Rozwój fizyczny
Rozwój fizyczny
Związek i zależność rozwoju psychicznego od rozwoju fizycznego wskazuje na konieczność poznania prawidłowości rozwoju organizmu i przemian w jego obrębie. Przemiany te dotyczą zwłaszcza rozwoju fizycznego. Jak należy to rozumieć? Przez rozwój fizyczny uważa się zjawisko przemian, które doprowadzją od ukształtowania prostej konstrukcji komórkowej w okresie przed urodzeniem do powstania złożonego i precyzyjnego organizmu ludzkiego w momencie narodzin i osiągającego dojrzałość fizyczną, psychiczną i społeczną. Zmiany te polegają na rośnięciu, różnicowaniu się komórek i tkanek, doskonaleniu narządów i ich funkcji. Pojawianiu się nowych konstrukcji (struktur) towarzyszy zanikanie zbędnychł). Wszystko to dzieje się w organizmie żywym, którego dążeniem jest doskonalenie się, ustawiczne rozwijanie w tym cełu, by istota ludzka znalazła swe miejsce w życiu społecznym i zdobyła umiejętność przedłużenia swego życia przez wydanie potomstwa. Etapy, .rozwoju tworzą kolejne ogniwa tego łańcucha przemian — od nieporadnego niemowlęcia, wymagającego opieki i ustawicznego czuwania, do dojrzałego pod względem fizycznym i psychicznym młodego człowieka. W tych ustawicznych przemianach najbardziej widoczny jest rozrost organizmu, jego różnicowanie i dojrzewanie. Rozrost polega na zwiększaniu się wymiarów a ciężaru ciała, co daje się uchwycić naocznie oraz za pomocą wagi i pomiaru. Różnicowanie polega na zmianach jakościowych, które decydują o odrębności organizmu w poszczególnych okresach rozwojowych. Zmiany w proporcjach ciała, kończyn, tułowia i głowy są tego najlepszym dowodem. Dysproporcje między długością tułowia, a kończynami widoczne są w wieku 3 lat, a także wydłużanie się kończyn górnych i dolnych przy najmniejszym przyroście głowy. Różnicowaniu proporcji ciała towarzyszą zmiany jakościowe, jakie występują w tkankach a układzie kostnym, czego dowodem jest przekształcanie się części chrzestnych w tkankę kostną. Z kolei dojrzewanie rozumiane jest jako doskonalenie poszczególnych narządów i ich współdziałanie z innymi układami. Przejawem dojrzewania jest pojawienie się nowych funkcji, których dotąd organizm czy narząd nie był w stanie wykonywać. Przykładem tego może być różna sprawność ręki ludzkiej w każdym z okresów rozwojowych, chociaż jej struktura anatomiczna była już rozwinięta w momencie narodzin. Z niektórymi gruczołami wydzielania wewnętrznego jest podobnie. Ich rozrost następuje przed rozpoczęciem pełnego funkcjonowania. Wymienione wyżej zjawiska decydują o jakości tozwoju osobniczego człowieka, przebiegają ma ogół w sposób zgodny i zależny od siebie. Obserwując dzieci tych samych rodziców, stwierdzamy znaczące różnice w przebiegu ich rozwoju fizycznego. Jedno z dzieci jest wątłe, słabe fizycznie, ulegające infekcjom i chronione w związku z tym przez rodziców; inne silne, dobrze rozwinięte i jakby je wszelkie choroby omijały. Istnieją zatem jakieś przyczyny, które warunkują tego typu zjawiska. W wyniku badań stwierdzono, że ostateczne wartości w rozwoju fizycznym, jakie osiąga organizm ludzki, zależą od dwóch grup czynników: wrodzonych — wew-nątrzpochodnych i środowiskowych — zewnątrzpcchod-nych. Przebieg rozwoju fizycznego stanowi wypadkową ich oddziaływań, z przewagą na ogół czynników środowiskowych, które pozostają jednak w ścisłym związku z pierwszą grupą. Jednostka ludzka żyje i rozwija się w określonym środowisku biogeograficznym i społeczno-kulturowo-ekono-micznym. Na to pierwsze składają się: klimat, przyroda, rodzaj terenu — nizinnego bądź górzystego — decydujący niejednokrotnie o odrębności w zakresie sprawności ruchowych (wybitni zawodnicy narciarscy na ogół pochodzą z terenów górskich i podgórskich). Z kolei drugie środowisko to warunki materialne i bytowe rodziny, poziom kulturalny i wykształcenie rodziców, tradycje i obyczaje, a także atmosfera i tryb życia w rodzinie. Tryb życia, jaki .prowadzi człowiek, jego aktywność ruchowa są wyznacznikami rozwoju i niejako zań odpowiadają. Pogląd ten potwierdzony jest przez fizjologów. W wyniku aktywności ruchowej, pracy, jaką wykonuje określony narząd, podwyższa on swoją sprawność i zwiększa objętość. Podobnie dzieje się z całym organizmem, który przy racjonalnym wysiłku, ćwiczeniach ruchowych rozwija się i wzmacnia fizycznie. Pod wpływem ćwiczeń i pracy mięśnie ulegają procesowi regeneracji. Zmęczenie podczas wysiłku fizycznego staje się bodźcem wyzwalającym m.im. uczucie głodu. Zmusza on organizm do pobierania pokarmu, uruchamiając wiele procesów fizjologicznych, przywracających organizmowi gotowość do podejmowania nowych czynności. Odbudowa dokonywana jest z pewną nadwyżką w porównaniu ze stanem wyjściowym. Nadwyżka ta określana jest jako nadregeneracja flub egzaltacja), która trwa przez pewien okres, po czym zanika, spadając do poziomu wyjściowego. Jeśli w stanie nadwyżki przypadnie następny trening czy praca, a w związku z tym zwiększona przemiana materii, cały cykl rozpocznie się z wyższego poziomu, doprowadzając do wyższego stopnia rozwoju sprawności fizycznej. Zatem dzięki bodźcom ruchowym następuje intensyfikacja rozwoju organizmu czy narządu. Wskazane czynniki, wpływające na rozwój fizyczny organizmu — postęp w medycynie, odnoszący się również do profilaktyki, dzięki której zniknęły do niedawna tak groźne choroby zakaźne, a także wyższy poziom materialny i kulturalny społeczeństw — ujawniły się w zjawisku zwanym akceleracją rozwoju. System reklamy Test
“
Okres przekwitania
Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jajeczek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”