Reklama
  • Wiadomości wstępne
  • Zasady rozwoju psychicznego
  • Zasady rozwoju zadatków psychicznych
  • Rozwoju zadatków środowiskowych
  • Rozwoju zadatków wychowawczych.
  • Okres wczesnoszkolny
  • Okresy rozwojowe
  • Rozwój fizyczny
  • Akceleracja rozwoju
  • Układ oddechowy, krążenia i pokarmowy
  • Układ hormonalny
  • Dojrzewanie płciowe
  • Wychowanie zdrowotne
  • Oddychanie oraz pielęgnacja zębów
  • Przepisy higieniczne dotyczące czystości ciała
  • Prawidłowe odżywianie
  • Rozwój uczuciowy
  • Świat uczuć i emocji
  • Uczucia w okresie młodszego wieku
  • Burzliwość, gwałtowność i niecierpliwość uczuć
  • Uczucia lęku, zmartwienia i strapienia
  • Uczucia radosne i przyjemne
  • Dom rodzinny
  • Wymagania rodziców
  • Wśród ludzi i w szkole
  • Wśród ludzi -klasa
  • Przyjaźń szkolna
  • Kim jest Dżentelmen
  • Zauroczenie
  • Miłość
  • Fantazje u chłopców
  • Rozwój procesów poznawczych
  • Czynność spostrzegania
  • Pamięć
  • Kształcenie mowy i kultura języka
  • Kształcenie barwy wymowy
  • Wzbogacić słownictwo i sztukę mówienia
  • Kultura żywego słowa
  • Gwara szkolna
  • Procesy myślenia
  • Myślenie operacyjne
  • Jak się skutecznie uczyć?
  • Osobowość i samopoznanie
  • Funkcjonowanie osobowości
  • Obraz samego siebie
  • Kształtowanie charakteru
  • Podział typów ludzkich
  • Postawa altruistyczna
  • Odporność na sytuacje trudne
  • Potrzeby biologiczne
  • Problemy zawodowe i przystosowanie społeczne
  • Zebranie myśli
  • Psychologiczny rozwój sexualny
  • Erotyka mlodzieży
  • Ciekawość
  • Flirt
  • Wstrzemięźliość
  • Argumenty moralno-etyczne
  • Zapobieganie erotyzmowi
  • Swoboda seksualna
  • Małżeństwo i rodzina
  • Choroby weneryczne
  • Środki antykoncepcyjne
  • Zaburzenia emocjonalne
  • Homoseksualizm
  • Wady rozwojowe narządów
  • Problemy koedukacji
  • Zadania oświatowe
  • Niepłodność
  • Menstruacja
  • Bliźnięta
  • Fizyczne i psychiczne różnice płci
  • Ciąża
  • Moralne i społeczne aspekty płci
  • Alkoholizm a małżeństwo
  • Ciąża i rozwój płodu
  • Dolegliwości okresu ciąży
  • Dzieci ze związków niemałżeńskich
  • Zapobieganie ciąży
  • Zjawiska przemian w wychowaniu
  • Pedagogika jako nauka
  • Pedagogika
  • Budowa pedagogiki
  • Pedagogia jako wychowanie
  • Źródło pedagogiki
  • Nauki historyczne w pedagogice
  • Nauki emipiryczne w pedagogice
  • Światopogląd w pedagogice
  • Współczesny system wychowawczy
  • Ruchy społeczno polityczne
  • Rozdział systemów wychowawczych
  • Nowa orientacja wychowania
  • Pojęcie nowoczesnego systemu
  • Różnicowanie systemów wychowania
  • System chrześcijańskiego wychowania
  • Ideologia chrześcijańskiego wychowania
  • Doktryna wychowawcza kościoła
  • System wychowania liberalnego
  • Zasady systemy liberalnego
  • Ideoligia wychowania liberalnego
  • Wychowanie socjalistyczne
  • Założenia systemu socjalistycznego
  • Moraliz socjalistyczny
  • Personalizm socjalistyczny
  • Idea humanizmu socjalistycznego
  • Dynamiz wychowania
  • Dynamiz wychowania -doskonalenie
  • Istota wychowania
  • Czynniki rozwoju człowieka
  • Pozostałe czynniki rozwoju człowieka
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści pozostałe aspekty
  • Rozwój formy życia
  • Rozwój formy życia-psychologiczny aspekt
  • Rozwój formy życia-kulturowy aspekt
  • Struktury rozwojowe człowieka
  • Struktury rozwojowe człowieka-psychologia
  • Struktury rozwojowe człowieka-światopogląd
  • Wpływ sytuacji społecznych na człowieka
  • Wpływ sytuacji społecznych-działania nieświadome
  • Sytuacje wychowawcze
  • Morale sytuacji społecznych
  • Funkcje wychowawców
  • Funkcje wychowawców-educere
  • Podsumowanie funkcji wychowawczych
  • http://modaonline.com.pl/2021/01/23/pawel-jasionowski-wschodzaca-gwiazda-czy-zapomniany-lider-zespolu-disco-polo/
  • Dziewczyny
  • Pokrewne

    Różnicowanie systemów wychowania

    Różnice w ujęciu tych samych elementów konstrukcyjnych w modelach wychowania (np. celu i ideału człowieka) oraz w rozwiązywaniu takich samych problemów w odmienny spo­sób płyną z dwu źródeł: z założeń światopoglądowych oraz z za­łożeń filozoficznych. Pierwsze dotyczą naczelnej idei określo­nego poglądu na świat, która zabarwia całość systemu jakby na jednolity kolor, a pochodzą z najgłębszej intuicji poznawczej, ujmującej ostateczne źródła rzeczywistości (bytu) jako Absolut. Drugie zaś założenia filozoficzne mają charakter zintelektuali-zowanych twierdzeń, ujmujących podstawowe aspekty rzeczy­wistości na podstawie zracjonalizowanego i uogólnionego do­świadczenia. a) Idee światopoglądowe, jak wiemy z historii, zróżnicowały się w kulturze europejskiej w trzech kierunkach: miłości, wol­ności i walki. Idee te tworzą syntezę, normę i typ określonego poglądu na świat. Zanim jednak przejdziemy do scharakteryzo­wania tych trzech idei naczelnych w poszczególnych światopo­glądach, trzeba podkreślić ich wielokształtność. Rozumienie każ­dego z nich było tak różnorodne, że próbowano konkretyzować ich cele. W ten sposób powstawały hasła, jak np. „braterstwo" zamiast miłości, „równość" jako cel walki lub „niepodległość" jako konkretyzacja wolności. Sądzono przy tym, że hasła te są lepsze, praktyczniejsze, gdyż można było je rozumieć w sensie religijnym lub tylko świeckim. Tymczasem naczelna idea świa­topoglądu tworzy ideał, szczyt doskonałości i najwyższy cel dążeń i duchowych pragnień ludzi, wobec tego zawiera w so­bie wszelkie zastosowanie konkretne, a równocześnie nie da się przez nie wyczerpać i zastąpić. Dlatego też jako wielokształtne źródła inspiracji celów społecznych, politycznych, wychowaw­czych — miłość, wolność i walka dały podstawy różnym świato­poglądom. Pierwsze chrześcijaństwo głosi Boga miłości („Bóg jest mi­łością" — 1 J 4,8) Miłość ta rozlewa się na cały świat, jest miłością darzącą i tworzącą dobro, miłością życzliwości i przy­jaźni.17 Taka miłość ma charakter duchowy i osobowy, jest więc wyższa ponad miłość cielesnego upodobania i pożądania. Miłość ta jest zawsze gotowa do ofiary ze siebie na rzecz dobra innych. Miłość chrześcijańska wzoruje się na Miłości najwyższej, za­wiera się w miłości Boga i bliźniego, nawet nieprzyjaciela. Mi­łość ta jednoczy społecznie i daje pokój. Dlatego też ideał „no­wego człowieka" w wychowaniu katolickim stanowi doskonały chrześcijanin, czyli człowiek święty życiem, według prawa Bo- żego, naśladujący Chrystusa,18 a równocześnie człowiek o po­stawie otwartej wobec współczesnego świata, dającej w nim świadectwo o Chrystusie, dzięki czemu taki człowiek ofiarnie współtworzy dobro z Bogiem i doskonali dzieło Stworzenia zgodnie ze swymi talentami.19 Inny ideał „nowego człowieka" płynie z naczelnej idei wol­ności, działającej w liberalizmie (łac. liber — wolny). Absolut pojęty jako duch obiektywny, rozlany jest w całej naturze, po­nieważ duch ten to siła twórcza, która wyłania z siebie materię, energię, całą przyrodę, tworzy prawa (emergencja). W człowie­ku zaś występuje jako duch subiektywny, jako świadomość a także jako popęd do samoodtwarzania się, reprodukcji, do działania i twórczości, wreszcie jako całe życie duchowe tworzą­ce wszystkie dzieła kultury.20 Warunkiem takiego wylewu twór­czości ducha jest absolutna wolność, wolność indywidualizmu. Nawet w świecie atomów panuje indeterminizm i zasada nie­określoności (Heisenberg). Tylko masa podobnych atomów, zda­rzeń, istot, ludzi, stanowi zewnętrzne ograniczenie wolności. Dlatego „nowy człowiek" w liberalizmie to jednostka twórcza, aktywna i samodzielna, a równocześnie wolna od wszelkich więzów tradycji, powszechnych zasad moralności czy religii, które by ograniczały twórczość kulturalną, jej nowość i orygi­nalność, choćby to był kicz lub pornografia. Ideał szczerego de-mokraty-liberała tolerancyjnego wobec wszystkich, zwalczają­cego tylko przymus, gwałt, totalitaryzm stanowi tu najwyższy cel wychowania. Wreszcie socjalizm postawił ideę walki na szczycie swego poglądu na świat. Walka sprzeczności leży u podstaw wszelkich rzeczy; a więc walka życia ze śmiercią, nowego ze starym, wal­ka rewolucyjna o sprawiedliwość społeczną, walka klasowa oto podstawowe, powszechne formy, w których występuje idea naczelna, obejmująca całą rzeczywistość. Nie jest to walka wszystkich przeciwko wszystkim, ani walka przeciwko wszel­kiej władzy (anarchizm), lecz walka zorganizowanych mas, kie­rowanych przez przodującą klasę robotniczą (dyktatura prole­tariatu). Stąd „nowy człowiek" socjalizmu to indywidualność świadoma klasowo;21 poświęcająca swe życie dziełu rewolucji. Ideałem wychowania jest tu płomienny i nieugięty rewolucjo­nista, walczący razem z całą klasą robotniczą o zniesienie ucisku człowieka przez człowieka oraz o produkcyjne ujarzmienie przy­rody i jej niszczycielskich żywiołów dla powszechnego dobro­bytu. Różnice światopoglądowe więc między nowoczesnymi syste­mami wychowawczymi wynikają z odmiennych koncepcji, do­tyczących całej rzeczywistości: a więc albo z wiary religijnej w Boga, który powołuje ludzi do budowania swego Królestwa, albo z wiary w nieograniczony postęp kulturalny wolnej twór­czości, który dokonuje się ewolucyjnie, albo też z wiary w czło­wieka i konieczność światowej rewolucji dla jego dobra. Nale­ży przy tym zaznaczyć, że mimo ekskluzywności w naczelnej pozycji idei światopoglądowych istnieje między nimi konieczne współwystępowanie, uzupełnianie się, pewna komplementarność. Miłość, wolność i walka nie wykluczają się całkowicie, lecz są sobie podporządkowane i ograniczają się. Najbardziej widoczne jest to w uniwersalistycznym światopoglądzie chrześcijaństwa. Naczelna idea miłości Boga i bliźniego jako duchowa i nadprzy­rodzona wymaga wolności osobowej człowieka, który w sposób wolny daje odpowiedź swoją miłością na miłość Bożą i wyraża ją w miłości bliźnich, nawet nieprzyjaźnie nastawionych, co nie jest łatwe i musi być przez człowieka wywalczone w samym sobie. Równocześnie miłość bliźniego wymusza nałożenie ogra­niczeń swojej wolności. „Wszystko wolno, ale nie wszystko bu­duje. Niech nikt nie szuka własnego dobra, lecz dobra bliźnie­go" — poucza św. Paweł (I Kor 10,23—24). Wreszcie miłość chrześcijańska jest bezkompromisowa i nakazuje walkę z grze­chem: „Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz... przeciw pierwiastkom duchowym zła w niebieskich przestwo­rzach" — powiada św. Paweł (Ef 6,12), a Chrystus zaś zapo­wiedział: „Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na zie­mię. Nie przyszedłem przynieść pokoju ale miecz". Podobnie w liberalizmie wolność jako idea naczelna dopusz­cza dyskryminację i zwalczanie innych, którzy nie są twórczy i aktywni w kulturze, co też zacieśnia miłość tylko do tych lu­dzi, którzy są tej samej ideologii, dopuszczając ich do brater­stwa i równości. Tak samo idea walki rewolucyjnej rezerwuje miłość dla współwalczących i dla sprzymierzeńców, których chce wyzwolić z niesprawiedliwości społecznej. Głosi więc także wolność od ucisku, chociaż istotę wolności rozumie jako „ule­ganie konieczności" (Fr. Engels). W ten sposób zawsze z naczel­ną ideą światopoglądu występują pozostałe dwie, ale w postaci zinterpretowanej przez ideę naczelną. Dlatego też z założeniami światopoglądowymi występują zasady interpretacji mające cha­rakter filozoficzny, rozumowy, a nie intuicyjny jak idee na­czelne. b) Natomiast założenia filozoficzne jako drugie źródło różnic we współczesnych systemach wychowania polegają na racjona­lizacji podstawowej intuicji ideowej miłości, wolności lub walki oraz dążą do rozumowego uzasadnienia podstaw danego świato­poglądu. Różnice w tym zakresie wynikają z odmiennego my­ślenia filozoficznego. Od głębokiej starożytności począwszy wy­stępują dwa przeciwstawne sobie typy myślenia idealistycznego i materialistycznego. Pierwszy typ zakłada istnienie świata duchowego idei, który jest jedynie czynny i wyłania ze siebie bierny świat materii, stanowiący więzienie dla ducha (Platon). Takie jedynie duchowe pojmowanie bytu, czyli monizm idealistyczny sprowadza cały świat zewnętrzny do treści świadomości ludzkiej, twierdząc cza­sami nawet, że istnieć to znaczy być postrzeganym (esse — per-cipi, jak sformułował G. Berkeley). Drugi natomiast typ myślenia materialistycznego utrzymuje przeciwnie do idealizmu, że byt składa się z atomów i jest wy­łącznie materialny (Demokryt). Ponieważ zaś materia jest je­dynie czynna, to też wytwarza myślenie i świadomość jako funkcję mózgu. Takie wyłącznie materialne pojmowanie bytu, czyli monizm materialistyczny sprowadza świat duchowy do działania materii. Krańcowe przeciwieństwa idealizmu i materializmu stara się pogodzić trzeci typ filozofowania realistycznego. Myślenie reali­styczne zgodnie ze zdrowym rozsądkiem i poczuciem rzeczywi­stości stwierdza w bycie podwójność, czyli dualizm pierwiast­ków, obok czynnika biernego materii istnieje czynnik twórczy ducha, tworzący formę ciała (Arystoteles). W realizmie filozoficz­nym przeważa pogląd, że pierwiastek duchowy formy organizuje bierną materię, dlatego też ma wyższość nad nią (spirytualizm tomistyczny). Jednakże od Kartezjusza (XVII w.), przyjmuje się także dualizm niezależnych od siebie materii i ducha, paralelnie, tj. równolegle działających na siebie, w ten sposób interakcja po­woduje wpływ ciała na duszę i odwrotnie. Realizm filozoficzny przenosi dualizm na stosunek świata stworzonego do Boga Stwórcy, od którego pochodzi tak duch, jak i materia, prawa ni­mi rządzące oraz ich harmonia. W związku z omówionymi różnicami myśli filozoficznej kształtują się odmienne bazy każdego z systemów wychowania. Dla wychowania socjalistycznego bazą wyjściową jest material­na natura, tak w postaci przyrody, jak i życia społecznego, które muszą być ujarzmione i opanowane zespołowo przez pracę produkcyjną i przez myśl naukową dla dobra ludzi. Wychowanie zaś liberalne opiera się na kulturze jako wytworach duchowej energii i twórczości wynalazczej człowieka. Kultura właśnie w swoim dorobku nauki, techniki i sztuki jako duch zobiekty­wizowany, utrwalony w dziełach kulturalnych przeciwstawia się naturze i przewyższa ją, skoro dziś już potrafi wywołać wy­buchy jądrowe, wyzwalać energię atomu, produkować sztuczne tworzywa, czyli stwarzać zjawiska nie istniejące normalnie w przyrodzie ziemskiej, a nawet myśl naukowa szuka obecnie drogi do przezwyciężenia siły grawitacji przez wynalezienie pola antygrawitacyjnego dla dalszych podbojów kosmosu, a także dąży do przezwyciężenia materii przez anihilację jej i przez antymaterię, aby zdobyć jeszcze większe zasoby energii. Natomiast bazą dla wychowania chrześcijańskiego zgodnie z realizmem filozoficznym staje się nadnatura, czyli życie nad­przyrodzone w Bogu, które opiera się na naturze i kulturze ludzkiej, przetwarzającej i uszlachetniającej przyrodę i materię, powodując przy tym przemianę wewnętrzną człowieka i jego uświęcenie jako dziecka Bożego.22 Łaska bowiem nie niszczy natury człowieka, lecz przeciwnie uzupełnia ją i doskonali zgod­nie z adagium teologicznym: Gratia non tollit naturam, sed sal-vat, perfecit, elevat earn. Jak widzimy, różnice istotne filozoficznie między systemami współczesnego wychowania sprowadzają się do ograniczania jednych do kultury, drugich do natury zawsze jednak z wy­kluczaniem nadprzyrodzoności, albo też przeciwnie polegają na uniwersalnym ogarnięciu całej natury i kultury przez nadna-turę. Zdając zaś sobie sprawę z istnienia tych różnic, które po­wodują odmienną interpretację tych samych problemów wy­chowawczych we wszystkich systemach współczesnego wycho­wania, dopiero teraz można przystąpić do omówienia szczegółów w ramach charakterystyki tych systemów.

    Cytat Dnia!


    Okres przekwitania

    Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”