Problemy młodzieży

Wstrzemięźliość

Racjonalny stosunek młodzieży do spraw płci, wyraża się we wstrzemięźliwości. Takie stanowisko jest uzasadnione zarówno względami fizjologicznymi, psychologicznymi, jak i spo­łecznymi. Nie bez znaczenia są oprócz tego względy lekarskie, 0 czym będzie jeszcze mowa niżej. Dezyderat bezwzględnej wstrzemięźliwości — jak sądzą nie­którzy — jest nadmiernie wyrozumowany i w odniesieniu do młodzieży starszej staje się często przyczyną ostrych konfliktów wewnętrznych mających swoje źródło w sprzecznych pragnie­niach. Człowiek, zwłaszcza młody, nie zawsze ma dość silnej woli 1 dyscypliny wewnętrznej, aby pokierować swoim postępowaniem niezawodnie tak, jak tego wymaga rozsądek. Opanowanie jednak jako jedna z podstawowych cech kultury osobistej polega na narzuceniu sobie pewnych ograniczeń. W danym wypadku ogra­niczenia mogą wydawać się szczególnie ciężkie, na dłuższą jednak metę dają one pewniejszą rękojmię zadowolenia i radości z życia niż uleganie chwilowym, choćby najmocniejszym pragnieniom. Trzeba z naciskiem podkreślić, że pogląd ten wymaga grun­townego uzasadnienia i nie powinien być młodzieży narzucony. W uzasadnieniu jego nie można pominąć omawiania odpowie­dzialności, jaką biorą na siebie ludzie nawiązujący stosunki seksualne. Można się spotkać z argumentem, że jeśli stosunki płciowe są czymś naturalnym, to powstrzymywanie się od nich do czasu zawarcia małżeństwa jest niezdrowe i prowadzi do różnych nie-domagań cielesnych. Pogląd taki — choć nieoficjalnie — był wyznawany powszechnie jeszcze przez ludzi minionego pokole­nia. Uważano, że młody mężczyzna (lecz nie kobieta!) musi się „wyszumieć" przed zawarciem małżeństwa. Stąd tolerowanie nie­wybrednych miłostek, przymykanie oczu na fakty uwodziciel-stwa i wiarołomstwa, obłudny, dwuznaczny stosunek do prosty­tucji. Obraz tej moralności plastycznie przedstawia w swoich utworach scenicznych Gabriela Zapolska („dulszczyzna"). Gdzieniegdzie pogląd o zgubnych dla zdrowia skutkach abstynencji płciowej u młodych ludzi przetrwał do naszych dni, lecz w nieco zmodyfikowanej formie. Utrzymuje się, że wstrze­mięźliwość płciowa prowadzi do nerwic i psychonerwic. Pogląd ten jest błędny. Współczesna medycyna nie dopatruje się ni­czego niebezpiecznego we wstrzemięźliwości seksualnej mło­dzieży. Dookoła tego zagadnienia nagromadziło się od czasów Zygmunta Freuda sporo nieporozumień. Należy odróżnić w tym zagadnieniu — wysuniętym przez seksuologów i psychiatrów — zahamowania i kompleksy będące przyczyną zaburzeń uniemożli­wiających prawidłowy bieg życia seksualnego dotkniętej nimi jednostki od wstrzemięźliwości, będącej wyrazem świadomie na­rzuconego sobie przez zdrowych ludzi ograniczenia i najdalej posuniętej powściągliwości płciowej. Psychonerwice na tle zabu­rzeń płciowych, zahamowania, kompleksy, frustracja — rzeczy­wiście istnieją i nie należą do rzadkości; są one dobrze znane seksuologom i psychiatrom. Ich źródłem jest jednak z reguły nie­właściwe pokierowanie uświadomieniem płciowym i wychowa- niem w dzieciństwie, wadliwy start w życiu seksualnym i bolesne związane z tym doświadczenia. Zupełnie czym innym jest na­rzucenie sobie przez zdrowych, świadomych ludzi, we wczesnym okresie ich usamodzielniania się życiowego, na jakiś czas do­browolnych wyrzeczeń w imię wyższych celów i — przede wszyst­kim _ w imię właściwie zrozumianego własnego dobra. Siła popędu płciowego młodzieży, jeżeli tylko młodzież nie pozostaje pod zbyt mocnym wpływem szkodliwych stymulatorów środo­wiska, daje się opanować i ująć' w karby na czas tak długi jak trzeba, bez żadnej szkody dla ciała i psychiki. Nauczyciel powinien pamiętać, że błędem jest poprzestanie na apodyktycznym stwierdzeniu, iż wstrzemięźliwość jest jedy­nym sposobem życia, jakie szkoła może zalecić młodzieży. Jak­kolwiek stwierdzenie to jest całkowicie poprawne i powinno być podane w sposób stanowczy i nie dopuszczający wątpliwości, to jednak działanie jego na psychikę młodzieży jest wątpliwe,, je­żeli nie zostanie poparte wszechstronną, mocną argumentacją. Argumenty mające na celu wykazanie samych pozytywnych stron wstrzemięźliwości nie są wystarczające. Trzeba w sposób możliwie przekonujący przedstawić młodym ludziom przykre następstwa, jakie pociąga za sobą nieprzestrzeganie zasady wstrze­mięźliwości, i wtedy dopiero problem zostaje ukazany w pełnym świetle. Uczniom trzeba powiedzieć nie tylko to, że muszą opa­nować swoje pragnienia w okresie dorastania, lecz należy im również wytłumaczyć cel takiego postępowania. Tylko w ten sposób lekcja może spełnić swoje zadanie.

Cytat Dnia!

“
Okres przekwitania

Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”