Człowiek
Homoseksualizm
Pociąg seksualny do osobnika tej samej płci może być zarówno wynikiem skłonności wrodzonych, uwarunkowanych zaburzeniami czynności gruczołów dokrewnych (jąder, jajników), jak i wpływu środowiska oraz niewłaściwego postępowania rodziców i wychowawców we wczesnym okresie budzenia się zainteresowań erotycznych u dziecka. Homoseksualizm będący wynikiem wpływów środowiska oraz niewłaściwego wychowania nazywamy homoseksualizmem wtórnym. U osobników pozostających w izolacji (więzienie, zakłady poprawcze) oraz w zamkniętych schronieniach dla nieletnich i internatach — ma on charakter zastępczy. Homoseksualizm wrodzony zdarza się znacznie rzadziej niż nabyty — wtórny. Homoseksualizm pierwotny łączy się dość często z wadami wrodzonymi budowy narządów płciowych (obojnactwo rzekome). Na powstawanie homoseksualizmu, jak i wielu innych zboczeń płciowych, mają duży wpływ doznania seksualne okresu dorastania i wczesnej młodości. W cytowanej już książce Bolesław Popielski pisze: „...Większość zboczeń płciowych ma swe źródło w przeżyciach w okresie dojrzewania. Warunki, w których wychowuje się młodzież, środowisko otaczające, a przede wszystkim błędy wychowawcze — mają tu duże znaczenie. Doznawane w okresie dojrzewania nieprawidłowe wrażenia seksualne, powtarzające się lub pierwsze, zwłaszcza jeżeli są silne, mogą utrwalać się w psychice na stałe, a następnie w wieku dojrzałym towarzyszą każdemu pobudzeniu seksualnemu, doprowadzając do wypaczenia życia płciowego
Świadczy to, jak ważne jest — z punktu widzenia zapobiegania zboczeniom płciowym — wychowanie seksualne w okresie poprzedzającym dojrzewanie i w całym okresie dorastania. Jeśli chodzi o dzieci, należy pamiętać, że homoseksualizm w ich środowisku bywa często wyrazem poszukiwania odpowiednika uczuć przyjaźni i sympatii, których dziecko znajdujące się w internacie czy innym zamkniętym zakładzie opiekuńczym — oddzielone trwale od rodziców — nie znajduje w środowisku opiekunów i wychowawców.
Homoseksualizm wtórny jest zjawiskiem przemijającym, jeśli nastąpi zmiana warunków środowiska na bardziej korzystne i ustaną okoliczności sprzyjające zboczeniu.
W wielu krajach homoseksualizm jest karalny (np. w Anglii). W Polsce karalne jest jedynie uprawianie praktyk homoseksualnych w celach zysku (prostytucja homoseksualna). Karanie homoseksualistów jest środkiem brutalnym, nie liczącym się z subiektywnymi warunkami tych osobników. Nie wolno jednak dopuszczać do deprawowania młodzieży przez osoby zboczone, dlatego swobodzie homoseksualnej muszą być położone granice, podobne jak swobodzie heteroseksualnej.
Z sympatiami typu homoseksualnego wychowawca styka się nieraz na terenie szkoły (patrz wyżej — uwagi dotyczące onanizmu zbiorowego). Jeśli podejrzenie jest uzasadnione, fosobników tworzących „pary" należy rozdzielać — aż do usunięcia jednego z nich ze szkoły włącznie. Jednak nie należy przy tym demonstrować objawów potępienia moralnego. Osobnik musi się dowiedzieć, że dobro pozostałych dzieci wymaga takiego postępowania. Należy też pomyśleć o zaopiekowaniu się nim przez psychologa lub psychiatrę.
Skłonności homoseksualne wśród dziewcząt należą raczej do rzadkości, noszą one nazwę zboczenia lesbijskiego.
Zboczenia płciowe przybierają bardzo różnorodną, czasem niezwykłą postać. Nie istnieje też w rzeczywistości jakaś ostro odcinająca się granica pomiędzy zboczeniem płciowym a normą. W pewnych okolicznościach osobnicy normalni, o prawidłowym popędzie płciowym, zachowują się jak zboczeni.
Z punktu widzenia wychowania seksualnego duże znaczenie mają te formy zboczenia, które są groźne dla otoczenia osoby zboczonej, szczególnie dla dzieci. Takim zboczeniem jest sadyzm, czyli znajdowanie zadowolenia płciowego w znęcaniu się nad osobą nakłonioną do stosunku lub zmuszoną do niego siłą. Chodzi tu z reguły o osobników psychicznie chorych. Są oni niekiedy sprawcami morderstw na tle seksualnym. Drugą — mniej groźną — postacią zboczenia jest ekshibicjonizm polegający na obnażaniu się, zwłaszcza narządów płciowych, wobec osób wzbudzających pożądanie, szczególnie wobec dzieci. Najczęściej osobnicy ci wzbudzają tylko przestrach przechodzących osób. Niekiedy jednak ekshibicjonizm łączy się ze znajdowaniem przyjemności (osoby psychicznie chorej) w znęcaniu się nad obezwładnioną ofiarą. Znane są wypadki zabójstw dzieci dokonywane przez ekshibicjonistów.
Z innych częściej spotykanych form zboczenia — o nieznacznej jednak szkodliwości społecznej — należy wymienić masochizm. Jest to chorobliwa żądza doznawania upokorzeń moralnych i fizycznego bólu od osoby stanowiącej przedmiot pożądania seksualnego.
System reklamy Test “
Okres przekwitania
Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jajeczek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”