Reklama
  • WiadomoÅ›ci wstÄ™pne
  • Zasady rozwoju psychicznego
  • Zasady rozwoju zadatków psychicznych
  • Rozwoju zadatków Å›rodowiskowych
  • Rozwoju zadatków wychowawczych.
  • Okres wczesnoszkolny
  • Okresy rozwojowe
  • Rozwój fizyczny
  • Akceleracja rozwoju
  • UkÅ‚ad oddechowy, krążenia i pokarmowy
  • UkÅ‚ad hormonalny
  • Dojrzewanie pÅ‚ciowe
  • Wychowanie zdrowotne
  • Oddychanie oraz pielÄ™gnacja zÄ™bów
  • Przepisy higieniczne dotyczÄ…ce czystoÅ›ci ciaÅ‚a
  • PrawidÅ‚owe odżywianie
  • Rozwój uczuciowy
  • Åšwiat uczuć i emocji
  • Uczucia w okresie mÅ‚odszego wieku
  • Burzliwość, gwaÅ‚towność i niecierpliwość uczuć
  • Uczucia lÄ™ku, zmartwienia i strapienia
  • Uczucia radosne i przyjemne
  • Dom rodzinny
  • Wymagania rodziców
  • WÅ›ród ludzi i w szkole
  • WÅ›ród ludzi -klasa
  • Przyjaźń szkolna
  • Kim jest Dżentelmen
  • Zauroczenie
  • MiÅ‚ość
  • Fantazje u chÅ‚opców
  • Rozwój procesów poznawczych
  • Czynność spostrzegania
  • Pamięć
  • KsztaÅ‚cenie mowy i kultura jÄ™zyka
  • KsztaÅ‚cenie barwy wymowy
  • Wzbogacić sÅ‚ownictwo i sztukÄ™ mówienia
  • Kultura żywego sÅ‚owa
  • Gwara szkolna
  • Procesy myÅ›lenia
  • MyÅ›lenie operacyjne
  • Jak siÄ™ skutecznie uczyć?
  • Osobowość i samopoznanie
  • Funkcjonowanie osobowoÅ›ci
  • Obraz samego siebie
  • KsztaÅ‚towanie charakteru
  • PodziaÅ‚ typów ludzkich
  • Postawa altruistyczna
  • Odporność na sytuacje trudne
  • Potrzeby biologiczne
  • Problemy zawodowe i przystosowanie spoÅ‚eczne
  • Zebranie myÅ›li
  • Psychologiczny rozwój sexualny
  • Erotyka mlodzieży
  • Ciekawość
  • Flirt
  • Wstrzemięźliość
  • Argumenty moralno-etyczne
  • Zapobieganie erotyzmowi
  • Swoboda seksualna
  • MałżeÅ„stwo i rodzina
  • Choroby weneryczne
  • Åšrodki antykoncepcyjne
  • Zaburzenia emocjonalne
  • Homoseksualizm
  • Wady rozwojowe narzÄ…dów
  • Problemy koedukacji
  • Zadania oÅ›wiatowe
  • NiepÅ‚odność
  • Menstruacja
  • BliźniÄ™ta
  • Fizyczne i psychiczne różnice pÅ‚ci
  • Ciąża
  • Moralne i spoÅ‚eczne aspekty pÅ‚ci
  • Alkoholizm a małżeÅ„stwo
  • Ciąża i rozwój pÅ‚odu
  • DolegliwoÅ›ci okresu ciąży
  • Dzieci ze zwiÄ…zków niemałżeÅ„skich
  • Zapobieganie ciąży
  • Zjawiska przemian w wychowaniu
  • Pedagogika jako nauka
  • Pedagogika
  • Budowa pedagogiki
  • Pedagogia jako wychowanie
  • ŹródÅ‚o pedagogiki
  • Nauki historyczne w pedagogice
  • Nauki emipiryczne w pedagogice
  • ÅšwiatopoglÄ…d w pedagogice
  • Współczesny system wychowawczy
  • Ruchy spoÅ‚eczno polityczne
  • RozdziaÅ‚ systemów wychowawczych
  • Nowa orientacja wychowania
  • PojÄ™cie nowoczesnego systemu
  • Różnicowanie systemów wychowania
  • System chrzeÅ›cijaÅ„skiego wychowania
  • Ideologia chrzeÅ›cijaÅ„skiego wychowania
  • Doktryna wychowawcza koÅ›cioÅ‚a
  • System wychowania liberalnego
  • Zasady systemy liberalnego
  • Ideoligia wychowania liberalnego
  • Wychowanie socjalistyczne
  • ZaÅ‚ożenia systemu socjalistycznego
  • Moraliz socjalistyczny
  • Personalizm socjalistyczny
  • Idea humanizmu socjalistycznego
  • Dynamiz wychowania
  • Dynamiz wychowania -doskonalenie
  • Istota wychowania
  • Czynniki rozwoju czÅ‚owieka
  • PozostaÅ‚e czynniki rozwoju czÅ‚owieka
  • Wychowanie wpÅ‚yw na rozwój osobowÅ›ci
  • Wychowanie wpÅ‚yw na rozwój osobowÅ›ci pozostaÅ‚e aspekty
  • Rozwój formy życia
  • Rozwój formy życia-psychologiczny aspekt
  • Rozwój formy życia-kulturowy aspekt
  • Struktury rozwojowe czÅ‚owieka
  • Struktury rozwojowe czÅ‚owieka-psychologia
  • Struktury rozwojowe czÅ‚owieka-Å›wiatopoglÄ…d
  • WpÅ‚yw sytuacji spoÅ‚ecznych na czÅ‚owieka
  • WpÅ‚yw sytuacji spoÅ‚ecznych-dziaÅ‚ania nieÅ›wiadome
  • Sytuacje wychowawcze
  • Morale sytuacji spoÅ‚ecznych
  • Funkcje wychowawców
  • Funkcje wychowawców-educere
  • Podsumowanie funkcji wychowawczych
  • https://fashionistki.pl/tag/massimo-dutti/
  • Dziewczyny
  • Pokrewne

    System chrześcijańskiego wychowania

    Wychowanie chrzeÅ›cijaÅ„skie rozwijajÄ…ce siÄ™ w ciÄ…gu prawie 2000 lat, staÅ‚o siÄ™ aż do czasów nowożytnych podstawÄ… trady­cji wychowania europejskiego w ogóle, dlatego też musi być poznane na poczÄ…tku, aby móc zrozumieć, dlaczego jest czÄ™sto atakowane przez inne systemy. a) PodstawÄ™ Å›wiatopoglÄ…dowÄ… jego tworzy religia objawiona przez Jezusa Chrystusa, regulujÄ…ca stosunek osobowy czÅ‚owieka do Boga na podstawie wiary jako rozumnego posÅ‚uszeÅ„stwa prawdom OgÅ‚oszonym przez Boga (teizm). Wiara zaÅ› jest ufno­ściÄ… i wiernoÅ›ciÄ… Bogu objawionemu jako dobrowolna odpowiedź czÅ‚owieka na nadprzyrodzone wezwanie Boże. Prawdy objawio­ne przez Chrystusa i przekazane przez kolegium apostołów KoÅ›cioÅ‚owi jako wybranemu Ludowi Bożemu zostaÅ‚y ujÄ™te w symbol apostolski Credo („WierzÄ™"23), a przez teologiÄ™ usyste­matyzowane w postaci dogmatów wiary, wÅ›ród których naczelne miejsce zajmuje nauka o istnieniu i życiu Boga Trójosobowego, który w jednoÅ›ci Trójcy Å›w. przez Boga Ojca Å›wiat stworzyÅ‚, przez Jego Syna Chrystusa Å›wiat zbawiÅ‚, a przez Ducha Å›w. Å›wiat uÅ›wiÄ™ca. Tak z dogmatu trynitarnego wynikajÄ… dalsze dogmaty podstawowe dla wychowania chrzeÅ›cijaÅ„skiego, a mia­nowicie: dogmat stworzenia, odkupienia i uÅ›wiÄ™cenia.24 Teologia posoborowa stara siÄ™ przybliżyć ludziom współczes­nym gÅ‚Ä™bsze rozumienie prawd wiary, ale odchodzÄ…c od sfor­muÅ‚owaÅ„ scholastycznych nie może naruszyć zespoÅ‚u prawd Credo. Dlatego używa nowych okreÅ›leÅ„ dla treÅ›ci dogmatycz­nych. I tak w pÅ‚aszczyźnie horyzontalnej, poziomej istniejÄ…cego Å›wiata mówi o darach stwórczych, a w pÅ‚aszczyźnie wertykal­nej, pionowej nadprzyrodzonego życia Bożego Å‚aski o darach zbawczych, w tym także o darach uÅ›wiÄ™cajÄ…cych czÅ‚owieka. Jednakże próby nowego ujÄ™cia nie sÄ… jeszcze ustalone, stÄ…d treść dogmatycznÄ… wiary, którÄ… ma nowa teologia bez uszczerbku ująć, da siÄ™ w skrócie przedstawić w tradycyjnym jÄ™zyku teolo­gicznym. Dogmat o stworzeniu gÅ‚osi, że odwiecznie istniejÄ…cy Bóg („Jestem, który jestem" — Wj 3,14) swojÄ… WszechmocÄ… i WolÄ… stworzyÅ‚ z nicoÅ›ci (ex nihilo) aniołów, Å›wiat i czÅ‚owieka jako wyraz swej MÄ…droÅ›ci, Dobroci i MiÅ‚oÅ›ci. CzÅ‚owiek stworzony na „obraz i podobieÅ„stwo" Boże zostaÅ‚ obdarzony duszÄ…, posiada­jÄ…cÄ… rozum i wolnÄ… wolÄ™. Jednakże pierwszy czÅ‚owiek zgrzeszyÅ‚ nie usÅ‚uchawszy nakazu Bożego, utraciÅ‚ Å‚askÄ™ Bożą i stan nad­przyrodzonej szczęśliwoÅ›ci. Dogmat o odkupieniu mówi, że Syn Boży przez Wcielenie w naturÄ™ ludzkÄ… za przyzwoleniem swej Matki, Maryi (fiat — niech siÄ™ stanie), dokonaÅ‚ drogÄ… Ofiary krzyżowej odkupienia ludzkoÅ›ci z grzechu pierworodnego, przebÅ‚agaÅ‚ gniew Boży i po­jednaÅ‚ czÅ‚owieka z Bogiem, przywracajÄ…c mu dzieciÄ™ctwo Boże. Dogmat o uÅ›wiÄ™ceniu wreszcie wskazuje na to, że Chrystus ZmartwychwstaÅ‚y zesÅ‚aÅ‚ Ducha Åšw., który w KoÅ›ciele jako jego Dusza dziaÅ‚a uÅ›wiÄ™cajÄ…co przez Å‚askÄ™, czyli koniecznÄ… pomoc Bożą do zbawienia udzielonÄ… przez 7 Sakramentów Åšw., odpo­wiadajÄ…cych potrzebom rozwojowym czÅ‚owieka. Ponieważ dramat życia ludzkiego koÅ„czy siÄ™ Å›mierciÄ… („A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sÄ…d" — Hbr 9,27), toteż pozostaÅ‚e dogmaty eschatologiczne o rzeczach ostatecznych: o sÄ…dzie za dobre lub zÅ‚e życie, o zmartwychwsta­niu ciaÅ‚ i życiu wiecznym w szczęściu lub w odrzuceniu od Boga stwarzajÄ… ważne motywy dla ksztaÅ‚towania życia i moral­nego postÄ™powania chrzeÅ›cijaÅ„skiego. W caÅ‚oÅ›ci biorÄ…c, oparte na tych dogmatach wychowanie chrzeÅ›cijaÅ„skie ma charakter teo- Chrysto- i eklezjocentrycz-ny.25 OsiÄ… centralnÄ… jest tu Å‚aska Boża, wysÅ‚użona przez Chry­stusa i udzielana przez Ducha Åšw., polegajÄ…ca na dopuszczeniu czÅ‚owieka do udziaÅ‚u w życiu nadprzyrodzonym. StÄ…d też ce­lem caÅ‚ego wychowania chrzeÅ›cijaÅ„skiego wedÅ‚ug encykliki Piusa XI (Divini Illius Magistri z 1929 r.) jest współdziaÅ‚anie czÅ‚owieka z Å‚askÄ… nad urobieniem doskonaÅ‚ego chrzeÅ›cijanina jako czÅ‚owieka nadprzyrodzonego, naÅ›ladujÄ…cego Chrystusa i ży­jÄ…cego Jego mocÄ… sakramentalnÄ….28 Dogmat o grzechu pierwo­rodnym uzasadnia bliżej ten cel, wskazujÄ…c na istniejÄ…ce roz­darcie w naturze ludzkiej, skłócenie jej namiÄ™tnoÅ›ci, osÅ‚abienie rozumu i skÅ‚onność do zÅ‚ego, Å‚aska wiÄ™c Chrystusa leczy zra­nionÄ… naturÄ™ czÅ‚owieka, a konieczna współpraca z Å‚askÄ… uÅ›wiÄ™ca i udoskonala czÅ‚owieka jako istotÄ™ upadÅ‚Ä…, ale odkupionÄ… przez Chrystusa, stanowi bowiem podstawÄ™ do odrodzenia wewnÄ™trz­nego (metanoia), o czym należy jeszcze dopowiedzieć w odpo­wiednim tematycznie miejscu. b) Rozumowe wyjaÅ›nienie celów religijnych wychowania chrzeÅ›cijaÅ„skiego oraz procesu rozwoju czÅ‚owieka pochodzÄ… z filozofii wieczystej (philosophia perennis) arystotelesowskoto-mistycznej, której podstawowe zaÅ‚ożenia już sÄ… nam znane. WspółczeÅ›nie szczególne znaczenie majÄ… wÅ‚aÅ›nie zasady filozofii Å›w. Tomasza z Akwinu (1225—1274), a nie caÅ‚ość jego poglÄ…dów. Uniwersalizm Tomaszowy dąży do stworzenia jednolitej syntezy prawd o rzeczywistoÅ›ci, niezależnie od ich pochodzenia. Filozofia wieczysta jest wiÄ™c otwarta na wszelkie prawdziwe stwierdze­nia i nie może kostnieć w zamkniÄ™tym krÄ™gu terminologii. Obec­nie musi wiÄ™c uwzglÄ™dnić dorobek, np. filozofii egzystencjali-zmu, który ujmuje rzeczywistość jako istnienie lub teilhardyzm, tj. poglÄ…d P. Teilharda de Chardin (1881—1955) jezuity fran­cuskiego, gÅ‚oszÄ…cy ewolucjÄ™ kosmicznÄ… (kosmogeneza) przez po­wstanie życia (biogeneza) i pojawienie siÄ™ Å›wiadomoÅ›ci refle­ksyjnej czÅ‚owieka (noogeneza), zmierzajÄ…cÄ… do „punktu Omega", którym jest Chrystus, wyznaczajÄ…cy przez swoje Wcielenie kierunek historii. Problem dynamicznego rozwoju i postÄ™pu w zwiÄ…zku z historiÄ… zbawienia wiÄ™c musi być wÅ‚Ä…czony do fi­lozoficznej syntezy w Å›wiatopoglÄ…dzie chrzeÅ›cijaÅ„skim współ­czesnoÅ›ci. Wyrazem zastosowania zasad filozofii Akwinaty jest opraco­wywanie, zapoczÄ…tkowane przez E. Gilsona, tomizmu egzysten­cjalnego, w którym dostrzega siÄ™ realnÄ… różnicÄ™ w bytach przy­godnych miÄ™dzy ich istotÄ… i istnieniem,27 co pozwala rozumieć gÅ‚Ä™biej procesy rozwojowe, zachodzÄ…ce w wychowaniu czÅ‚owieka. Dualizm, podkreÅ›lajÄ…cy istnienie tak pierwiastka biernej ma­terii, która jest czystÄ… możnoÅ›ciÄ…, jak też czynnej formy sub­stancjalnej, czyli duszy jakiegoÅ› rodzaju ksztaÅ‚tujÄ…cej materiÄ™, prowadzi do poglÄ…du hilemorfizmu (gr. hile — tworzywo, mor-fe — ksztaÅ‚t), gÅ‚oszÄ…cego, że każdy byt pochodny, zależny skÅ‚ada siÄ™ z organicznie powiÄ…zanej materii z formÄ…. Ponieważ jest wielość form, toteż caÅ‚a rzeczywistość tworzy pluralizm bytów, ustopniowanych hierarchicznie (gradualizm) w odrÄ™bne króle­stwa, poczÄ…wszy od królestwa materii nieożywionej minerałów, materii ożywionej roÅ›lin, materii obdarzonej czuciem zmysÅ‚o- wym u zwierzÄ…t, materii ożywionej duszÄ… rozumnÄ… czÅ‚owieka aż do królestwa duchów, czystych inteligencji zależnie od co­raz wyższego stopnia dusz, stworzonych przez czysto duchowy Byt sam w sobie istniejÄ…cy, Boga-Absolutu, który jest „ruchem nieporuszonym" i StwórcÄ… wszechrzeczy z niczego.28 W tym gradualizmie tkwi podstawa celowej ewolucji stwórczej jak to ujmuje teilhardyzm. Z zaÅ‚ożeÅ„ filozoficznych tomizmu najważniejsze dla wycho­wania w systemie chrzeÅ›cijaÅ„skim sÄ…: 1° — realistyczna teoria poznania i możliwoÅ›ci u czÅ‚owieka obiektywnego i prawdziwego poznawania caÅ‚ego Å›wiata na drodze wrażeÅ„ zmysÅ‚owych i abstrakcji umysÅ‚owej, czyli odrywania cech istotnych dla two­rzenia pojęć, co wyjaÅ›nia proces nauczania konieczny dla roz­wijania rozumu czÅ‚owieka oraz 2° — odróżnienie w rzeczywi­stoÅ›ci dwu porzÄ…dków: istoty rzeczy i ich istnienia, przy czym porzÄ…dek istotowy, czyli esencjalny stanowi — jako peÅ‚nia natury przysÅ‚ugujÄ…cej danej rzeczy — ideaÅ‚, do którego urzeczywistnie­nia rzecz zdąża, natomiast porzÄ…dek istnieniowy, czyli egzysten­cjalny tworzy stan rzeczywistego istnienia, przez które rzecz w procesie rozwojowym przechodzi aż do osiÄ…gniÄ™cia peÅ‚ni swej natury jako celu (entelechia). PodstawÄ… tego stosunku istnienia (egzystencji) do istoty rzeczy (esencji) w tomizmie jest teza; że rzeczywistość nie jest czymÅ› statycznym i gotowym, lecz jest dynamiczna w procesie stawania siÄ™, ponieważ każdy byt stwo­rzony przechodzi od swojej potencji, tj. czystej możnoÅ›ci bycia do aktu, czyli swojej realizacji. Tak to każda forma ksztaÅ‚tuje sobie w krótszym lub dÅ‚uższym procesie przyporzÄ…dkowanÄ… ma­teriÄ™. W zastosowaniu do wychowania tezy filozofii tomistycznej ujmujÄ… je dynamicznie jako proces rozwojowy coraz peÅ‚niej­szego stawania siÄ™ czÅ‚owiekiem, aż do caÅ‚kowitego rozwoju jego natury. StÄ…d Å›w. Tomasz z Akwinu pierwszy okreÅ›liÅ‚ proces wychowania jako dzieÅ‚o natury, która dąży nie tylko do wy­dania na Å›wiat potomstwa, lecz także do jego rozwoju i postÄ™pu aż do stanu doskonaÅ‚ego czÅ‚owieczeÅ„stwa, który to stan jest stanem cnoty. W tym procesie rozwoju cielesnego i postÄ™pu du­chowego współdziaÅ‚a ze sobÄ… 5 przyczyn: 1° — przyczyna ma­terialna, czyli podÅ‚oże cielesnoduchowe zmian samego wycho­wania, 2° — przyczyna formalna, nadajÄ…ca treść wychowawczÄ… rozwojowi fizycznemu, umysÅ‚owemu, spoÅ‚ecznemu, moralnemu duchowemu, 3° — przyczyna celowa wytyczajÄ…ca kierunek roz­woju, wypÅ‚ywajÄ…cy z istoty natury ludzkiej, 4° — przyczyna sprawcza powodujÄ…ca przez dziaÅ‚anie wychowawców stawanie siÄ™ rozwoju wychowanka oraz 5° — przyczyna wzorcza, która przez stawianie przykÅ‚adów dobrych i wzorów doskonaÅ‚ych, Å›wiÄ™tych ludzi dopomaga w naÅ›ladowaniu Chrystusa i Boga. Razem dziaÅ‚anie wymienionych przyczyn stanowi metodologiÄ™ chrzeÅ›cijaÅ„skÄ… naukowego badania procesu rozwoju wychowan­ka od strony filozoficznej bytu czÅ‚owieka. Jak widzimy, model konstruujÄ…cy wychowanie chrzeÅ›cijaÅ„skie, wynikajÄ…cy z zaÅ‚ożeÅ„ teologicznych i filozoficznych, jest dość zÅ‚ożony, aby mógÅ‚ do­kÅ‚adnie wyjaÅ›nić, na czym wychowanie chrzeÅ›cijaÅ„skie polega. Jednakże w praktycznym dziaÅ‚aniu to skomplikowanie wycho­wania wymaga okreÅ›lenia zasad wychowawczych, które by na­prowadzaÅ‚y na skutecznÄ… drogÄ™ realizacji celu wychowania. Zasady takie w postaci kierowniczych idei opracowuje odrÄ™bny dziaÅ‚ ideologii jako nauki o ideach, wyznawanych przez spoÅ‚e­czeÅ„stwo wiernych. pami¹tka chrztu œwiêtego - grzechotka srebrna z imieniem

    Cytat Dnia!


    Okres przekwitania

    Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiÄ…czkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które siÄ™ dokonujÄ… w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzÄ… tylko w samych jajnikach, dotyczÄ… one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narzÄ…dów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”