Reklama
  • Wiadomości wstępne
  • Zasady rozwoju psychicznego
  • Zasady rozwoju zadatków psychicznych
  • Rozwoju zadatków środowiskowych
  • Rozwoju zadatków wychowawczych.
  • Okres wczesnoszkolny
  • Okresy rozwojowe
  • Rozwój fizyczny
  • Akceleracja rozwoju
  • Układ oddechowy, krążenia i pokarmowy
  • Układ hormonalny
  • Dojrzewanie płciowe
  • Wychowanie zdrowotne
  • Oddychanie oraz pielęgnacja zębów
  • Przepisy higieniczne dotyczące czystości ciała
  • Prawidłowe odżywianie
  • Rozwój uczuciowy
  • Świat uczuć i emocji
  • Uczucia w okresie młodszego wieku
  • Burzliwość, gwałtowność i niecierpliwość uczuć
  • Uczucia lęku, zmartwienia i strapienia
  • Uczucia radosne i przyjemne
  • Dom rodzinny
  • Wymagania rodziców
  • Wśród ludzi i w szkole
  • Wśród ludzi -klasa
  • Przyjaźń szkolna
  • Kim jest Dżentelmen
  • Zauroczenie
  • Miłość
  • Fantazje u chłopców
  • Rozwój procesów poznawczych
  • Czynność spostrzegania
  • Pamięć
  • Kształcenie mowy i kultura języka
  • Kształcenie barwy wymowy
  • Wzbogacić słownictwo i sztukę mówienia
  • Kultura żywego słowa
  • Gwara szkolna
  • Procesy myślenia
  • Myślenie operacyjne
  • Jak się skutecznie uczyć?
  • Osobowość i samopoznanie
  • Funkcjonowanie osobowości
  • Obraz samego siebie
  • Kształtowanie charakteru
  • Podział typów ludzkich
  • Postawa altruistyczna
  • Odporność na sytuacje trudne
  • Potrzeby biologiczne
  • Problemy zawodowe i przystosowanie społeczne
  • Zebranie myśli
  • Psychologiczny rozwój sexualny
  • Erotyka mlodzieży
  • Ciekawość
  • Flirt
  • Wstrzemięźliość
  • Argumenty moralno-etyczne
  • Zapobieganie erotyzmowi
  • Swoboda seksualna
  • Małżeństwo i rodzina
  • Choroby weneryczne
  • Środki antykoncepcyjne
  • Zaburzenia emocjonalne
  • Homoseksualizm
  • Wady rozwojowe narządów
  • Problemy koedukacji
  • Zadania oświatowe
  • Niepłodność
  • Menstruacja
  • Bliźnięta
  • Fizyczne i psychiczne różnice płci
  • Ciąża
  • Moralne i społeczne aspekty płci
  • Alkoholizm a małżeństwo
  • Ciąża i rozwój płodu
  • Dolegliwości okresu ciąży
  • Dzieci ze związków niemałżeńskich
  • Zapobieganie ciąży
  • Zjawiska przemian w wychowaniu
  • Pedagogika jako nauka
  • Pedagogika
  • Budowa pedagogiki
  • Pedagogia jako wychowanie
  • Źródło pedagogiki
  • Nauki historyczne w pedagogice
  • Nauki emipiryczne w pedagogice
  • Światopogląd w pedagogice
  • Współczesny system wychowawczy
  • Ruchy społeczno polityczne
  • Rozdział systemów wychowawczych
  • Nowa orientacja wychowania
  • Pojęcie nowoczesnego systemu
  • Różnicowanie systemów wychowania
  • System chrześcijańskiego wychowania
  • Ideologia chrześcijańskiego wychowania
  • Doktryna wychowawcza kościoła
  • System wychowania liberalnego
  • Zasady systemy liberalnego
  • Ideoligia wychowania liberalnego
  • Wychowanie socjalistyczne
  • Założenia systemu socjalistycznego
  • Moraliz socjalistyczny
  • Personalizm socjalistyczny
  • Idea humanizmu socjalistycznego
  • Dynamiz wychowania
  • Dynamiz wychowania -doskonalenie
  • Istota wychowania
  • Czynniki rozwoju człowieka
  • Pozostałe czynniki rozwoju człowieka
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści
  • Wychowanie wpływ na rozwój osobowści pozostałe aspekty
  • Rozwój formy życia
  • Rozwój formy życia-psychologiczny aspekt
  • Rozwój formy życia-kulturowy aspekt
  • Struktury rozwojowe człowieka
  • Struktury rozwojowe człowieka-psychologia
  • Struktury rozwojowe człowieka-światopogląd
  • Wpływ sytuacji społecznych na człowieka
  • Wpływ sytuacji społecznych-działania nieświadome
  • Sytuacje wychowawcze
  • Morale sytuacji społecznych
  • Funkcje wychowawców
  • Funkcje wychowawców-educere
  • Podsumowanie funkcji wychowawczych
  • translations24.wordpress.com
  • Dziewczyny
  • Pokrewne

    Podsumowanie funkcji wychowawczych

    Poznanie funkcji wychowawczych jako podstawowych zadań wychowawców prowadzi do dalszego problemu, w jaki sposób,dzięki jakim działaniom czy czynnościom są one wykonywane w procesie rozwojowym wychowania tworząc silę agosu. Teoria czynności wychowawczych zaczęła się kształtować pod wpływem nauki Herbarta, który wyróżnił trzy ich rodzaje Regierung i'Un­terricht und Zucht, czyli kierowanie polegające nawet na kar­ceniu i karaniu młodszych dzieci; nauczanie wychowujące uczniów starszych i obyczajność młodzieży. Był to początek do­stosowania czynności wychowawcy do etapów rozwoju wycho­wanków. W okresie międzywojennym także rozróżniano trzy ; nauczanie, wychowanie i kształcenie, to ostatnie wprowa­dzone przez Kerschensteinera jako skrzyżowanie nauczania z wychowaniem, prowadzące do wyższego celu przeżywania wartości kulturowych. Współczesne zaś operowanie funkcjami wychowawczymi wymaga podporządkowania im właściwych czynności. W tym celu rozporządzamy szeregiem pojęć histo­rycznych, jak dozór, pielęgnacja, karność, kierowanie, a pomija­jąc najbardziej upowszechnione wychowanie, nauczanie i kształ­cenie, zauważamy, że ostatnio dochodzi jeszcze nowy termin — spotkanie . Nie wszystkie z nich mają jednakową wartość poznawczą. Tak np. karność jest celem dzia­łania, ale nie czynnością wychowawców, podobnie dozór stanowi wytwór czynności dozorowania, pilnowania lub pielęgnacji. Wy­chowanie zaś ma co prawda właściwe znaczenie działania wy­chowawców, lecz jako wyraz wieloznaczny (por. rozdz. XI p. 1) domaga się rozwiniętej synonimiki. Po tych uwagach wstępnych trzeba jeszcze zaznaczyć, że logiczne powiązania ze sobą pojęć wychowania, nauczania i kształcenia są tak skomplikowane i splątane, iż terminologiczne ich rozgraniczenie nie jest w pe­dagogice zadowalające. W celu jednoznacznego określenia tych terminów nie należy brać za podstawę tylko stosunków logicznych, ujmowanych przez szersze lub węższe znaczenie tych wyrazów, lecz rodzaj procesu, jaki dana czynność wychowawcza wywołuje w powiązaniuz funkcjami, które ma zrealizować. Tak więc funkcja sanare wymaga czynności, którą ogólnie nazywamy dozorowaniem. Po­lega ona na ochronie rozwoju organizmu, jego zdrowia i bez­pieczeństwa, na pilnowaniu koniecznego porządku czy regulami­nu, na pielęgnacji zdrowego i moralnego rozwoju wychowanka, na profilaktyce oraz prewencji, czyli zapobieganiu wpływom wszelkiego zła fizycznego czy moralnego. W zakresie rozwoju psychicznego występująca funkcja edo-cere jest mniej teoretycznie opracowana, niemniej w praktyce postuluje szczególne ćwiczenia rozwijające myślenie, co nazy­wamy nauczaniem formalnym, obok dostarczania wiadomości i pojęć jako treści nauczania materialnego, wreszcie wymaga powiązania, integrowania rozwiniętych funkcji poznawczych z uczuciowymi i dążeniowymi w psychice i osobowości wycho­wanka, co razem stanowi tzw. nauczanie wychowujące. Naucza­nie więc jako całość jest to złożona czynność wychowawcza, zmierzająca do formowania świadomości przedmiotowej wycho­wanka w trakcie poznawania otaczającej rzeczywistości. Ponie­waż zaś świadomość rozwija się w łączności z całą psychiką razem z jej podświadomością nie tylko od strony emocjonalno-wolitywnej, ale także od strony motorycznodzialaniowej mięśni i rąk, dlatego też funkcja wychowawcza edocere wymaga za­trudnienia naszego układu psychomotorycznego w zakresie dzia­łania muskułów lokomocyjnych i manipulacyjnych, myślenia, całego umysłu i psychiki. Na tym tle zatrudniania w psychote­rapii specjalnej stosuje się terapię zabawową, zajęciową (ama-torstwo), wysiłkową (przez pracę). Obydwa te rodzaje czyn­ności: zatrudnienie i nauczanie podlegają kierownictwu wycho­wawczemu, dążącemu do realizacji celu w wychowaniu rozwo­jowym człowieka, dlatego też chodzi tu o nauczanie wychowujące oraz o zatrudnienie wychowawcze, a nie o obowiązkową bądź to zarobkową pracę. W trzeciej funkcji wychowawczej educere, w której celem staje się przystosowanie psychiczne, moralne i społeczne wy­chowanka do życia w społeczeństwie, szczególnego znaczenia na­biera czynność wychowania w znaczeniu ściślejszym. Wychowa­nie takie zmierza do formowania strony przekonaniowej wy­chowanków poprzez wzbudzenie w nich przeżyć uczuciowych, nastrojów, postaw dążeniowych oraz chcenia woli. Przedmiotem wychowania wąsko pojętego jest więc tworzenie przekonań oso­bistych wychowania tak, by treści poznawcze, pochodzące z na­uczania w szkole zabarwiały się przeżyciem uczuciowym i sta­wały się motywem działania praktycznego woli Wynikiem takich własnych przekonań w wychowanku tworzą się najpierw zasady moralne dobrego postępowania, a na­stępnie z rosnącą siłą woli wyrabia się struktura charakteru Stąd nauczanie wychowujące zostaje uzupełnione wychowaniem węziej pojętym jako wychowaniem społecznomoralnym i wychowaniem życiowopraktycznym, przy­gotowującym do realnych zadań życia, co dopiero w całości za­pewnia osiągnięcie dobrego przystosowania się (adjustment) wychowanka do społeczeństwa, jak to zakłada funkcja wycho­wawcze educere. Z kolei kierowanie wychowanka do ideału nowego człowieka w funkcji educare w trakcie rozwoju warstwy kulturologicznej posługuje się inną czynnością, przerastającą dozorowanie, nau­czanie i wychowanie, a którą nazywamy kształceniem. Jak pa­miętamy, według określenia G. Kerschensteinera (por. rozdz. IX p. 3b) kształcenie jest już najbardziej samodzielnym dorabianiem się przez wychowanka własnej struktury duchowej, którą może być zarówno wcześniej charakter moralny, jak też później swoi­sty typ osobowości twórczej czy wreszcie struktury światopo­glądowej. Kształcenie jednakże w dalszym ciągu tworzy syntezę nauczania i wychowania, dlatego też, chociaż polega na samo­dzielności samego wychowanka, nie usuwa całkowicie potrzeby wychowawcy i jego działania. Wychowawca teraz przygotowuje wychowanka do kształcenia, staje się jego kierownikiem, dorad­cą, krytykiem w procesie twórczym, a nawet może być prze­wodnikiem po ścieżkach twórczości, przekształca się więc w psy­chologa. Pozostaje jeszcze do omówienia najgłębsza funkcja wycho­wawcza initiare, wprowadzająca wychowanka w tajemnice życia i losu ludzkiego. Czynnością zasadniczą w tej dziedzinie rozwojuczysto duchowego w warstwie piątej zaczyna być we współczes­nej teorii pedagogicznej spotkanie (Begegnung), które ma mieć równorzędne znaczenie jak poprzednio poznane czynności nau­czania, wychowania i kształcenia Spotka­nia z ciekawym człowiekiem w czasie rozmowy, z interesującą wystawą czy książką, z wydarzeniami życia i historii, wreszcie spotkania z Bogiem, nie tylko w modlitwie, tworzą w rozwoju człowieka ważny element wychowania przez zdarzenia bądź to losowe, bądź też wywoływane przez wychowawców w sytuacjach pedagogicznych jako celowo programowanych. Spotkania więc zaczynają się pojawiać w nauczaniu i wychowaniu, ale potęgują wpływ w kształceniu, stają się wreszcie regułą w warstwie czy­sto duchowej, która w głębszym przeżyciu światopoglądowym dą­ży do spotkania człowieka z Absolutem, następnie w modlitwie do spotkania z Bogiem żywym i prawdziwym Pedagogika chrześcijańska szczególnie w wychowaniu liturgicznym docenia znaczenie pedagogicznego doprowadzenia wychowanków i wiernych do spotkania z Chrystusem, zgodnie z zasadą Chrystocentryzmu , w Piśmie Św., w kazaniu, w uczestnictwie we Mszy Św., w komunii, sakramen­cie pokuty, w modlitwie. Kierownictwo duszpasterskie polega więc na wychowawczym przygotowaniu „świadomych, czynnych i owocnych" spotkań wiernych z Chrystusem tak, by wiara ich stała się żywa, prawdziwa i ofiarna. W innych światopoglą­dach aranżowanie spotkań, np. z działaczami, bohaterami rewo­lucji, z pisarzami, uczonymi i przywódcami politycznymi ma tak­że analogiczne znaczenie dla głębszych przeżyć światopoglądo­wych.

    Cytat Dnia!


    Okres przekwitania

    Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”