RozwĂłj

Wpływ sytuacji społecznych-działania nieświadome

DziaĹ‚anie nieĹ›wiadome, niezamierzone i poĹ›rednie wy­wiera wpĹ‚yw przede wszystkim na dÄ…ĹĽenia woli, nie zawsze pod­danej kierownictwu rozumu i Ĺ›wiadomoĹ›ci oraz na usposobienie i nastroje uczuciowe, ksztaĹ‚towane zaĹ› jest ono przez Ĺ›rodowisko wychowawcze etosu, zawierajÄ…ce w sobie tak dodatnie, jak i uje­mne czynniki zwiÄ…zane ze Ĺ›rodowiskiem spoĹ‚ecznym lub spoĹ‚ecz-nokulturalnym, ktĂłre poĹ›rednio docierajÄ… swymi wpĹ‚ywami aĹĽ do Ĺ›wiadomoĹ›ci, jak teĹĽ do podĹ›wiadomoĹ›ci jednostki wychowywa­nej Wreszcie dziaĹ‚anie bezwiedne, ale bezpoĹ›rednie i czę­sto nieprzewidziane przez wychowawcĂłw obejmuje zwykle na­stroje i przeĹĽycia emocjonalne oraz postawy dÄ…ĹĽeniowe podĹ›wia­domoĹ›ci, a jest dzieĹ‚em wpĹ‚ywu caĹ‚ego Ĺ›rodowiska ĹĽyciowego biosu Ĺ‚Ä…cznie ze Ĺ›rodowiskiem naturalnym. — Na koniec teoria warstwicowa odkrywa subtelne oddziaĹ‚ywanie Ĺ›rodowiska du­chowego, w ktĂłrym promieniujÄ… najwyĹĽsze idee i wartoĹ›ci z tra­dycji kultury narodowej, europejskiej, chrzeĹ›cijaĹ„skiej i wiÄ™zi ogĂłlnoludzkich. Ĺšrodowisko duchowe jako najgĹ‚Ä™bszy wytwĂłr historii ĹĽycia i cywilizacji przybiera ksztaĹ‚ty wĹ‚aĹ›ciwe epoce cza­su, najbardziej jest czuĹ‚e na zmiany losu i podatne na tajemnicze dziaĹ‚anie Ĺ‚aski. W sposĂłb nieuchwytny i twĂłrczy wynika z nad-Ĺ›wiadomych, ideowych dÄ…ĹĽeĹ„ agosu i kultury, z wiÄ™zi uczucio­wych z etosem, szczegĂłlnie takimi grupami jak rodzina, klasa szkolna, szkoĹ‚a, grupa zawodowa i miejsce pracy oraz szerszymi grupami spoĹ‚ecznymi jak KoĹ›ciół, narĂłd, paĹ„stwo czy braterstwo ogĂłlnoludzkie. Zawiera w sobie takĹĽe umiĹ‚owanie samego ĹĽycia (biosu), miĹ‚ość krajobrazu rodzinnego, miĹ‚ość Ojczyzny z caĹ‚ym piÄ™knem Ĺ›rodowiska naturalnego. WpĹ‚ywy nadĹ›wiadome, ideowe, Ĺ›rodowiska duchowego swoim klimatem ksztaĹ‚tujÄ… w warstwie duchowej poczucie samego siebie, kim siÄ™ jest jako czĹ‚owiek, jako Polak, Europejczyk, jako katolik czy wyznawca innego Ĺ›wiatopoglÄ…du. Ta Ĺ›wiadomość siebie integruje siÄ™ w du­chowoĹ›ci jakby pewna nadĹ›wiadomość przeĹĽywana intuicyjnie i trudno wyraĹĽalna poza wzruszeniem czy oburzeniem z powo­du szargania Ĺ›wiÄ™toĹ›ci, dziaĹ‚a zaĹ› przez sumienie jako wyraz du­chowego systemu samokontroli, kierujÄ…cy postÄ™powaniem czĹ‚o­wieka. Różnorodność wszelkich wpĹ‚ywĂłw Ĺ›rodowiskowych Ĺ‚Ä…cz­nie ze Ĺ›rodowiskiem duchowym na wychowanka obrazuje po­niĹĽszy schemat, w ktĂłrym linie proste oznaczajÄ… wĹ‚aĹ›ciwe W tej walce wpĹ‚ywĂłw decy­duje sam wychowanek swoim stanem rozwojowym, zaleĹĽnym od tego, czy zostaje on opanowany przez podĹ›wiadomość, popÄ™dy niĹĽsze i uczucia umysĹ‚owe, czy teĹĽ jego czynniki osobowoĹ›ciowe duchowoĹ›ci przede wszystkim rozumność i dobra wolna wola bio­rÄ… gĂłrÄ™ nad cielesnoĹ›ciÄ… i podporzÄ…dkowujÄ… jÄ… ideaĹ‚owi nowego czĹ‚owieka. W zwiÄ…zku z tym antagonizmem Ĺ›rodowisk, zwiÄ…za­nych z siĹ‚Ä… agosu (Ĺ›rodowisko pedagogiczne), z siĹ‚Ä… ĹĽycia spoĹ‚ecz­nego etosu (Ĺ›rodowisko wychowawcze) oraz z siĹ‚Ä… ĹĽyciowego pÄ™du biosu (Ĺ›rodowisko ĹĽyciowe), nie wykluczajÄ…c zmiennych losowych (Ĺ›rodowisko duchowe), w wychowaniu nie decyduje samo Ĺ›ro­dowisko jako caĹ‚ość, lecz wyniki pozostajÄ… w zaleĹĽnoĹ›ci od sy­tuacji wychowawczej. OczywiĹ›cie nie chodzi o sytuacje przypad­kowe lub chwilowe, doraĹşne, lecz o sytuacje wychowawcze sta­łe, ktĂłre wytwarzajÄ… siÄ™ w instytucjach wychowujÄ…cych. DziaĹ‚a­nie ĹĽycia spoĹ‚ecznego (etosu) nie jest rozproszone, lecz konkrety­zuje siÄ™ w zwyczajach i obyczajach obowiÄ…zujÄ…cych w okreĹ›lo­nych Ĺ›rodowiskach i krÄ™gach spoĹ‚ecznych. Te zwyczaje i obycza­je przejmowane przez wychowanka uspoĹ‚eczniajÄ… go w ciÄ…gĹ‚ym procesie socjalizacji. Rozpoczyna siÄ™ ona w prawidĹ‚owo funkcjo­nujÄ…cej rodzinie, potem doskonali siÄ™ w szkole, organizacjach spo­łecznych, w grupie zawodowej itd. Etos wĹ‚aĹ›nie przez instytucje wychowujÄ…ce stara siÄ™ pokierować rozwojem biosu jednostki do celĂłw zbiorowego, wspĂłlnotowego ĹĽycia. PoniewaĹĽ asymilacja jednostki, dostosowanie siÄ™ jej do ĹĽycia spoĹ‚ecznego moĹĽe być konformizmem wypĹ‚ywajÄ…cym z naĹ›ladownictwa i upodobnienia siÄ™ do stawianego wzorca, dlatego teĹĽ nie wypĹ‚ywa z przekonaĹ„ jednostki, a moĹĽe być nawet wymuszona pod presjÄ… otoczenia. UspoĹ‚ecznienie takie staje siÄ™ pozorne i kruche, jak skorupka na jajku. Socjalizacja gĹ‚Ä™bsza wiÄ™c przenikajÄ…ca do natury osobowej wychowanka musi siÄ™ splatać czy nawet krzyĹĽować z procesem personalizacji, czyli z samodzielnoĹ›ciÄ… i Ĺ›wiadomoĹ›ciÄ… siebie, kim siÄ™ jest (self). Dlatego etos dziaĹ‚a poprzez instytucje wychowują­ce, ktĂłre rĂłwnoczeĹ›nie powinny uspoĹ‚eczniać i dziaĹ‚ać rozwijajÄ…-co na osobÄ™, personalizować. Skoro zaĹ› bios jednostki rozwija siÄ™ wachlarzowato, przechodzÄ…c na coraz wyĹĽsze warstwy, stÄ…d teĹĽ oddziaĹ‚ywanie etosu dostosowuje siÄ™ do nich, stwarzajÄ…c odpo­wiednie instytucje wychowujÄ…ce, ktĂłre ukierunkowujÄ… i modelu­jÄ… przebieg danej warstwicy rozwojowej. TakÄ… instytucjÄ… zasad­niczÄ… dla warstwy biologicznej jest rodzina, w ktĂłrej wychowa­nek ĹĽyje i ksztaĹ‚tuje siÄ™ w zasadzie aĹĽ do peĹ‚nej dojrzaĹ‚oĹ›ci i usa­modzielnienia siÄ™ przez maĹ‚ĹĽeĹ„stwo i zaĹ‚oĹĽenie wĹ‚asnej rodziny. W wypadku niemoĹĽnoĹ›ci wywiÄ…zania siÄ™ z zadaĹ„ opieki i wycho­wania rodzinÄ™ wspierajÄ… pomocnicze instytucje, jak ĹĽĹ‚obek, przedszkole, czy później internat lub w wypadku sieroctwa wzglÄ™dnie opuszczenia — dom dziecka czy mĹ‚odzieĹĽy. Warstwa psychologiczna jest formowana ze strony etosu przez szkoĹ‚Ä™ pod­stawowÄ…, Ĺ›redniÄ… lub wyĹĽszÄ… oraz doksztaĹ‚canie i kursy różnego rodzaju. Z pewnÄ… pomocÄ… szkole podstawowej przychodzi orga­nizacja zuchowa. Warstwa socjologiczna ponad szkoĹ‚Ä… nadbudo­wuje wĹ‚asne instytucje, jak samorzÄ…d szkolny, harcerstwo i inne organizacje mĹ‚odzieĹĽowe, ktĂłrych dziaĹ‚anie przejmujÄ… w dalszym ĹĽyciu wychowanka wojsko, ochotnicze hufce pracy, zakĹ‚ad pracy, organizacje obywatelskie i polityczne, np. Front JednoĹ›ci Narodu lub partie. Warstwa kulturotwĂłrcza ma wĹ‚asne instytucje jak szkoĹ‚y muzyczne czy plastyczne dla utalentowanych lub insty­tucje kulturalnooĹ›wiatowe (muzea, teatry, kina, biblioteki, sto­warzyszenia, kluby, Ĺ›wietlice itp.). Jedynie warstwa czysto du­chowa na serio jest domenÄ… dziaĹ‚ania KoĹ›cioĹ‚a, ktĂłry przez dusz­pasterstwo, rodzinÄ™, potem katechizacjÄ™ parafialnÄ… dzieci i mĹ‚o­dzieĹĽy, przez ministrantĂłw, bractwa i sodalicje, apostolat Ĺ›wiec­kich, wreszcie przez seminarium duchowne, nowicjat zakonny lub przez katolicki uniwersytet stara siÄ™ swoich wiernych w każ­dym wieku prowadzić duchowo do wiary i uĹ›wiÄ™cenia. Jak widzimy etos różnicuje swe oddziaĹ‚ywanie przez insty­tucje wychowujÄ…ce dostosowane do warstw i potrzeb rozwojo­wych wychowankĂłw, a rĂłwnoczeĹ›nie sam nie jest jednolity, gdyĹĽ krzyĹĽujÄ… siÄ™ w nim trzy oĹ›rodki dziaĹ‚ania: 1 — biologiczna po­pulacja narodu, ktĂłra rozkrzewia siÄ™ przez rodziny, 2 — poli­tyczna organizacja paĹ„stwa, dÄ…ĹĽÄ…cego do dobra wspĂłlnego przez szkoĹ‚y i instytucje kulturalnooĹ›wiatowe oraz 3 — duchowe przewodnictwo KoĹ›cioĹ‚a. Otóż tymi skomplikowanymi szczegóła­mi instytucji wychowujÄ…cych oraz ich politykÄ… wychowawczÄ… i kulturalnooĹ›wiatowÄ… zajmuje siÄ™ specjalny dziaĹ‚ pedagogiki pra­ktycznej zwany pedagogikÄ… spoĹ‚ecznÄ…. Pedagogika teoretycznanatomiast nie moĹĽe wchodzić w szczegóły, informuje ogĂłlnie i zwraca uwagÄ™ na istotne momenty w dziaĹ‚aniu instytucji wy­chowujÄ…cych etosu, ujmujÄ…c je w pojÄ™ciu sytuacji wychowaw­czej. WĹ‚aĹ›nie w sytuacjach wychowawczych wpĹ‚ywy krzyĹĽujÄ…ce siÄ™ różnych Ĺ›rodowisk mogÄ… siÄ™ uzgadniać i harmonizować lub przewaĹĽać nad sobÄ… i zwyciężać w Ĺ›cieraniu siÄ™ nie zawsze zgod­nie z dobrem rozwojowym wychowanka i celami wychowawcĂłw. psycholog Poznań - www.terapiapoznan.pl

Cytat Dnia!

“
Okres przekwitania

Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiÄ…czkowanie, mĂłwimy, ĹĽe kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, ktĂłre siÄ™ dokonujÄ… w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzÄ… tylko w samych jajnikach, dotyczÄ… one takĹĽe przysadki mĂłzgowej, tarczycy i innych narzÄ…dĂłw. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”