Problemy szkolne

Zadania oświatowe

Do zadań szkoły należy nie tylko realizacja programu naucza­nia o sprawach płci, tzw. uświadomienie, ale również wpajanie zasad postępowania oraz wychowywanie. Szkoła nie może ogra­niczyć się do spełniania roli wyłącznie oświatowej i odsuwać od siebie ciężar wychowania seksualnego, przekazując te sprawy np. rodzinie. Oddzielenie funkcji oświatowej od wychowawczej jest niebezpieczne. Uzyskana wiedza może być użytkowana przez uczniów w sposób niezgodny z intencjami nauczycieli. Zwiększa ona wprawdzie rzeczowość poglądów młodzieży na sprawy płci, ale może nie okazać się pomocna w trudnych sytuacjach życio­wych, w których właściwa decyzja zależy w tym samym stop­niu od zdrowych nawyków, od przywiązania do szlachetnych ideałów i— co i od znajomości istoty procesów biologicznych. Uświadomienie seksualne — w znaczeniu jednorazowego przekazania, czy też stopniowego przyswajania uczniowi pewnej sumy wiadomości — jest sprawą prostszą niż wychowanie seksu­alne. Ten, kto się ogranicza do udzielania tylko informacji i objaś­nień, czuje się odpowiedzialny tylko za poziom wiedzy swoich uczniów; kto wychowuje — czuje się odpowiedzialny również za ich postępowanie, za bieg ich życia, za ich los. Wychowawca nie tylko podaje wiadomości i fakty i nie tylko objaśnia ich zna­czenie moralne, ale koryguje postępowanie swoich wychowan­ków. Odwołuje się on przy tym nie tylko do intelektu, tj. inteli­gencji i wiedzy, ale i do ambicji, woli, do sfery uczuć wyższego rzędu, których rozwój w prawidłowym procesie wychowania po­stępuje harmonijnie z rozwojem intelektu i woli. W procesie wychowania trzeba się liczyć z mankamentami . osobowości wychowanka, z wadami charakteru będącymi wynikiem szkodliwego oddziaływania środowiska domowego, z do­raźnymi skutkami braku wiedzy, krytycyzmu i woli. Dlatego też w procesie wychowania dochodzą do głosu, obok nauk i pers­wazji, również środki i zarządzenia praktyczne o znaczeniu za­pobiegawczym i korekcyjnym, regulujące w sposób niekiedy ry­gorystyczny bieg codziennego życia uczniów i składające się na pojęcie tzw. reżimu wychowawczego. Można spotkać często wychowawców, którzy w żelaznych rygorach pokładają więcej nadziei niż w oddziaływaniu na świa­domość przez wzbogacenie wiedzy i wyjaśnienie moralnego zna­czenia dokonywanych czynów. Są oni zwykle zwolennikami bardzo surowego traktowania młodzieży i niepobłażania jej w ra­zie najmniejszych wykroczeń o podłożu erotycznym. Łączy się to często z przesadnym kontrolowaniem każdego kroku ucznia, wręcz z inwigilacją, z dociekliwym stosunkiem do wszystkiego, co młody człowiek pragnąłby ukryć przed otoczeniem i zachować jako sprawę intymną. Takie podejście jest na pewno błędne. Jeśli z wychowania wyłącza się czynnik świadomości, to zmie­nia się ono w tresurę. Pamiętajmy, że w wielu wypadkach samo uświadomienie może odegrać dużą rolę wychowawczą. „Już samo uświadomienie seksualne (factual sex Instruction) może się w pewnej mierze przyczynić do wytworzenia zdrowe i postawy moralnej i prawidłowego podejścia do spraw płci. Jeżeli w sposób zadowalający — krok po kroku — zaspokaja się na­turalną ciekawość dziecka, nie ma obawy, że przybierze ona niezdrowe formy. Jeżeli w porę usunie się wątpliwości i niepo­koje towarzyszące okresowi pokwitania, to można oczekiwać, że okres młodzieńczy będzie również pozbawiony lęku i niezdro­wych emocji w podchodzeniu do spraw płci... Jeśli odmawia się dziecku wyjaśnień, nie pozostaje ono bez końca w stanie igno­rancji. Będzie ono i tak stopniowo przyswajać sobie sekretną wiedzę na temat własnego ciała, zadowalając się jednak na ogół półprawdą, zaczerpniętą z innych źródeł informacji niż szkoła, i w dodatku pozbawioną kontekstu wyjaśnień o znaczeniu mo-ralno-etycznym. Obłuda, która towarzyszy takiemu procesowi przyswajania wiadomości o płci, staje się przyczyną późniejszej dwulicowości w okresie młodzieńczym, późniejszego zakłamania polegającego na zręcznym ukrywaniu potajemnych a niewybred­nych praktyk seksualnych, groźnych dla ciała i duszy" ł. W dal­szej części omawianego dokumentu podkreśla się jednak wyraź­nie: „Jakkolwiek to, co wyżej powiedziano, zdaje się oświadczyć najlepiej o moralnej wartości uświadomienia seksualnego, nie powinniśmy uważać, że na uświadomieniu samym kończy się rola wychowawcy. Nawet najlepiej i najmądrzej przeprowadzone uświadomienie seksualne jest w stanie przyczynić się tylko do wytworzenia właściwego moralnego podłoża, natomiast samo przez się nie stanowi ono jeszcze gwarancji moralności" . Wśród pedagogów można się spotkać nierzadko z poglądem, że wychowanie seksualne w szerokim tego słowa znaczeniu można stosować z powodzeniem tylko do dzieci młodszych i średniej grupy wieku. Dzieci te przeważnie nie mają jeszcze wyrobionego własnego stosunku do zagadnień płci, łatwiej poddają się kon­troli i wszelkim zaleceniom i pouczeniom wychowawców. Mło­dzież starsza natomiast jest mniej podatna na działanie czyn­ników wychowawczych, ma prawie z reguły własne zdanie w sprawach płci i życia płciowego, a ponadto jest już w jakiś sposób czynnie zaangażowana w życiu erotycznym, choćby po­przez istniejącą więź sympatii i wzajemną skłonność do płci odmiennej, pogłębiającą się z każdym dniem aż do momentu opuszczenia szkoły, kiedy nauczyciel nie ma już nawet formalne­go wpływu na dalszy bieg wypadków. Z tego rozumowania można wyciągnąć jeden pożyteczny wniosek: że wychowanie seksualne należy rozpoczynać możliwie najwcześniej. Natomiast nie przekonuje nas argumentacja o nie­celowiości podejmowania pracy wychowawczej nad młodzieżą starszą. Proces wychowania seksualnego powinien obejmować zarów­no starszą młodzież, jak i dzieci młodsze. Inne powinno być podejście wychowawcy do starszej młodzieży, a inne do dzieci, bowiem nieco inne cele przyświecają wychowaniu w okresie bliskim dojrzałości, a inne w okresie dzieciństwa. Młodzież starsza potrzebuje przede wszystkim oddziaływania korekcyjnego, które umiejętnie skieruje rozbudzoną już erotykę na właściwe tory. U młodzieży tej staramy się zmobilizować przede wszystkim władze krytyczne psychiki, intelekt i wolę. Dążymy do uregulowania i oparcia na zdrowych zasadach współpracy chłopców i dziewcząt, istniejącej już na gruncie szkoły i poza nią. Dzieci przed okresem dojrzewania wymagają przede wszyst­kim oddziaływania wychowawczego ochronnego, opóźniającego rozbudzenie erotyczne i zapobiegającego powstawaniu niezdro­wych emocji. Wiedza, jakiej udzielamy dzieciom młodszym, do­starczyć musi odpowiedzi na rodzące się pytania, nie powinna ona jednak ekscytować młodych umysłów, pobudzać zbytnio cie­kawości, powodować narastania nowych pytań. W żadnym razie wiedza ta nie może być zachętą do rozpoczęcia własnych do­świadczeń erotycznych. Wychowawca powinien mieć na uwadze istnienie niebezpie­czeństwa, iż niektóre dzieci zaczną przejawiać tendencję do od­noszenia całego zakresu otrzymanej wiedzy na temat płci do swoich rodziców, do ich aktualnie toczącego się życia seksualne­go. Dzieci te mogą śledzić i analizować każdy najdrobniejszy przejaw życia intymnego swoich rodziców. Wynikiem takiego „uświadomienia" jest narastanie kompleksów oraz głębokie na­ruszenie ukształtowanych od wieków przez cywilizację stosun­ków emocjonalnych pomiędzy dziećmi i rodzicami. W naszych czasach szkoła jest nie tylko wychowawcą mło­dzieży w sensie teoretycznym, ale i organizatorem jej życia, roz­rywek i wypoczynku. Przeludnienie mieszkań, a często i inne niepomyślne okolicz­ności bytu rodziny, skłaniają młodych ludzi do szukania wytch­nienia i radości poza domem. Szkoła nie powinna więc zapominać o tej młodzieży i o grożących jej niebezpieczeństwach. Ogrom wysiłku wychowawczego, jaki przypada w udziale szkole, nieustannie się zwiększa i ani protesty pedagogów, ani starania państwa nie są w stanie zmienić takiego biegu sprawy. Nowoczesna szkoła przejęła od rodziny znaczną część obowiąz­ków, które mają wpływ na kształtowanie się charakteru czło­wieka i na drodze tej na pewno oczekują ją w przyszłości dalsze zadania.

Cytat Dnia!

“
Okres przekwitania

Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”