Reklama
  • Wiadomości wstępne
  • Zasady rozwoju psychicznego
  • Zasady rozwoju zadatków psychicznych
  • Rozwoju zadatków środowiskowych
  • Rozwoju zadatków wychowawczych.
  • Okres wczesnoszkolny
  • Okresy rozwojowe
  • Rozwój fizyczny
  • Akceleracja rozwoju
  • Układ oddechowy, krążenia i pokarmowy
  • Układ hormonalny
  • Dojrzewanie płciowe
  • Wychowanie zdrowotne
  • Oddychanie oraz pielęgnacja zębów
  • Przepisy higieniczne dotyczące czystości ciała
  • Prawidłowe odżywianie
  • Rozwój uczuciowy
  • Świat uczuć i emocji
  • Uczucia w okresie młodszego wieku
  • Burzliwość, gwałtowność i niecierpliwość uczuć
  • Uczucia lęku, zmartwienia i strapienia
  • Uczucia radosne i przyjemne
  • Dom rodzinny
  • Wymagania rodziców
  • Wśród ludzi i w szkole
  • Wśród ludzi -klasa
  • Przyjaźń szkolna
  • Kim jest Dżentelmen
  • Zauroczenie
  • Miłość
  • Fantazje u chłopców
  • Rozwój procesów poznawczych
  • Czynność spostrzegania
  • Pamięć
  • Kształcenie mowy i kultura języka
  • Kształcenie barwy wymowy
  • Wzbogacić słownictwo i sztukę mówienia
  • Kultura żywego słowa
  • Gwara szkolna
  • Procesy myślenia
  • Myślenie operacyjne
  • Jak się skutecznie uczyć?
  • Osobowość i samopoznanie
  • Funkcjonowanie osobowości
  • Obraz samego siebie
  • Kształtowanie charakteru
  • Podział typów ludzkich
  • Postawa altruistyczna
  • Odporność na sytuacje trudne
  • Potrzeby biologiczne
  • Problemy zawodowe i przystosowanie społeczne
  • Zebranie myśli
  • Psychologiczny rozwój sexualny
  • Erotyka mlodzieży
  • Ciekawość
  • Flirt
  • Wstrzemięźliość
  • Argumenty moralno-etyczne
  • Zapobieganie erotyzmowi
  • Swoboda seksualna
  • Małżeństwo i rodzina
  • Choroby weneryczne
  • Środki antykoncepcyjne
  • Zaburzenia emocjonalne
  • Homoseksualizm
  • Wady rozwojowe narządów
  • Problemy koedukacji
  • Zadania oświatowe
  • Niepłodność
  • Menstruacja
  • Bliźnięta
  • Fizyczne i psychiczne różnice płci
  • Ciąża
  • Moralne i społeczne aspekty płci
  • Alkoholizm a małżeństwo
  • Ciąża i rozwój płodu
  • Dolegliwości okresu ciąży
  • Dzieci ze związków niemałżeńskich
  • Zapobieganie ciąży
  • Zjawiska przemian w wychowaniu
  • Pedagogika jako nauka
  • Pedagogika
  • Budowa pedagogiki
  • Pedagogia jako wychowanie
  • Źródło pedagogiki
  • Nauki historyczne w pedagogice
  • Nauki emipiryczne w pedagogice
  • Światopogląd w pedagogice
  • Współczesny system wychowawczy
  • Ruchy społeczno polityczne
  • Rozdział systemów wychowawczych
  • Nowa orientacja wychowania
  • Pojęcie nowoczesnego systemu
  • Różnicowanie systemów wychowania
  • System chrześcijańskiego wychowania
  • Ideologia chrześcijańskiego wychowania
  • Doktryna wychowawcza kościoła
  • System wychowania liberalnego
  • Zasady systemy liberalnego
  • Ideoligia wychowania liberalnego
  • Wychowanie socjalistyczne
  • Założenia systemu socjalistycznego
  • Moraliz socjalistyczny
  • Personalizm socjalistyczny
  • Idea humanizmu socjalistycznego
  • Dynamiz wychowania
  • Dynamiz wychowania -doskonalenie
  • Istota wychowania
  • Czynniki rozwoju człowieka
  • Pozostałe czynniki rozwoju człowieka
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści pozostałe aspekty
  • Rozwój formy życia
  • Rozwój formy życia-psychologiczny aspekt
  • Rozwój formy życia-kulturowy aspekt
  • Struktury rozwojowe człowieka
  • Struktury rozwojowe człowieka-psychologia
  • Struktury rozwojowe człowieka-światopogląd
  • Wpływ sytuacji społecznych na człowieka
  • Wpływ sytuacji społecznych-działania nieświadome
  • Sytuacje wychowawcze
  • Morale sytuacji społecznych
  • Funkcje wychowawców
  • Funkcje wychowawców-educere
  • Podsumowanie funkcji wychowawczych
  • https://inspirujacydom.pl/tablica-magnetyczna-ikea/
  • Dziewczyny
  • Pokrewne

    Idea humanizmu socjalistycznego

    Idea humanizmu socjalistycznego staje się przeto ideą na­czelną całego systemu wychowania, ponieważ tworzy tu naj­wyższą normę moralności, regulującą stosunek do najbliższego otoczenia, stanowi drogę wychowania osobowości i charakte­ru człowieka socjalizmu, wreszcie jest regulatorem stosunków międzyludzkich. Hasło humanizmu socjalistycznego pojawiło się w twórczości Maksyma Gorkiego, który sformułował piękne zdanie: „Czło­wiek — to brzmi dumnie". Humanizm socjalistyczny rozwinął się w okresie drugiej pięciolatki radzieckiej (1933—1937), której naczelna dewiza po zbudowaniu wielkiego przemysłu głosiła: „Kadry decydują o wszystkim". Chodziło więc nie tylko o szyb­kie wykształcenie, ale i o powiększenie kadr wykwalifikowanych fachowców do prowadzenia nowoczesnego przemysłu. Dlatego też początkowo treść humanizmu socjalistycznego określano w kategoriach psychologicznych jako „najwyższe poszanowanie osobowości każdego pracownika, szacunek dla mas, bezgraniczna wiara w ich olbrzymią rolę i znaczenie, w ich siły twórcze". Ten szacunek dla człowieka pracy począł tworzyć troskę o ludzi i ich potrzeby, miłość do dzieci, czynną miłość do ludzi, narodu i wszystkich pracujących na świecie, ale zawsze w połączeniu z nienawiścią do wrogów klasowych ludzi pracy, narodu czy szczęśliwej przyszłości. W praktyce natomiast troska o ludzi pracy i ich potrzeby wyraziła się w postanowieniach Konstytu­cji w postaci prawa obywateli radzieckich do pracy, do wypo­czynku, do ochrony zdrowia, do nauki i do kultury. W ten sposób humanizm socjalistyczny zyskał charakter spo­łeczny, kolektywistycznie zwracał się do mas ludowych, w pra­wie zaś wszystkich do nauki zapewnił wszechstronny rozwój dzieci i młodzieży w 5 dziedzinach jako: 1 — wychowanie umysłowe (danie podstaw wiedzy, rozwijanie myślenia i wy­kształcenie światopoglądu naukowego), 2 — kształcenie politech­niczne (znajomość podstaw produkcji i opanowanie narzędzi), 3 — wychowanie moralne (wyrabianie cech charakteru takich, jak patriotyzm z internacjonalizmem, kolektywizm, socjalistycz­ny stosunek do obowiązku pracy i własności społecznej, świado­ma dyscyplina pracy, siła woli, inicjatywa, odwaga), 4 — wy­chowanie fizyczne (zdrowie i tężyzna dla wydajności pracy i obrony państwa) oraz 5 — wychowanie estetyczne (przetwa­rzanie świadomości w oparciu o dzieła sztuki, literatury pięk­nej i filmu). Wychowanie takie ma przebudować naturę czło­wieka, ukształtowaną przez ustrój kapitalistyczny jako istoty egoistycznej, wyzyskującej innych, leniwej. Ważnym wydarzeniem dla rozwoju wychowania socjalistycz­nego był XXII Zjazd KPZR w r. 1961, który uchwalił program przejścia do wyższego etapu budowy podstaw komunizmu w Związku Radzieckim. Zjazd ten odbył się pod znamiennym ha­słem humanizmu „wszystko w imię człowieka, dla dobra czło­wieka". Sformułowano tu cel nowego wychowania komuni­stycznego jako tworzenie budowniczych komunizmu przez włą­czenie w nurt jego budowy. Zaś „komunizm — to bezklasowy ustrój społeczny z jedyną ogólnonarodową własnością dla roz­woju wytwórczości, z pełną społeczną równością wszystkich członków społeczeństwa, w którym z wszechstronnym rozwija­niem ludzi rosną i siły produkcyjne na podstawie wciąż rozwi­jającej się nauki i techniki, wszystkie czynniki społecznego bo­gactwa wleją się pełnym potokiem i urzeczywistni się wielka zasada „od każdego — według możności, każdemu — według potrzeb". Komunizm to wysoko zorganizowane społeczeństwo wolnych i świadomych pracowników, w którym utrwali się społeczna samorządność, praca dla dobra społeczeństwa stanie się dla wszystkich pierwszą życiową potrzebą, świadomą koniecz­nością, a możliwości każdego będą się rozwijać z największą ko­rzyścią dla narodu". W związku z tym rozszerzyły się zadania z zakresu wycho­wania komunistycznej świadomości przez: a) kształtowanie nau­kowego światopoglądu, b) wychowanie przez pracę, c) utwier­dzenie komunistycznej moralności, d) rozwój proletariackiego internacjonalizmu i socjalistycznego patriotyzmu, e) wszech­stronny i harmonijny rozwój osobowości, f) przezwyciężenie przeżytków kapitalistycznych w świadomości i postępowaniu ludzi, g) demaskowanie burżuazyjnej ideologii. Najbardziej rozwinięto kodeks moralny budowniczego komu­nizmu, zawierający następujące zasady moralności: oddanie sprawie komunizmu, miłość do socjalistycznej Ojczyzny, do krajów socjalizmu; rzetelna praca dla dobra społeczeństwa: kto nie pracuje, ten nie je; troska każdego o zachowanie i pomnożenie społecznego dorobku; wysoka świadomość społecznej powinności, nieprzejedna­nie wobec naruszania społecznych interesów; kolektywizm i obywatelska pomoc wzajemna: jeden za wszystkich, wszyscy za jednego; humanitarne stosunki i wzajemny szacunek między ludź­mi: człowiek człowiekowi — przyjaciel, towarzysz i brat; uczciwość i szczerość, czystość moralna, prostota i skrom­ność w życiu społecznym i osobistym; wzajemny szacunek w rodzinie, troska o wychowanie dzieci; nieprzejednany stosunek do niesprawiedliwości, pasożyt-nictwa, nieuczciwości, karierowiczostwa; przyjaźń i braterstwo wszystkich narodów ZSRR, nieprze­jednanie dla narodowościowej i rasowej wrogości; nieprzejednany stosunek do wrogów komunizmu, sprawy pokoju i wolności narodów; braterska solidarność z pracującymi wszystkich krajów, ze wszystkimi narodami. Uzasadnienie całości programu dał komentarz premiera Związku Radzieckiego Nikity Chruszczowa (zm. 1971 r.) w na­stępujących słowach: „Wychowanie nowego człowieka to proces skomplikowany i długotrwały... Na obecnym etapie budownictwa komunistycznego jest rzeczą konieczną prowadzenie jeszcze bar­dziej zdecydowanej walki z takimi przeżytkami kapitalizmu, jak próżniactwo i pasożytnictwo, pijaństwo i chuligaństwo, szachraj-stwo i zachłanność, walki z możliwością recydywy wielkomo­carstwowego szowinizmu i lokalnego nacjonalizmu, biurokraty­zmu, niewłaściwego stosunku do kobiety i in... Komunistyczne wychowanie zakłada wyzwolenie świadomości z religijnych prze­sądów i zabobonów, które ciągle jeszcze nie pozwalają poszcze­gólnym obywatelom radzieckim na przejawianie w całej pełni ich sił twórczych. Konieczne jest wprowadzenie przemyślanego i harmonijnego systemu wychowania naukowoateistycznego, który obejmowałby wszystkie warstwy i grupy ludności i zapo­biegał rozpowszechnianiu się poglądów religijnych, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży". W związku z wyłożonym programem wychowawczym i treść kształcenia dostosowana do ery sputników (od r. 1957) i pierw­szych kosmonautów (Jurij Gagarin — 1961, Walentyna Tieresz-kowa — 1963) rozszerzyła się znacznie, obejmując kształcenie naukowoateistyczne, politechniczne, technologiczne i produkcyj­ne, a w wychowaniu umysłowym wchłaniając podstawy nukleo-niki, elektroniki, automatyki, cybernetyki, kosmonautyki, che­mii tworzyw sztucznych oraz agrotechniki. To wydobycie humanizmu jako idei naczelnej wychowania socjalistycznego miało ważne konsekwencje. Przede wszystkim rozbudowało olbrzymi problem badawczy pedagogiki radziec­kiej, w wyniku którego ustawa o szkole średniej ogólnokształ­cącej odstąpiła od schematu pięciu kierunków wychowania (umysłowego, politechnicznego, moralnego, fizycznego i estetycz­nego) we wszechstronnym rozwijaniu ucznia, a zadania szkoły ujęła w trzy grupy: a) nauczania ogólnego („wyposażenie ucz­niów w średnie wykształcenie ogólne, odpowiadające wymaga­niom współczesnego postępu społecznego i naukowotechnicznego oraz dążenie, by uczniowie zdobyli trwałą znajomość podstaw nauk wraz z umiejętnością samodzielnego jej uzupełniania"); b) wychowania ideowego („kształtowanie w młodym pokoleniu światopoglądu marksistowskoleninowskiego, wychowywania ucz­niów w duchu wysokiego patriotyzmu radzieckiego — miłości Ojczyzny, swego narodu, Komunistycznej Partii Związku Ra­dzieckiego oraz w duchu gotowości do obrony socjalistycznej Ojczyzny") oraz c) kształcenie wszechstronnego rozwoju („zapew­nienie uczniom wszechstronnego, harmonijnego rozwoju, wycho­wanie fizyczne i estetyczne, wzmocnienie ich zdrowia, prawidło­we ujęcie nauczania pracy, przygotowanie uczniów do życia, świadomego wyboru zawodu, aktywnej działalności zawodowej i społecznej"). Dalszą konsekwencją wyższego etapu rozwoju pedagogiki ra­dzieckiej było odejście od jednolitego modelu pedagogiki socjali­stycznej. W krajach demokracji ludowej, dążących dopiero do zbudowania podstaw socjalizmu, musiała wystąpić różnica w pe­dagogice tak systemów szkolnooświatowych, jak też systemu wy­chowawczego, idącego swoistymi drogami tradycji krajowych do realizacji podstawowej, tej samej dla wszystkich ideologii mar-ksizmu-leninizmu. W wyniku opracowywania teoretycznego tych różnic w peda­gogice socjalistycznej pojawiły się także i u nas dzieła z zakresu metodologii pedagogicznej. Oczywiście szablonowej jednolito­ści między nimi nie ma, choćby dlatego, że jedne z nich dotyczą przede wszystkim systemu szkolnooświatowego i ideologii socja­lizmu, drugie zaś systemu wychowawczego z jego złożonymi celami humanistycznymi tak wszechstronnego rozwoju osobo­wości, jak też bezklasowego społeczeństwa i nowoczesnego świa­ta człowieka. Pierwsze z nich za podstawowe czynniki wycho­wania szkolnooświatowego uważają rozwój stosunków produkcji

    Cytat Dnia!


    Okres przekwitania

    Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”