Reklama
  • Wiadomości wstępne
  • Zasady rozwoju psychicznego
  • Zasady rozwoju zadatków psychicznych
  • Rozwoju zadatków środowiskowych
  • Rozwoju zadatków wychowawczych.
  • Okres wczesnoszkolny
  • Okresy rozwojowe
  • Rozwój fizyczny
  • Akceleracja rozwoju
  • Układ oddechowy, krążenia i pokarmowy
  • Układ hormonalny
  • Dojrzewanie płciowe
  • Wychowanie zdrowotne
  • Oddychanie oraz pielęgnacja zębów
  • Przepisy higieniczne dotyczące czystości ciała
  • Prawidłowe odżywianie
  • Rozwój uczuciowy
  • Świat uczuć i emocji
  • Uczucia w okresie młodszego wieku
  • Burzliwość, gwałtowność i niecierpliwość uczuć
  • Uczucia lęku, zmartwienia i strapienia
  • Uczucia radosne i przyjemne
  • Dom rodzinny
  • Wymagania rodziców
  • Wśród ludzi i w szkole
  • Wśród ludzi -klasa
  • Przyjaźń szkolna
  • Kim jest Dżentelmen
  • Zauroczenie
  • Miłość
  • Fantazje u chłopców
  • Rozwój procesów poznawczych
  • Czynność spostrzegania
  • Pamięć
  • Kształcenie mowy i kultura języka
  • Kształcenie barwy wymowy
  • Wzbogacić słownictwo i sztukę mówienia
  • Kultura żywego słowa
  • Gwara szkolna
  • Procesy myślenia
  • Myślenie operacyjne
  • Jak się skutecznie uczyć?
  • Osobowość i samopoznanie
  • Funkcjonowanie osobowości
  • Obraz samego siebie
  • Kształtowanie charakteru
  • Podział typów ludzkich
  • Postawa altruistyczna
  • Odporność na sytuacje trudne
  • Potrzeby biologiczne
  • Problemy zawodowe i przystosowanie społeczne
  • Zebranie myśli
  • Psychologiczny rozwój sexualny
  • Erotyka mlodzieży
  • Ciekawość
  • Flirt
  • Wstrzemięźliość
  • Argumenty moralno-etyczne
  • Zapobieganie erotyzmowi
  • Swoboda seksualna
  • Małżeństwo i rodzina
  • Choroby weneryczne
  • Środki antykoncepcyjne
  • Zaburzenia emocjonalne
  • Homoseksualizm
  • Wady rozwojowe narządów
  • Problemy koedukacji
  • Zadania oświatowe
  • Niepłodność
  • Menstruacja
  • Bliźnięta
  • Fizyczne i psychiczne różnice płci
  • Ciąża
  • Moralne i społeczne aspekty płci
  • Alkoholizm a małżeństwo
  • Ciąża i rozwój płodu
  • Dolegliwości okresu ciąży
  • Dzieci ze związków niemałżeńskich
  • Zapobieganie ciąży
  • Zjawiska przemian w wychowaniu
  • Pedagogika jako nauka
  • Pedagogika
  • Budowa pedagogiki
  • Pedagogia jako wychowanie
  • Źródło pedagogiki
  • Nauki historyczne w pedagogice
  • Nauki emipiryczne w pedagogice
  • Światopogląd w pedagogice
  • Współczesny system wychowawczy
  • Ruchy społeczno polityczne
  • Rozdział systemów wychowawczych
  • Nowa orientacja wychowania
  • Pojęcie nowoczesnego systemu
  • Różnicowanie systemów wychowania
  • System chrześcijańskiego wychowania
  • Ideologia chrześcijańskiego wychowania
  • Doktryna wychowawcza kościoła
  • System wychowania liberalnego
  • Zasady systemy liberalnego
  • Ideoligia wychowania liberalnego
  • Wychowanie socjalistyczne
  • Założenia systemu socjalistycznego
  • Moraliz socjalistyczny
  • Personalizm socjalistyczny
  • Idea humanizmu socjalistycznego
  • Dynamiz wychowania
  • Dynamiz wychowania -doskonalenie
  • Istota wychowania
  • Czynniki rozwoju człowieka
  • Pozostałe czynniki rozwoju człowieka
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści pozostałe aspekty
  • Rozwój formy życia
  • Rozwój formy życia-psychologiczny aspekt
  • Rozwój formy życia-kulturowy aspekt
  • Struktury rozwojowe człowieka
  • Struktury rozwojowe człowieka-psychologia
  • Struktury rozwojowe człowieka-światopogląd
  • Wpływ sytuacji społecznych na człowieka
  • Wpływ sytuacji społecznych-działania nieświadome
  • Sytuacje wychowawcze
  • Morale sytuacji społecznych
  • Funkcje wychowawców
  • Funkcje wychowawców-educere
  • Podsumowanie funkcji wychowawczych
  • obudowa do Samsung Galaxy S23 5G
  • Dziewczyny
  • Pokrewne

    Rozwój formy życia

    Teoria trójczynnikowa wychowania głosi, że w każdym okre­sie rozwoju biorą udział nie tylko konwergujące ze sobą czynni­ki wewnętrzne (potrzeby rosnącego podłoża) oraz sprzężone czyn­niki zewnętrzne (wpływy wychowawcze), ale także wydobywa­jące się spod cielesności czynniki osobowościowe, które prze­łamują konwergencję i decydująco kształtują kierunek rozwoju zgodnie z dążeniami do potęgującej się samodzielności wycho­wanka. Czynniki osobowościowe w poszczególnych warstwach uzewnętrzniają się w postaci samorzutnej, chętnej i dobrowolnej aktywności wychowanka. Aktywność ta przybiera coraz wyższe formy najpierw zabawy, potem dociekania, dalej pracy, twórczo­ści aż wreszcie dochodzi do głębszego przeżycia światopoglądowe­go o charakterze modlitewnej kontemplacji, co też w chrześcijań­stwie zostało nazwane modlitwą. Wszystkie te postaci aktywno­ści własnej wychowanka stanowią towarzyszące zjawiska okre­ślonej warstwie rozwoju, dlatego też jako charakterystyczne sym­ptomy ułatwiają wychowawcom orientację co do tego, która war­stwa aktualnie się rozwija, czy jest opóźniona lub przyśpieszo­na. Tak np. upodobanie do bajek dzieci wiejskich jeszcze w wieku 10—-11 lat świadczy o powolniejszym tempie rozwoju w stosunku do dzieci z miasta, które wyrastają z „wieku bajek" znacznie wcześniej, około 7 roku życia. Formy aktywności własnej wychowanka nazywamy rozwojo­wymi formami życiowymi, ponieważ warunkują one prawidłowy rozwój wyższych warstw i są jedynie kształcące dla danego okre­su życia, będąc dostępną drogą do poznania otaczającego świata. Tak np. pozbawione zabaw dzieciństwo jest zmarnowane, unie­możliwia dalsze osiągnięcie normalnego rozwoju człowieka, po­nieważ zabawa daje dziecku możność wstępnego poznania rze­czywistości przez kontakt z zabawkami jako miniaturami rzeczy. Stąd potrzeby własnej aktywności u wychowanka są zawsze bar­dzo silne i stanowią specjalne potrzeby rozwojowe, którymi wy­chowawcy powinni przede wszystkim pokierować, aby nie wy­rodniały, ponieważ przerost, np. chęci tylko zabawy i tańczenia wypiera wyższe potrzeby rozwojowe i przyczynia się do wyko­lejenia wychowawczego. Rozwojowe formy życiowe przez akty­wność własną wychowanka manifestują działanie i rozwijanie się jego czynników osobowościowych, dlatego jako decydujące o roz­woju normalnym lub o wykolejeniu stanowią w teorii warstwi-cowej wychowania ważny moment wymagający bliższego wyjaś­nienia, do czego kolejno przystąpimy. Zabawa dziecka przedszkolnego to powszechnie znane zja­wisko nawet u ludów pierwotnych. Zabawa dziecka jest najgłę­bszą potrzebą i musem. Ktoś trafnie określił, że nie dlatego bawi­my się, że jesteśmy dziećmi, lecz po to dane jest nam dzieciń­stwo, abyśmy się bawili. Nawet wyczerpane długą chorobą dzieci w szpitalu bawią się, natomiast zbyt wcześnie odpędzane od za­bawy dzieci ze wsi są postarzałe psychicznie i nie osiągają wła­ściwego rozwoju uczuciowego. Stąd od dawna tworzone były teo­rie zabawy, by wyjaśnić jej sens i. znaczenie. Teoria romantycz­na Fr. Schillera, poety niemieckiego (zm. 1805)r podkreślała w istocie zabawy jej wyższe czynniki duchowe, jak poczucie ra­dości, swobody, twórczości i przeżycia piękna. Natomiast teoria pozytywistyczna H. Spencera (zm. 1903), nazywana teorią nad­miaru energii, głosiła, że zabawa u młodych zwierząt i dzieci jest biologicznym luksusem, dla życia nieprzydatnym, bo daje tyl­ko upust nagromadzonej energii w naśladowaniu czynności doro­słych. Przeciwnie teoria ćwiczeń przygotowawczych K. Groosa wskazuje słusznie, że zabawa jest użyteczna biologicznie, gdyż przez nią młode zwierzęta i dzieci ćwiczą swe fizyczne i psychicz­ne funkcje i w ten sposób przygotowują się do życia w przyszło­ści. Teoria zaś kompensacji A. Adlera uzasadnia, że zabawa prze­zwycięża poczucie niższości dzieci wobec dorosłych, którym tylko wiele rzeczy wolno robić, gdyż na dostępnych im zabawkach — zamiast prawdziwych niebezpiecznych przedmiotów — uczy praw­dziwie ludzkich postaw władania rzeczami, opiekowania się lal­kami czy figurkami zwierząt. Wreszcie zwrócono uwagę na to, że zabawa towarzyszy w życiu także ludziom dorosłym i ma wielki udział w kulturze, ponieważ występuje w kulcie religij­nym, w sztuce, w wojsku i pracy itd., stąd nawet człowieka okre­ślono jako istotę igrającą Okazuje się jednakże, że zachodzi zasadnicza różnica w funk­cji rozwojowej i kształcącej zabawy u dziecka przedszkolnego, a w funkcji rozrywkowej i wypoczynkowej u dorosłych. Dlatego też jako pierwsza rozwojowa forma życiowa zabawa występuje w przedszkolnym okresie kształtowania się warstwy biologicznej. Na istotny związek zabawy dziecka z warstwą biologiczną wska­zują rodzaje oraz celowość funkcjonalna zabawy. U niemowlęcia pojawia się zabawa manipulacyjna (grzechot­ka, rzucanie przedmiotów, gniecenie, darcie) ćwicząca ruchy rąk, w wieku poniemowlęcym rozwijają się zabawy konstrukcyjne, jak robienie babek z piasku, grzebanie jam, lepienie, wycinanie, budowanie z klocków. Średnie dzieci przedszkolne lubią zabawy funkcjonalne, rozwijające mięśnie, ruchy i zręczność, jak gry piłką, skakanka, klasy, bieg z kółkiem. Klasyczną zabawą starsze­go dziecka przedszkolnego są zabawy iluzyjne i receptywne. Za­bawy iluzyjne, zwane także zabawami twórczymi, tworzą typo­we tematyczne zabawy z lalką lub innymi zabawkami. Zabawy te (w szkołę, w dom, w sklep, w kolej) mają charakter grupowy i dialogowy, występuje w nich podział ról (np. nauczycielka i dzie­ci, lekarz i chorzy), a uczestnicy na podstawie swych obserwacji, zasłyszanych opinii na dany temat zabawy, a przede wszystkim przez fantazję i grę wyobraźni stwarzają świat urojony iluzji, w którym odtwarzają życie dorosłych. Zabawy receptywne nato­miast nie mają charakteru ruchowego, działaniowego czy dialo­gowego, lecz są przeżywaniem i wczuwaniem się uczuciowym w sytuacje przy słuchaniu bajek czy opowiadań bardziej reali­stycznych, przy oglądaniu obrazków lub sztuki w teatrze lalko­wym. We wszystkich rodzajach zabaw dziecięcych jest czynna fan­tazja, gra wyobraźni, która odrealnia i ożywia, animizuje zabaw­ki i użyte przedmioty (np. kolej z krzeseł), przy tym bierze udział przeżycie uczuciowe, dzięki czemu dziecko naśladujące z obser­wacji sytuacje i czynności urabia w sobie postawę emocjonalną wobec tematów zabawy z lalką, samochodem czy samolotem. Na tym tle rozwija się zdolność do wartościowania jako najwcześ­niejszy, pierwszy czynnik osobowościowy, tworzący zrazu naiw­ne ideały dziecięce, wcielające się w imponującą dziecku postać dorożkarza, strażaka czy lotnika, tj. tego, kim chciałoby ono być. Czasami te wczesne ideały dzieciństwa realizują się w dalszym życiu przy wyborze zawodu. W następnym okresie rozwoju dziec­ko szkolne odróżnia rzeczywiste od zmyślonego, wyrasta z bajek i zabaw iluzyjnych, ale w warstwie biologicznej, rozwijającej się w dalszym ciągu, pojawiają się już inne formy zabawowe, jak za­bawy i gry ruchowe, zręcznościowe, gimnastyka, musztra, tańce, sport, turystyka, które służą do podsycania żywotności, energii i zdrowia organizmu, lecz coraz częściej mają funkcję rozryw­kową, a nie kształcącą i rozwojową jak zabawy dziecka przed­szkolnego. Zabawa ta jednak może wyrodnieć i dziczeć, jeśli nie jest kierowana przez wychowawców. Trzeba więc dzieciom pod­suwać wartościowe tematy, by się nie bawiły w pijanych, nawet trzeba bawić się razem z nimi, a nie bawić się dziećmi, oczy­szczać baśnie ludowe z duchów i upiorów, aby dzieci przez bajkę nabywały pojęć moralnych; co jest dobre (pracowitość, dobroć dla zwierząt u Kopciuszka) i co jest złe, a nie ulegały przeraże­niu i lękom, które mogą zaszkodzić zdrowiu nerwowemu.

    Cytat Dnia!


    Okres przekwitania

    Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”