Reklama
  • Wiadomości wstępne
  • Zasady rozwoju psychicznego
  • Zasady rozwoju zadatków psychicznych
  • Rozwoju zadatków środowiskowych
  • Rozwoju zadatków wychowawczych.
  • Okres wczesnoszkolny
  • Okresy rozwojowe
  • Rozwój fizyczny
  • Akceleracja rozwoju
  • Układ oddechowy, krążenia i pokarmowy
  • Układ hormonalny
  • Dojrzewanie płciowe
  • Wychowanie zdrowotne
  • Oddychanie oraz pielęgnacja zębów
  • Przepisy higieniczne dotyczące czystości ciała
  • Prawidłowe odżywianie
  • Rozwój uczuciowy
  • Świat uczuć i emocji
  • Uczucia w okresie młodszego wieku
  • Burzliwość, gwałtowność i niecierpliwość uczuć
  • Uczucia lęku, zmartwienia i strapienia
  • Uczucia radosne i przyjemne
  • Dom rodzinny
  • Wymagania rodziców
  • Wśród ludzi i w szkole
  • Wśród ludzi -klasa
  • Przyjaźń szkolna
  • Kim jest Dżentelmen
  • Zauroczenie
  • Miłość
  • Fantazje u chłopców
  • Rozwój procesów poznawczych
  • Czynność spostrzegania
  • Pamięć
  • Kształcenie mowy i kultura języka
  • Kształcenie barwy wymowy
  • Wzbogacić słownictwo i sztukę mówienia
  • Kultura żywego słowa
  • Gwara szkolna
  • Procesy myślenia
  • Myślenie operacyjne
  • Jak się skutecznie uczyć?
  • Osobowość i samopoznanie
  • Funkcjonowanie osobowości
  • Obraz samego siebie
  • Kształtowanie charakteru
  • Podział typów ludzkich
  • Postawa altruistyczna
  • Odporność na sytuacje trudne
  • Potrzeby biologiczne
  • Problemy zawodowe i przystosowanie społeczne
  • Zebranie myśli
  • Psychologiczny rozwój sexualny
  • Erotyka mlodzieży
  • Ciekawość
  • Flirt
  • Wstrzemięźliość
  • Argumenty moralno-etyczne
  • Zapobieganie erotyzmowi
  • Swoboda seksualna
  • Małżeństwo i rodzina
  • Choroby weneryczne
  • Środki antykoncepcyjne
  • Zaburzenia emocjonalne
  • Homoseksualizm
  • Wady rozwojowe narządów
  • Problemy koedukacji
  • Zadania oświatowe
  • Niepłodność
  • Menstruacja
  • Bliźnięta
  • Fizyczne i psychiczne różnice płci
  • Ciąża
  • Moralne i społeczne aspekty płci
  • Alkoholizm a małżeństwo
  • Ciąża i rozwój płodu
  • Dolegliwości okresu ciąży
  • Dzieci ze związków niemałżeńskich
  • Zapobieganie ciąży
  • Zjawiska przemian w wychowaniu
  • Pedagogika jako nauka
  • Pedagogika
  • Budowa pedagogiki
  • Pedagogia jako wychowanie
  • Źródło pedagogiki
  • Nauki historyczne w pedagogice
  • Nauki emipiryczne w pedagogice
  • Światopogląd w pedagogice
  • Współczesny system wychowawczy
  • Ruchy społeczno polityczne
  • Rozdział systemów wychowawczych
  • Nowa orientacja wychowania
  • Pojęcie nowoczesnego systemu
  • Różnicowanie systemów wychowania
  • System chrześcijańskiego wychowania
  • Ideologia chrześcijańskiego wychowania
  • Doktryna wychowawcza kościoła
  • System wychowania liberalnego
  • Zasady systemy liberalnego
  • Ideoligia wychowania liberalnego
  • Wychowanie socjalistyczne
  • Założenia systemu socjalistycznego
  • Moraliz socjalistyczny
  • Personalizm socjalistyczny
  • Idea humanizmu socjalistycznego
  • Dynamiz wychowania
  • Dynamiz wychowania -doskonalenie
  • Istota wychowania
  • Czynniki rozwoju człowieka
  • Pozostałe czynniki rozwoju człowieka
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści pozostałe aspekty
  • Rozwój formy życia
  • Rozwój formy życia-psychologiczny aspekt
  • Rozwój formy życia-kulturowy aspekt
  • Struktury rozwojowe człowieka
  • Struktury rozwojowe człowieka-psychologia
  • Struktury rozwojowe człowieka-światopogląd
  • Wpływ sytuacji społecznych na człowieka
  • Wpływ sytuacji społecznych-działania nieświadome
  • Sytuacje wychowawcze
  • Morale sytuacji społecznych
  • Funkcje wychowawców
  • Funkcje wychowawców-educere
  • Podsumowanie funkcji wychowawczych
  • przedszkole bielsko biaa
  • Dziewczyny
  • Pokrewne

    Funkcje wychowawców-educere

    Educere znaczy etymologicznie wyciągać z czegoś i wyzwolić, stąd jako funkcja wychowawców dotyczy wyprowadzenia wy­chowanka ze stanu naturalnego do wyższego stanu moralnego i w związku z tym polega na wyzwoleniu jednostki wychowy­wanej z ciasnoty, egoizmu przez zmianę nastawienia w kierunku altruizmu. Łączy się to zadanie z procesem socjalizacji, uspo­łecznienia wychowanka, którego siła etosu społecznego chce za­symilować i upodobnić do obowiązującego wzorca postępowania w społeczności. Funkcja educere polega więc na udzielaniu po­mocy wychowankowi w zakresie dobrego przystosowania się (ang. adjustment) do zadań życia społecznego nie tylko pod względem moralnym, ale także życiowym i praktycznym, jak np. obiór zawodu i znalezienie sobie właściwego miejsca w spo­łeczeństwie zgodnie ze swymi właściwościami. Educare zaś znaczy wyprowadzać w górę, w funkcji wycho­wawczej jest to więc skierowanie rozwoju wychowanka ku określonemu ideałowi nowego człowieka. Uwrażliwienie wycho­wanka na przeżycie wartości kulturowych ułatwia sublimację, proces uwznioślenia i uszlachetnienia człowieka na drodze pe­dagogiki ideału, np. narodowego (miłość Ojczyzny), społecznego (sprawiedliwości społecznej), religijnego, w czym wielką rolę odgrywają wzory „wielkich" ludzi, bohaterów narodowych, uczonych, odkrywców, pisarzy, artystów oraz postaci świętych. Wreszcie funkcja initiare, znacząca wtajemniczanie, okazuje się najstarszą funkcją wychowania, gdyż występuje już jako inicjacja u ludów pierwotnych (por. rozdz. I p. 2). Miała ona zawsze znaczenie magiczne, potem religijne i mistagogiczne (np. w misteriach eleuzyjskich tajne ceremonie ku czci Demeter, Per-sefony i Dionizosa), a nawet chrześcijańskie sakramenty św. chrztu, bierzmowania i Eucharystii nazywane są initiatio Chri­stiana. Ogólnie biorąc funkcja wychowawcza initiare polegana wtajemniczeniu wychowanków w sprawy losu doczesnego i wiecznego człowieka. Natomiast w wychowaniu chrześcijańskim następuje jeszcze integracja wszystkich funkcji wychowawców w najwyższej funkcji christianisare, czyli wychowania Chrystocentrycznego, w duchu Chrystusa. Sięga ona do funkcji najgłębszej sanare i przemieniając ją w sposób nadprzyrodzony zmierza do uzdro­wienia przez leczące działanie łaski skażonej natury ludzkiej na skutek grzechu pierworodnego. Podobnie psychoterapeutycznie rozwiązuje z grzechu, uwalnia z poczucia winy i uzdrawia psychi­cznie. Natomiast chrześcijańska funkcja edocere przekracza natu­ralne podawanie informacji nawet religijnych o treści prawd Objawionych, prowadzi do Boga jako źródła wszelkiej prawdy i rozwija świadomość wiary, która jest osobową odpowiedzią człowieka w dialogu z Bogiem, ogłaszającym przez swój Kościół orędzie zbawienia. Educere w wychowaniu chrześcijańskim staje się przystosowaniem wychowanka do życia w społeczności wier­nych w Kościele i włączeniem go do apostolatu świeckich. Edu-care po chrześcijańsku pojęte prowadzi do naśladowania Chry­stusa jako najwyższego boskiego ideału człowieka. Initiare zaś zbliża mistycznie dziecko do Chrystusa w I Komunii Św., a przez liturgię wychowuje do chrześcijańskiego spotkania losu doczes­nego i życia wiecznego. Druga dziedzina pomocy wychowawczej dotyczy potrzeb rozwojowych wychowanka, które występują w postaci jego aktywności własnej, początkowo jako zabawa, potem dociekanie, praca, twórczość i w końcu jako modlitewne przeżycie świato­poglądowe. Ponieważ, jak już wiemy w wymienionych formach rozwojowych życia manifestują się czynniki osobowościowe du­chowości ludzkiej (por. rozdz. XII p. 2), wobec tego rola wycho­wawców wobec nich polega przede wszystkim na kierowaniu zabawą, dociekaniem, pracą, twórczością i przeżyciami świato­poglądowymi wychowanka tak, by przez selekcję przedmiotów aktywności, przez poradnictwo psychologiczne i kierownictwo duchowne coraz bardziej wydobywać i utożsamiać pierwiastki duchowości. Tak więc kierowanie zabawą dziecka przedszkolnegopowinno zmierzać do kształtowania podstawowych zdolności wartościujących i do tworzenia dziecięcych ideałów zgodnie z ideałem człowieka (nie wolno dopuścić, by dzieci bawiły się dziko). Kierowanie dociekaniem zaś ma się przyczynić do roz­wijania rozumności wychowanka, by jego zainteresowania po­znawcze nie poszły w kierunku tylko ciekawości sensacyjnej czy seksualnej. Praca wychowawczo pokierowana dąży do rozwija­nia siły woli wychowanka i jego zdolności wolnego wyboru dobra oraz brania odpowiedzialności moralnej. Twórczość na­stępnie pokierowana właściwie przez wychowawców powinna ukształtować talenty i uzdolnienia wychowanków w kierunku humanistycznym, to znaczy pod kątem dobra ludzi, a nie z ich szkodą. Wreszcie głębsze przeżycie światopoglądowe pozostając pod kierownictwem duchownym ma wtajemniczyć wychowanka w losy ludzkie i doprowadzić do prawdziwego światopoglądu i doskonałości religijnomoralnej poprzez różne formy inicjacji chrześcijańskiej dostosowane warstwowo do wieku, od inicjacji przeżyciowej u małego dziecka, przez inicjację uświadamiającą treści wiary w wieku szkolnym, przez inicjację działaniową w okresie dorastania, inicjację wartościującą kulturalnie w wieku młodzieńczym aż do całkującej inicjacji światopoglądowej w warstwie ostatniej, dającej zrozumienie sensu życia, losu, szczę­ścia, śmierci, wieczności. Wychowawcy wprawdzie nie biorą bezpośrednio udziału w procesie jakościowego dojrzewania stru­ktur postępowania, jak charakter, osobowość lub światopogląd, jednakże to przede wszystkim oni swą pracą, pomocą i kierow­nictwem dostarczają i gromadzą materiał do budowy struktur rozwojowych i są odpowiedzialni za wykonanie swoich zadań, wszystkich funkcji od sanare do initiare, dostosowanych do sy­tuacji wewnętrznej wychowanka i związanych z tym potrzeb­nych czynności wychowawczych. Z przeglądu czynności wychowawców wynika, co łatwo zau­ważyć, że w procesie rozwojowym zachodzi w nich stopniowa zmiana od dozorowania przez nauczanie i wychowanie do kształ­cenią i spotkania duchowego. Gdy początkowo dozorowanie jest wybitnie autorytatywne i wymaga wysiłku samego wychowaw­cy, to później jego rola w kształceniu i w spotkaniu duchowym schodzi na drugi plan, sprowadza się do pomocy w zakresie przy­gotowania i kierowania, natomiast wykonanie wówczas staje się samodzielnym działaniem wychowanka. Mamy w tym procesie zjawisko potęgującej się samodzielności wychowanka, o której wiemy, że stanowi cel ostateczny wychowania Rosnąca samodzielność ruchowa, dążeniowa, uczuciowa, wo-litywna i umysłowa wychowanka pozostaje pod wpływem rozwi­jających się czynników osobowościowych duchowości ludzkiej i wyraża się przede wszystkim we własnej aktywności dziecka i młodocianego najpierw w postaci zabawy, potem dociekania, z kolei pracy, twórczości i głębszego przeżycia światopoglądowe­go. Każda z tych rozwojowych form życiowych z jednej strony podlega kierowaniu przez wychowawców przy pomocy ich czynności dozorowania, wychowania, kształce­nia i spotykania, a równocześnie z drugiej strony, subiektyw­nej, stanowi naturalny teren, na którym wzrasta coraz potężniej udział duchowej samodzielności wychowanka i dochodzi do skut­ku konieczne współdziałanie wychowywanego młodego człowieka z wychowawcami. Zasadnicza przemiana w tym procesie rozwo­jowym dotyczy stopniowego zanikania autorytatywnego działa­nia wychowawców na rzecz wzrastającego udziału samodzielno­ści wychowanka i jego coraz pełniejszej wolności wewnętrznej. Przebieg tego procesu przemiany charakteru działania wycho­wawców i wychowanka obrazuje poniższy schemat, w którym po­glądowo widzi się jak sfera kierownictwa agosu (celowego dzia­łania wychowawców) zanika, a rozszerza się sfera samodzielności wychowanka, dochodząca do pełnej wolności wewnętrznej, zmie­rzającej do tego samego celu wychowawczego, wskazanego przez wychowawców. Funkcjonalna równowaga sił autorytetu wychowawczego i sa­modzielności wychowanka umożliwia prawidłowy przebieg pro­cesu wychowania i stwarza zasadniczy kierunek skuteczności działania wychowawców, którym jest zawsze coraz bardziej do­browolna i świadoma współpraca wychowanka z wychowawcami w dążeniu do tego samego celu jako ideału nowego człowieka.

    Cytat Dnia!


    Okres przekwitania

    Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”