować biosem jednostki do wÅ‚asnych celów i podporzÄ…dkować jÄ… obowiÄ…zujÄ…cym w da­nym zbiorowisku normom zwyczajowym, moralnym, estetycz­nym, jak np. przez krÄ™powanie stóp dziewczÄ…t na „zÅ‚ote lilijki" w dawnych Chinach lub wydÅ‚użanie szyi dziewczÄ™tom przez na­kÅ‚adane obrÄ™cze u plemion afrykaÅ„skich, przez tatuowanie ciaÅ‚a chÅ‚opców. TÄ™ wÅ‚aÅ›nie siÅ‚Ä™ spoÅ‚ecznÄ… obyczajowoÅ›ci i moralnoÅ›ci zbiorowej, urabiajÄ…cÄ… ksztaÅ‚t biosu przy pomocy przymusu, na­cisku, presji opinii publicznej, kontroli, satyry, sankcji karnych itp. form życia spoÅ‚ecznego, nazywa siÄ™ w pedagogice etosem (gr. ethos — obyczaj, przyzwyczajenie).19 Moc etosu polega na poziomie moralnoÅ›ci grup rodzinnych, szkolnych, zawodowych czy szerszych organizacji — narodowej i paÅ„stwowej. Poziom ten jest bardzo różny, lecz obecnie daje siÄ™ mierzyć naukowo przy pomocy metod socjometrii. Etos dziaÅ‚a na bios przede wszy­stkim przez stwarzanie sytuacji wychowawczych w Å›rodowi­skach spoÅ‚ecznych, w rodzinie, szkole, grupie koleżeÅ„skiej, za­wodowej itp., w których obowiÄ…zujÄ… okreÅ›lone wzorce postÄ™po­wania, odgrywanie ról zgodnie z metodami spoÅ‚ecznymi, np. dobrego syna, ucznia, rzemieÅ›lnika, obywatela itd. W sytuacjach wychowawczych wytwarza siÄ™ poczucie powinnoÅ›ci, obowiÄ…zku, odpowiedzialnoÅ›ci w postÄ™powaniu, zwiÄ…zanym z solidarnoÅ›ciÄ… grupowÄ… i upodobnieniem siÄ™ przez naÅ›ladownictwo innych (kon­formizm, np. mody). W sytuacjach spoÅ‚ecznych zaÅ› dziÄ™ki sto­sunkom grupowym i miÄ™dzygrupowym ksztaÅ‚tuje siÄ™ etos pracy i zabawy, samorzÄ…du i zależnoÅ›ci, stosunków miÄ™dzy ludźmi i po­miÄ™dzy pÅ‚ciami, etos nauki, sztuki i kultury. Na skutek dziaÅ‚ania etosu w różnorodnych dziedzinach życia nastÄ™puje w wychowa­niu tzw. dziedziczenie spoÅ‚eczne lub kulturalne, o wiele ważniej­sze dla rozwoju czÅ‚owieka aniżeli biologiczne. Dziedziczenie spo­łeczne jest nabywaniem drogÄ… uczenia siÄ™ przy pomocy mowy, pisma, druku, radia, obrazów filmowych i telewizji, czyli tzw. Å›rodków informacji masowej wszelkiego rodzaju wyksztaÅ‚cenia, na które skÅ‚adajÄ… siÄ™ wiedza naukowa, postawy religijne, moral­ne i estetyczne, gusty, sposoby odżywiania siÄ™, ubierania, odno­szenia siÄ™ do innych, zachowania siÄ™ i postÄ™powania. W ten sposób nastÄ™puje wiÄ™c pod wpÅ‚ywem siÅ‚y etosu przyswojenie przez roz­wijajÄ…cÄ… siÄ™ jednostkÄ™ caÅ‚ego dorobku kultury, realizuje siÄ™ wej­ście wychowanka do wspólnoty grupowej tradycji, historii, ję­zyka, obyczaju, narodowoÅ›ci, dalej zaÅ› dokonuje siÄ™ przystosowa-ie spoÅ‚eczne jednostki i przysposobienie jej na peÅ‚noprawnego zÅ‚onka spoÅ‚ecznoÅ›ci. Warunkiem jednakże normalnego przebiegu tej asymilacji i adaptacji spoÅ‚ecznej jest zdrowie biosu, czyli brak zaburzeÅ„ i nienormalnoÅ›ci, jak np. niedorozwój umysÅ‚o­wy. Etos wiÄ™c jako spoÅ‚eczne dziaÅ‚anie pokoleÅ„ dojrzaÅ‚ych na mÅ‚odociane tworzy Å‚ożysko dla naturalnego rozwoju jednostek, które majÄ… siÄ™ przystosować do ogólnego porzÄ…dku współżycia spoÅ‚ecznego, szczególnie zaÅ› do jego obyczajowoÅ›ci i poziomu mo­ralnego, co razem stanowi proces uspoÅ‚ecznienia jednostki, czyli socjalizacjÄ™.Jednakże nawet zupeÅ‚nie zdrowy biologicznie i psychicz­nie wychowanek może, jak wiemy, ulec wykolejeniu wychowa­wczemu, gdy wejdzie w Å›rodowisko demoralizujÄ…ce i deprawu­jÄ…ce moralnie, czasami pod wpÅ‚ywem szerzonej tzw. kultury ma­sowej, żerujÄ…cej niekiedy na najniższych instynktach tÅ‚umu i zwyrodniaÅ‚ego biosu. Wobec takiego zagrożenia w ksztaÅ‚towa­niu biosu przez etos nie może zabraknąć korygujÄ…cego dziaÅ‚ania wychowawczego, nastawionego w kierunku szlachetnych ideałów. Etos bowiem grup spoÅ‚ecznych dotyczy przeciÄ™tnych uznanych przez otoczenie wzorów postÄ™powania, np. dobrego ojca czy mat­ki, syna czy córki, pracownika lub przeÅ‚ożonego itd. Wycho­wawcy natomiast majÄ… wyprowadzić wychowanka z tego stanu natury i przeciÄ™tnoÅ›ci do wyższej kultury, majÄ… zbliżać go do ideaÅ‚u, doskonalić we wszechstronnym rozwoju, aby na tej dro­dze przeksztaÅ‚cić także caÅ‚e spoÅ‚eczeÅ„stwo. Takie prowadzenie wzwyż nazywa siÄ™ w pedagogice psychagogiÄ…, siÅ‚Ä™ zaÅ› tego dzia­łania moralnego i umysÅ‚owego autorytetu wychowawców, jako ludzi najlepszych danego spoÅ‚eczeÅ„stwa i Å›rodowiska, którzy po­winni być „ludźmi dobrze wychowanymi" — bÄ™dziemy analo­gicznie nazywali agosem (gr. ago — prowadzÄ™). SiÅ‚a prowadzÄ…ca agosu da siÄ™ dzisiaj wymierzać przy pomocy odpowiednich skal, okreÅ›lajÄ…cych oddziaÅ‚ywanie wychowawcze, np. szkoÅ‚y czy do­mu. Zależnie wiÄ™c od swej wielkoÅ›ci może skutecznie przyczy­nić siÄ™ do tego, że wychowanek wzniesie siÄ™ ponad swoje popÄ™dy biosu i ponad przeciÄ™tność etosu grupowego, a to przez samopa-nowanie siebie i przez kulturÄ™ duchowÄ…. W ten sposób agos wy­chowawców, kierujÄ…cy rozwojem wychowanka stanowi trzeciÄ… siÅ‚Ä™ wychowania, podnoszÄ…cÄ… i uszlachetniajÄ…cÄ… mÅ‚ode pokolenia, rozwijajÄ…c je osobowo jako dojrzaÅ‚e osobowoÅ›ci w procesie per­sonalizacji. uniwersytet rozwoju Chorzów

    Cytat Dnia!


    Okres przekwitania

    Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiÄ…czkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które siÄ™ dokonujÄ… w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzÄ… tylko w samych jajnikach, dotyczÄ… one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narzÄ…dów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”