Zdrowie

Ciąża

Gdy szkoła dowiaduje się, że któraś z uczennic zaszła w ciążę, powstaje niezmiernie skomplikowana sytuacja dla dyrekcji. Na­leży jednak mieć na uwadze, że nie jest ona dla nikogo tak trudna jak dla samej uczennicy. Młoda i nie przygotowana jeszcze do życia dziewczyna ma zostać matką, najniespodziewaniej dla sa­mej siebie i dla swego otoczenia. Nie wdając się więc w żadne drobiazgowe dociekania i analizę tła sprawy, dla każdego jest jasne, że pierwszym nakazem postępowania jest okazanie pomocy i oparcia. Byłoby niewybaczalnym błędem roz­począć w takim wypadku od zastanawiania się nad krokami dy­scyplinarnymi. Nakazem stają się życzliwość, dyskrecja i roz­waga. Inny rodzaj podejścia będzie przyczyną dodatkowego zła, gdyż sytuację, którą można by nazwać delikatną, łatwo prze­kształcić w publiczny skandal. Szkoła dowiaduje się o sprawie różnymi drogami. Zdarza się, że rodzice zawiadamiają nauczyciela lub wychowawcę, iż dziew­czyna nie będzie przychodzić do szkoły z powodu choroby. Tak czy inaczej po pewnym czasie prawdziwy powód absencji docho­dzi do wiadomości dyrekcji. Czasem także dziewczyna może zwierzyć się nauczycielowi, do którego ma specjalne zaufanie. Bez względu na to, jakimi drogami wiadomość ta dotarła do szkoły, należy przede wszystkim — przed rozpoczęciem jakich­kolwiek dochodzeń — zawiadomić lekarza szkolnego. Do niego należy zbadanie całej sprawy, wtajemniczając w nią jednak jak najmniej osób. W każdym wypadku nieuniknione jest porozu­mienie się z rodzicami dziewczyny i z wychowawcą. Opierając się na obowiązującej obecnie ustawie o przerywa­niu ciąży, lekarz może — na życzenie dziewczyny czy jej rodzi­ców (regulują to odpowiednie przepisy) — doprowadzić do ra­cjonalnego przerwania ciąży. Ułatwiając wykonanie tego zabiegu w warunkach szpitalnych lekarz bardzo często uprzedzi wyko­nanie go w warunkach znacznie gorszych, co mogłoby mieć groźne następstwa dla zdrowia, a nawet życia dziewczyny. W 99% na­leży się liczyć z tym, że zarówno rodzina, jak i chłopiec, który jest sprawcą ciąży, wywierają na dziewczynę nacisk, aby pozby­ła się płodu. Jeżeli szkoła nie ma swojego lekarza, wszystkie obowiązki wynikające z powstałej sytuacji spadają na wychowawcę lub na innego nauczyciela wyznaczonego przez dyrektora. Uczennica, która zaszła w ciążę musi opu­ścić szkołę. Niezależnie od tego, że jest to obiektywny wy­raz postępowania dyscyplinarnego, chodzi tu przede wszystkim o jej własny interes. Jest to zrozumiałe zarówno z punktu widze­nia lekarskiego, jak i psychologicznego. Nieruchome siedzenie przy pracy szkolnej nie jest właściwą pozycją dla ciężarnej, a fizyczne objawy ciąży nie sprzyjają nauce. Dobro reszty ucz­niów i uczennic wymaga również, ażeby uczennica, która jest w ciąży, opuściła szkołę możliwie najwcześniej, zanim stan jej będzie widoczny dla otoczenia. Jeżeli po urodzeniu dziecka dziewczyna zechce kontynuować naukę, nie należy jej w tym przeszkadzać. Jednak trzeba się upewnić, jak dalece jest to możliwe, czy jej zachowanie, spra­wowanie się i sposób bycia nie stoją temu zdecydowanie na prze­szkodzie. Jeśli dziewczyna nie ocenia w sposób należyty zaszłych wydarzeń, a zachowanie jej pozostawia dużo do życzenia, musi przeważyć interes ogółu. Jako zasadę przyjmuje się, że dziew­czyna nie wraca do tej samej szkoły. Należy jednak podkreślić, że w pewnych środowiskach istnie­je tendencja do nadmiernie surowego sądzenia dziewcząt w po­dobnym położeniu, a ludzie na pozór postępowo myślący i obda­rzeni dużym doświadczeniem życiowym bywają w takich wypad­kach dalecy od nacechowanego życzliwością optymizmu i obiek­tywizmu. W przypadkach, gdy nie udało się uniknąć sensacji, gdy po­ruszone są zarówno cała szkoła, jak i opinia publiczna, dziew­czyna nie tylko nie może wracać do tej samej szkoły, ale nie po­winna chodzić do żadnej szkoły w tej samej miejscowości. Trzeba oczywiście okazać jej pomoc w znalezieniu odpowiedniego za­kładu nauczania i załatwić niezbędne formalności; mogą się bo­wiem znaleźć osoby, które odznaczają się w prześladowaniu podobnych dziewcząt szczególną zaciekłością i okrucieństwem — i które zechcą utrudnić jej życie. Osoby te szermują niewyszu­kaną frazeologią moralną i społeczną i niestety często znajdują posłuch. Z drugiej strony w postępowaniu szkoły nie powinno być żadnych akcentów, które by mogły wzbudzić wątpliwości, czy szkoła rzeczywiście dezaprobuje i uważa za niedopuszczalne wchodzenie uczniów w stosunki płciowe. Nieumiejętny sposób postępowania może przyczynić się do zrobienia z dziewczyny „bohaterki smutnego romansu", co jest wysoce niepożądane. Konsekwencje dyscyplinarne są wyrazem stanowiska szkoły nie­zależnie od gotowości okazania na każdym kroku młodemu czło­wiekowi pomocy w trudnej sytuacji. Problem jest trudny i nie można zaproponować żadnych go­towych schematów; można tylko zalecić pewien ogólny kierunek: pomagać tym, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji, mając jednak nieustannie na uwadze dobro ogółu uczniów i zadania pedago­giczne w stosunku do młodzieży. Jeżeli chodzi o chłopca, który spowodował ciążę, podejście szkoły powinno być w zasadzie takie samo jak do dziewczyny. Wszystkie decyzje trzeba podejmować w oparciu o dokładną znajomość okoliczności poprzedzających zaistniałą sytuację. Nie­rzadko konieczne są nawet ostre sankcje dyscyplinarne. W zasa­dzie jednak jest to sprawa wtórna i przede wszystkim trzeba mieć na uwadze pomoc.

Cytat Dnia!

“
Okres przekwitania

Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”