Rozwój
Wpływ sytuacji społecznych-działania nieświadome
DziaÅ‚anie nieÅ›wiadome, niezamierzone i poÅ›rednie wyÂwiera wpÅ‚yw przede wszystkim na dążenia woli, nie zawsze podÂdanej kierownictwu rozumu i Å›wiadomoÅ›ci oraz na usposobienie i nastroje uczuciowe, ksztaÅ‚towane zaÅ› jest ono przez Å›rodowisko wychowawcze etosu, zawierajÄ…ce w sobie tak dodatnie, jak i ujeÂmne czynniki zwiÄ…zane ze Å›rodowiskiem spoÅ‚ecznym lub spoÅ‚ecz-nokulturalnym, które poÅ›rednio docierajÄ… swymi wpÅ‚ywami aż do Å›wiadomoÅ›ci, jak też do podÅ›wiadomoÅ›ci jednostki wychowywaÂnej Wreszcie dziaÅ‚anie bezwiedne, ale bezpoÅ›rednie i czÄ™Âsto nieprzewidziane przez wychowawców obejmuje zwykle naÂstroje i przeżycia emocjonalne oraz postawy dążeniowe podÅ›wiaÂdomoÅ›ci, a jest dzieÅ‚em wpÅ‚ywu caÅ‚ego Å›rodowiska życiowego biosu łącznie ze Å›rodowiskiem naturalnym. — Na koniec teoria warstwicowa odkrywa subtelne oddziaÅ‚ywanie Å›rodowiska duÂchowego, w którym promieniujÄ… najwyższe idee i wartoÅ›ci z traÂdycji kultury narodowej, europejskiej, chrzeÅ›cijaÅ„skiej i wiÄ™zi ogólnoludzkich. Åšrodowisko duchowe jako najgłębszy wytwór historii życia i cywilizacji przybiera ksztaÅ‚ty wÅ‚aÅ›ciwe epoce czaÂsu, najbardziej jest czuÅ‚e na zmiany losu i podatne na tajemnicze dziaÅ‚anie Å‚aski. W sposób nieuchwytny i twórczy wynika z nad-Å›wiadomych, ideowych dążeÅ„ agosu i kultury, z wiÄ™zi uczucioÂwych z etosem, szczególnie takimi grupami jak rodzina, klasa szkolna, szkoÅ‚a, grupa zawodowa i miejsce pracy oraz szerszymi grupami spoÅ‚ecznymi jak KoÅ›ciół, naród, paÅ„stwo czy braterstwo ogólnoludzkie. Zawiera w sobie także umiÅ‚owanie samego życia (biosu), miÅ‚ość krajobrazu rodzinnego, miÅ‚ość Ojczyzny z caÅ‚ym piÄ™knem Å›rodowiska naturalnego. WpÅ‚ywy nadÅ›wiadome, ideowe, Å›rodowiska duchowego swoim klimatem ksztaÅ‚tujÄ… w warstwie duchowej poczucie samego siebie, kim siÄ™ jest jako czÅ‚owiek, jako Polak, Europejczyk, jako katolik czy wyznawca innego Å›wiatopoglÄ…du. Ta Å›wiadomość siebie integruje siÄ™ w duÂchowoÅ›ci jakby pewna nadÅ›wiadomość przeżywana intuicyjnie i trudno wyrażalna poza wzruszeniem czy oburzeniem z powoÂdu szargania Å›wiÄ™toÅ›ci, dziaÅ‚a zaÅ› przez sumienie jako wyraz duÂchowego systemu samokontroli, kierujÄ…cy postÄ™powaniem czÅ‚oÂwieka. Różnorodność wszelkich wpÅ‚ywów Å›rodowiskowych łączÂnie ze Å›rodowiskiem duchowym na wychowanka obrazuje poÂniższy schemat, w którym linie proste oznaczajÄ… wÅ‚aÅ›ciwe W tej walce wpÅ‚ywów decyÂduje sam wychowanek swoim stanem rozwojowym, zależnym od tego, czy zostaje on opanowany przez podÅ›wiadomość, popÄ™dy niższe i uczucia umysÅ‚owe, czy też jego czynniki osobowoÅ›ciowe duchowoÅ›ci przede wszystkim rozumność i dobra wolna wola bioÂrÄ… górÄ™ nad cielesnoÅ›ciÄ… i podporzÄ…dkowujÄ… jÄ… ideaÅ‚owi nowego czÅ‚owieka. W zwiÄ…zku z tym antagonizmem Å›rodowisk, zwiÄ…zaÂnych z siłą agosu (Å›rodowisko pedagogiczne), z siłą życia spoÅ‚eczÂnego etosu (Å›rodowisko wychowawcze) oraz z siłą życiowego pÄ™du biosu (Å›rodowisko życiowe), nie wykluczajÄ…c zmiennych losowych (Å›rodowisko duchowe), w wychowaniu nie decyduje samo Å›roÂdowisko jako caÅ‚ość, lecz wyniki pozostajÄ… w zależnoÅ›ci od syÂtuacji wychowawczej. OczywiÅ›cie nie chodzi o sytuacje przypadÂkowe lub chwilowe, doraźne, lecz o sytuacje wychowawcze staÂÅ‚e, które wytwarzajÄ… siÄ™ w instytucjach wychowujÄ…cych. DziaÅ‚aÂnie życia spoÅ‚ecznego (etosu) nie jest rozproszone, lecz konkretyÂzuje siÄ™ w zwyczajach i obyczajach obowiÄ…zujÄ…cych w okreÅ›loÂnych Å›rodowiskach i krÄ™gach spoÅ‚ecznych. Te zwyczaje i obyczaÂje przejmowane przez wychowanka uspoÅ‚eczniajÄ… go w ciÄ…gÅ‚ym procesie socjalizacji. Rozpoczyna siÄ™ ona w prawidÅ‚owo funkcjoÂnujÄ…cej rodzinie, potem doskonali siÄ™ w szkole, organizacjach spoÂÅ‚ecznych, w grupie zawodowej itd. Etos wÅ‚aÅ›nie przez instytucje wychowujÄ…ce stara siÄ™ pokierować rozwojem biosu jednostki do celów zbiorowego, wspólnotowego życia. Ponieważ asymilacja jednostki, dostosowanie siÄ™ jej do życia spoÅ‚ecznego może być konformizmem wypÅ‚ywajÄ…cym z naÅ›ladownictwa i upodobnienia siÄ™ do stawianego wzorca, dlatego też nie wypÅ‚ywa z przekonaÅ„ jednostki, a może być nawet wymuszona pod presjÄ… otoczenia. UspoÅ‚ecznienie takie staje siÄ™ pozorne i kruche, jak skorupka na jajku. Socjalizacja głębsza wiÄ™c przenikajÄ…ca do natury osobowej wychowanka musi siÄ™ splatać czy nawet krzyżować z procesem personalizacji, czyli z samodzielnoÅ›ciÄ… i Å›wiadomoÅ›ciÄ… siebie, kim siÄ™ jest (self). Dlatego etos dziaÅ‚a poprzez instytucje wychowujÄ…Âce, które równoczeÅ›nie powinny uspoÅ‚eczniać i dziaÅ‚ać rozwijajÄ…-co na osobÄ™, personalizować. Skoro zaÅ› bios jednostki rozwija siÄ™ wachlarzowato, przechodzÄ…c na coraz wyższe warstwy, stÄ…d też oddziaÅ‚ywanie etosu dostosowuje siÄ™ do nich, stwarzajÄ…c odpoÂwiednie instytucje wychowujÄ…ce, które ukierunkowujÄ… i modeluÂjÄ… przebieg danej warstwicy rozwojowej. TakÄ… instytucjÄ… zasadÂniczÄ… dla warstwy biologicznej jest rodzina, w której wychowaÂnek żyje i ksztaÅ‚tuje siÄ™ w zasadzie aż do peÅ‚nej dojrzaÅ‚oÅ›ci i usaÂmodzielnienia siÄ™ przez małżeÅ„stwo i zaÅ‚ożenie wÅ‚asnej rodziny. W wypadku niemożnoÅ›ci wywiÄ…zania siÄ™ z zadaÅ„ opieki i wychoÂwania rodzinÄ™ wspierajÄ… pomocnicze instytucje, jak żłobek, przedszkole, czy później internat lub w wypadku sieroctwa wzglÄ™dnie opuszczenia — dom dziecka czy mÅ‚odzieży. Warstwa psychologiczna jest formowana ze strony etosu przez szkołę podÂstawowÄ…, Å›redniÄ… lub wyższÄ… oraz doksztaÅ‚canie i kursy różnego rodzaju. Z pewnÄ… pomocÄ… szkole podstawowej przychodzi orgaÂnizacja zuchowa. Warstwa socjologiczna ponad szkołą nadbudoÂwuje wÅ‚asne instytucje, jak samorzÄ…d szkolny, harcerstwo i inne organizacje mÅ‚odzieżowe, których dziaÅ‚anie przejmujÄ… w dalszym życiu wychowanka wojsko, ochotnicze hufce pracy, zakÅ‚ad pracy, organizacje obywatelskie i polityczne, np. Front JednoÅ›ci Narodu lub partie. Warstwa kulturotwórcza ma wÅ‚asne instytucje jak szkoÅ‚y muzyczne czy plastyczne dla utalentowanych lub instyÂtucje kulturalnooÅ›wiatowe (muzea, teatry, kina, biblioteki, stoÂwarzyszenia, kluby, Å›wietlice itp.). Jedynie warstwa czysto duÂchowa na serio jest domenÄ… dziaÅ‚ania KoÅ›cioÅ‚a, który przez duszÂpasterstwo, rodzinÄ™, potem katechizacjÄ™ parafialnÄ… dzieci i mÅ‚oÂdzieży, przez ministrantów, bractwa i sodalicje, apostolat Å›wiecÂkich, wreszcie przez seminarium duchowne, nowicjat zakonny lub przez katolicki uniwersytet stara siÄ™ swoich wiernych w każÂdym wieku prowadzić duchowo do wiary i uÅ›wiÄ™cenia. Jak widzimy etos różnicuje swe oddziaÅ‚ywanie przez instyÂtucje wychowujÄ…ce dostosowane do warstw i potrzeb rozwojoÂwych wychowanków, a równoczeÅ›nie sam nie jest jednolity, gdyż krzyżujÄ… siÄ™ w nim trzy oÅ›rodki dziaÅ‚ania: 1 — biologiczna poÂpulacja narodu, która rozkrzewia siÄ™ przez rodziny, 2 — poliÂtyczna organizacja paÅ„stwa, dążącego do dobra wspólnego przez szkoÅ‚y i instytucje kulturalnooÅ›wiatowe oraz 3 — duchowe przewodnictwo KoÅ›cioÅ‚a. Otóż tymi skomplikowanymi szczegółaÂmi instytucji wychowujÄ…cych oraz ich politykÄ… wychowawczÄ… i kulturalnooÅ›wiatowÄ… zajmuje siÄ™ specjalny dziaÅ‚ pedagogiki praÂktycznej zwany pedagogikÄ… spoÅ‚ecznÄ…. Pedagogika teoretycznanatomiast nie może wchodzić w szczegóły, informuje ogólnie i zwraca uwagÄ™ na istotne momenty w dziaÅ‚aniu instytucji wyÂchowujÄ…cych etosu, ujmujÄ…c je w pojÄ™ciu sytuacji wychowawÂczej. WÅ‚aÅ›nie w sytuacjach wychowawczych wpÅ‚ywy krzyżujÄ…ce siÄ™ różnych Å›rodowisk mogÄ… siÄ™ uzgadniać i harmonizować lub przeważać nad sobÄ… i zwyciężać w Å›cieraniu siÄ™ nie zawsze zgodÂnie z dobrem rozwojowym wychowanka i celami wychowawców. psycholog Poznañ - www.terapiapoznan.pl“
Okres przekwitania
Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiÄ…czkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które siÄ™ dokonujÄ… w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jajeÂczek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzÄ… tylko w samych jajnikach, dotyczÄ… one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narzÄ…dów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”