Reklama
  • Wiadomości wstępne
  • Zasady rozwoju psychicznego
  • Zasady rozwoju zadatków psychicznych
  • Rozwoju zadatków środowiskowych
  • Rozwoju zadatków wychowawczych.
  • Okres wczesnoszkolny
  • Okresy rozwojowe
  • Rozwój fizyczny
  • Akceleracja rozwoju
  • Układ oddechowy, krążenia i pokarmowy
  • Układ hormonalny
  • Dojrzewanie płciowe
  • Wychowanie zdrowotne
  • Oddychanie oraz pielęgnacja zębów
  • Przepisy higieniczne dotyczące czystości ciała
  • Prawidłowe odżywianie
  • Rozwój uczuciowy
  • Świat uczuć i emocji
  • Uczucia w okresie młodszego wieku
  • Burzliwość, gwałtowność i niecierpliwość uczuć
  • Uczucia lęku, zmartwienia i strapienia
  • Uczucia radosne i przyjemne
  • Dom rodzinny
  • Wymagania rodziców
  • Wśród ludzi i w szkole
  • Wśród ludzi -klasa
  • Przyjaźń szkolna
  • Kim jest Dżentelmen
  • Zauroczenie
  • Miłość
  • Fantazje u chłopców
  • Rozwój procesów poznawczych
  • Czynność spostrzegania
  • Pamięć
  • Kształcenie mowy i kultura języka
  • Kształcenie barwy wymowy
  • Wzbogacić słownictwo i sztukę mówienia
  • Kultura żywego słowa
  • Gwara szkolna
  • Procesy myślenia
  • Myślenie operacyjne
  • Jak się skutecznie uczyć?
  • Osobowość i samopoznanie
  • Funkcjonowanie osobowości
  • Obraz samego siebie
  • Kształtowanie charakteru
  • Podział typów ludzkich
  • Postawa altruistyczna
  • Odporność na sytuacje trudne
  • Potrzeby biologiczne
  • Problemy zawodowe i przystosowanie społeczne
  • Zebranie myśli
  • Psychologiczny rozwój sexualny
  • Erotyka mlodzieży
  • Ciekawość
  • Flirt
  • Wstrzemięźliość
  • Argumenty moralno-etyczne
  • Zapobieganie erotyzmowi
  • Swoboda seksualna
  • Małżeństwo i rodzina
  • Choroby weneryczne
  • Środki antykoncepcyjne
  • Zaburzenia emocjonalne
  • Homoseksualizm
  • Wady rozwojowe narządów
  • Problemy koedukacji
  • Zadania oświatowe
  • Niepłodność
  • Menstruacja
  • Bliźnięta
  • Fizyczne i psychiczne różnice płci
  • Ciąża
  • Moralne i społeczne aspekty płci
  • Alkoholizm a małżeństwo
  • Ciąża i rozwój płodu
  • Dolegliwości okresu ciąży
  • Dzieci ze związków niemałżeńskich
  • Zapobieganie ciąży
  • Zjawiska przemian w wychowaniu
  • Pedagogika jako nauka
  • Pedagogika
  • Budowa pedagogiki
  • Pedagogia jako wychowanie
  • Źródło pedagogiki
  • Nauki historyczne w pedagogice
  • Nauki emipiryczne w pedagogice
  • Światopogląd w pedagogice
  • Współczesny system wychowawczy
  • Ruchy społeczno polityczne
  • Rozdział systemów wychowawczych
  • Nowa orientacja wychowania
  • Pojęcie nowoczesnego systemu
  • Różnicowanie systemów wychowania
  • System chrześcijańskiego wychowania
  • Ideologia chrześcijańskiego wychowania
  • Doktryna wychowawcza kościoła
  • System wychowania liberalnego
  • Zasady systemy liberalnego
  • Ideoligia wychowania liberalnego
  • Wychowanie socjalistyczne
  • Założenia systemu socjalistycznego
  • Moraliz socjalistyczny
  • Personalizm socjalistyczny
  • Idea humanizmu socjalistycznego
  • Dynamiz wychowania
  • Dynamiz wychowania -doskonalenie
  • Istota wychowania
  • Czynniki rozwoju człowieka
  • Pozostałe czynniki rozwoju człowieka
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści pozostałe aspekty
  • Rozwój formy życia
  • Rozwój formy życia-psychologiczny aspekt
  • Rozwój formy życia-kulturowy aspekt
  • Struktury rozwojowe człowieka
  • Struktury rozwojowe człowieka-psychologia
  • Struktury rozwojowe człowieka-światopogląd
  • Wpływ sytuacji społecznych na człowieka
  • Wpływ sytuacji społecznych-działania nieświadome
  • Sytuacje wychowawcze
  • Morale sytuacji społecznych
  • Funkcje wychowawców
  • Funkcje wychowawców-educere
  • Podsumowanie funkcji wychowawczych
  • http://sukienki.shop.pl/2021/02/09/michalina-robakiewicz/
  • Dziewczyny
  • Pokrewne

    Nauki emipiryczne w pedagogice

    Wychowawczy rozwój człowieka wiąże się z życiem jego organizmu, z życiem wewnętrznym psychiki oraz życiem spo­łecznym w środowisku ludzkim. Wymienione zjawiska życiowe uwikłane w wychowaniu są opisywane i badane głównie w spo­sób empiryczny: obserwacyjnie lub eksperymentalnie przez trzy nauki pedagogiczne: biologię wychowania, psychologię wycho­wania i socjologię wychowania. a) Pierwsza z nich — biologia wychowania — mówi o biolo­gicznych podstawach życia organizmu, przekazywania życia i rozrodu oraz zaznajamia z organicznymi procesami wzrostu ciała i rozwoju mięśni.66 W tym celu przedstawia strukturę i funkcjonowanie organizmu jako zespołu komórek, tkanek i narządów, działających w skoordynowanych systemach tra­wiennym, oddechowym, krwionośnym, wydalniczym i mięśnio­wym. Podstawę koordynacji fizjologicznej organizmu tworzy system hormonalny gruczołów dokrewnych, które pobudzają lub hamują działalność organizmu. Reakcje nadnerczy, grasicy i węzłów chłonnych na czynniki drażniące (stresory) stanowią podstawę tzw. stresu życia jako odporności organizmu przeciw wyczerpaniu,67 czemu zapobiega życzliwość, radość, relaks. Dru­gi system — nerwowy, reagujący na bodźce zmysłowe odru­chami rdzenia pacierzowego, popędami centrów podkorowych oraz świadomymi i dobrowolnymi ruchami (praksjami) kory mózgowej, wywołuje procesy i przeżycia psychiczne, koordynuje działalność całego organizmu, wprowadzając łączność ze środo­wiskiem. Cechy fizyczne organizmu (wzrost, waga, wygląd) i ce­chy psychiczne łącznie ze sposobami reakcji wyjaśnia biologia tak zależnością od warunków środowiskowych (ilość i jakość pokarmu, wody, powietrza, światła, ruchu i snu), jak też od stałych właściwości wewnętrznych organizmu w postaci kon­stytucji budowy ciała, konstytucji nerwowej i konstytucji hor­monalnej. Te ostatnie warunki prowadzą do zagadnienia dzie­dziczności fizycznej i psychicznej, związanej z układami genów w chromosomach komórek rozrodczych i prawami genetyki kla­sycznej Mendla. U podstaw zaś genicznego przekazywania cech leży działalność kwasów nukleinowych DNA (kwas dezoksyry­bonukleinowy) zawartych w 23 parach chromosomów i przeka­zujących informacje geniczne do cytoplazmy przez RNA (kwas rybonukleinowy), który powoduje stałą syntezę białek w ko­mórce. Sprawa zaś dziedziczności wyjaśnia uzdolnienia lub trud­ności rozwojowe w postaci niedorozwoju umysłowego czy ogra­niczenia. Dorobek biologii wychowawczej stanowi dalej podsta­wę dla teorii wychowania fizycznego, dietetyki oraz higieny rozwojowej, szkolnej i społecznej. b) Drugą ważną nauką w dziale opisującym zjawiska w wy­chowaniu jest psychologia wychowania. Obejmuje ona szereg dyscyplin pokrewnych i graniczących ze sobą, jak psychologia rozwojowa o rozwoju psychicznym u dzieci (pedologia) i mło­dzieży (hebologia) oraz dorosłych (andrologia), jak psychologia wychowawcza o uwarunkowaniach psychiki dziecka w rodzinie, jako ucznia w szkole, widza w kinie, czytelnika książek, jako harcerza w drużynie itp. Dochodzą do nich jeszcze psychologia różnicowa wraz z charakterologią i typologią oraz diagnostyką szkolną o poznaniu uczniów, psychopatologia dziecięca i młodo­cianych wraz z higieną psychiczną, a wreszcie psychologia szczegółowa w postaci psychodydaktyki o procesach nauczania i psychopedagogiki o procesach zachowania się. Psychologia rozwojowa ustaliła, że dziecko nie jest miniatu­rą dorosłego, ani bezduszną rzeczą czy stanem przejściowym, który nie pozostawia śladu. Rozwój psychiczny przechodzi okreś­lone fazy: niemowlęctwa (1 rok życia), okres poniemowlęcy (do 4 r.), dziecięctwo przedszkolne (do 7 r.), dziecięctwo szkolne (do 12 r.), wiek dorastania i dojrzewania płciowego (dziewczęta 12—15 r., chłopcy 13—17), wiek młodzieńczy (dziewczęta 16—20, chłopcy 18—24 r.). Każdy z tych okresów ma właściwe sobie cecRy umysłowości, wyobraźni, woli, uczuć i światopoglądowej postawy wobec rzeczywistości, która w wieku przedszkolnym ma charakter magiczny, potem naiwnorealistyczny, subiektyw-nonegatywny, idealistyczny, dopóki postawa ta nie zharmonizuje się u człowieka dojrzałego.69 Psychologia zaś wychowawcza studiuje procesy uczenia się dzieci i młodzieży oraz procesy zachowania się, w których spe­cjalne znaczenie posiadają stany frustracji70 (łac. frustratio — zawód, niepowodzenie), jako przykre przeżycia pod wpływem zahamowania zasadniczych dążeń jednostki, prowadzące do re­akcji obronnych w formie agresji, cofnięcia się do pierwotnych form zachowania się jak płacz (regresja), podstawiania nowych celów (kompensacja) itp. Ważną także dla pedagoga jest psycho­patologia, która informuje o dzieciach trudnych, nerwicowych, psychopatycznych, anormalnych umysłowo (debilizm, imbecy-lizm, idiotyzm — dziś ze względów wychowawczych określane jako lekki, umiarkowany, znaczny i głęboki niedorozwój umy­słowy, inaczej upośledzenie umysłowe71), i chorych psychicznie. c) Trzecią z kolei nauką opisującą zjawiska społeczne w wy­chowaniu stanowi socjologia wychowania. Zajmuje się ona ba­daniem zależności wychowania i jego wyników od środowiska społecznego, w którym rozwój człowieka się odbywa. Na to śro­dowisko składają się zwyczaje, stosunki i oddziaływania między ludźmi, organizacje i instytucje społeczne. Środowiska wycho­wawcze są polem ścierania się różnych wpływów i sił dążenio­ wych całego społeczeństwa,72 jako zorganizowanego kompleksu grup społecznych. Podstawę każdej grupy społecznej stanowią wartości szanowane przez członków i tworzące wspólnotę spo­łeczną jako dobro wspólne, na które składają się interesy, język, obyczaje, poglądy. Podstawową, życiodajną grupą społeczną bezpośredniego kontaktu jest rodzina, która swym zdrowiem, trwałością i miłością zapewnia najlepsze środowisko wychowaw­cze dzieciom.73 Ponad rodzicami powstają szersze grupy spo­łeczne pośrednich kontaktów między członkami, rozsiane po ca­łym kraju jak chłopi, inteligencja, robotnicy, duchowieństwo. Pomiędzy tymi szerszymi grupami społeczeństwa istnieje rywa­lizacja, dochodząca w pewnych warunkach do walki o władzę i znaczenie kulturotwórcze w całym społeczeństwie. Grupy spo­łeczne rywalizują ze sobą o hegemonię polityczną i kulturalną w obrębie narodu jako historycznej organizacji pewnego typu kultury narodowej74 (język, dzieje, zabytki, literatura, sztuka, charakter, pogląd na świat) oraz w ramach organizacji pań­stwa 75 jako suwerennej władzy nad określonym terytorium z je­go skarbami naturalnymi, władzy regulującej przy pomocy pra­wa i siły stosunki pomiędzy ścierającymi się grupami społecz­nymi. Poza tym społeczeństwo jest zawsze rozwarstwione eko­nomicznie na klasy,76 czerpiące środki utrzymania bądź z pracy własnej, bądź z posiadania lub panowania, oraz na różne war- stwy i stany zróżnicowane zawodowo. W związku z tymi zja­wiskami w każdym społeczeństwie rozwijają się stale dwie tendencje, pierwszą tworzy proces jednoczący wszystkie grupy społeczne w jeden kulturalnie naród (w średniowieczu naród chrześcijański, od XVI wieku szlachecki, w XIX wieku miesz­czański, obecnie demokratyczny), druga tendencja życia spo­łecznego polega na procesach różnicujących klasowo lub stanowo społeczeństwo, co doprowadza do okresowego zaostrzania się walki klas o panowanie. Tak organizujące się i żyjące społeczeństwo jest nosicielem i współtwórcą kultury danego typu, ono też wytwarza wycho­wanie i szkołę. Stąd wychowanie i szkolnictwo są zakorzenione w ustroju społecznym,77 a często służą za narzędzie polityczne do urabiania stosunków społecznych w interesie klas panują­cych. Tak właśnie w czasie zaborów w Polsce szkoła państwo­wa była narzędziem germanizacji lub rusyfikacji, zwalczają­cych polskie wychowanie rodzinne. Dlatego to socjologia wy­chowawcza określa wychowanie jako „przysposobienie wycho­wanka na pełnoprawnego członka grupy" (Durkheim). W ten sposób istotą wychowania jest przystosowanie się wychowanka do żądań grup społecznych przez włączenie się do wspólnoty języka, obyczaju, poglądów, zajęć itp. Całość zaś procesu roz­wojowego polega w tym ujęciu na socjalizacji,78 czyli uspołecz­nieniu się wychowanka. Socjalizacja wychowawcza zaś ma dwa główne zadania: Io — wprowadzenie wychowanków do świata kultury narodowej i ogólnoludzkiej poprzez kształcenie ogólne, wynikiem czego następuje asymilacja kulturalna wychowanka do wspólnoty społecznej i upodobnienie się psychiczne; 2° — wprowadzenie do aktualnego życia społeczeństwa przez kształ­cenie grupowe według płci lub kształcenie zawodowe, rezulta­tem czego jest przygotowanie do życia praktycznego i produk­cyjnego oraz zróżnicowanie się społeczne zależnie od wybranego zawodu. W związku z tym szkoła spełnia dwie funkcje: asymila-cyjną P°d względem typu kulturalnego i selekcyjną pod wzglę­dem uzdolnień pracowniczych.79 Poza socjologią wychowawczą szkoły i klasy szkolnej, w któ­rej bada się socjometrycznie 80 stosunki między jednostką a gru­pą koleżeńską, ważna jest socjologia wychowawcza środowisk rodzinnych.81 Bada ona typ rodziny (pełnej, rozbitej, zreorgani­zowanej, zdemoralizowanej) oraz wpływy środowiska lokalnego na rodzinę i wychowanie w niej dzieci, jak rodzina wiejska, in­teligencka, proletariacka, miejska, ponieważ od tych czynników zależy rozwój wychowawczy dzieci i młodzieży.

    Cytat Dnia!


    Okres przekwitania

    Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”