RozwĂłj psychologiczny

Okres wczesnoszkolny

Okres rozwojowy poprzedzający okres dojrzewania na­zywany jest, okresem wczesnoszkolnym lub młodszym wiekiem .szkolnym i obejmuje lata od 7 do 12 r. ż. Charakteryzuje się on intensywnym roz­wojem fizycznym i psychicznym. Organizm dziecięcy kształtuje się harmonijnie, wykazując znaczną odporność na choroby wieku dziecięcego. Podstawową działalnością dziecka jest nauka. Wymagania stawiane przez szkołę związane są z systematycznym uczeniem się na lekcjach i utrwalaniem wiedzy na zajęciach pozaszkolnych i w domu, co określane jest popularnie jako „odrabianie lek­cji". Dziecko w tym okresie, jakkolwiek poddane kształ­ceniu i uczeniu się, nie może być pozbawione zabawy i odpoczynku. Szczególna w tym rola rodziców, którzy z powodzeniem mogą kierować rozwojem swego dziecka, by osiągnęło ono pełną równowagę w zakresie psychofi­zycznego rozwoju. Przez kierowanie będziemy także rozu­mieli następujące funkcje: kształtowanie takich przyzwyczajeń, jak: systematycz­na praca i nauka w określonych godzinach; uregulowanie czasu posiłków, przestrzeganie pory wstawania i zasypiania; — utrzymywanie w porządku swojego kącika lub po- koju, samodzielne ścielenie łóżka, utrzymywanie w po­rządku przyborów szkolnych, książek; — stworzenie spokojnej, radosnej, pełnej zaufania i zro­zumienia atmosfery. Zapewnienie dziecku stałego rozkładu dnia i jego prze­strzeganie ma niezwykle ważne znaczenie dla czynności umysłowych dziecka i prawidłowego rozwoju układu ner­wowego. Powtarzające się czynności przygotowują do sy­stematyczności i ładu, tworząc korzystne nawyki, które są cennym kapitałem na przyszłość. Powstałe w okresie szkolnym, pozwolą uniknąć wielu trudności w następnym okresie rozwojowym, jakim jest okres dorastania. Wiele dzieci w wieku szkolnym wyróżnia się sumien- nym wykonywaniem swoich obowiązków i na ogół nie mają one trudności w nauce. Są jednak dzieci, które w pierwszych latach szkolnych napotykają na trudności w odrabianiu lekcji. Nie potrafią zorganizować sobie pracy, skupić się nad czynnościami, które muszą wykonać, na­uczyć się zadanych lekcji. Tym trudnościom może zapobiec współpraca rodziców z wychowawcą dziecka, dzięki niej udaje się niejednokrotnie przełamać trudności, a im wcześ­niej są one dostrzeżone, tym łatwiej jest ich uniknąć. W tym okresie rozwojowym niezmiennie ważna jest rola rodziców w kształtowaniu takich właściwości, jak: uczyn­ność, wrażliwość na potrzeby innych, koleżeńskość, .uczci­wość, sumienność, które mają tak istotne znaczenie dla społeczności nie tylko rodzinnej, ale i szkolnej. W tym okresie cała działalność dziecka skupiona jest wokół zajęć szkolnych. Nie znaczy to jednak, że z ży­cia dziecka powinna zniknąć zabawa, która w tym wieku ma zupełnie inny charakter aniżeli w popraedmim okresie przedszkolnym. Dzieci szkolne chętnie podejmują zabawy zespołowe, a więc ruchowe, umysłowe z zasadami i pra­widłami gry. Przybierają one charakter współzawodnictwa. Czasami w takich zabawach dochodzi do konfliktów i stąd wskazane byłoby czuwanie, a niejednokrotnie i ingerencja rodziców. Potrzeba ruchu i zabawy, wyładowania swej dynamiki, połączonej z pomysłowością, jest szczególnie duża w tym wieku. Nie kontrolowany i nie zorganizowany wolny czas może być powodem nieszczęśliwych wypadków, zdarzają­cych się dzieciom, których ciekawość i różnorodne zain­teresowania mogą doprowadzić do zabaw zagrażających życiu. Poza tym może być powodem szukania i znajdo­wania kolegów starszych i bogatszych doświadczeniem, za­niedbywanych wychowawczo przez środowisko rodzinne, którzy tworzą „paczki" lub „bandy", wypełniając ów nie kontrolowany czas rozrywkami typu palenia papierosów, picia wina, planowania tzw. „skoków", pod którym to określeniem kryją się włamania, drobne kradzieże i nisz­czenie mienia społecznego. Wskutek tzw. niewłaściwego towarzystwa łatwo zejść dziecku na złą drogę zaniedbań i trudności w pracy szkolnej, naśladowania wzorów spo­łecznie nie akceptowanych. Obok obowiązków szkolnych dziecko powinno mieć po­czucie przynależności do rodziny, a w związku z tym pe­wien zakres czynności do wykonania w domu. Będą do nich należały dbałość nie tylko o porządek we własnym kąciku, ale w całym mieszkaniu, ścieranie kurzu, podle­wanie kwiatów, pomoc mamie w gospodarstwie domowym. Te skromne, lecz systematycznie wykonywane czynno­ści stanowią wkład do rodzinnej wspólnoty i dowód przy­należności do niej, co z drugiej strony daje zadowolenie z wykonywanej pracy. Wszelka działalność dziecka w tym okresie związana jest zarówno z zabawą, nauką, jak i pracą o charakterze spo­łecznym, to znaczy dla innych — rodziców, rodzeństwa, kolegów, przyjaciół czy szkoły. Od dziecka w tym okresie już można wymagać odpowiedzialnego stosunku do powie­rzanych mu obowiązków, rozumienia konieczności wyko­nania pracy, rozróżniania tego, gdzie kończy się zabawa, a zaczyna nauka. Rodzice, stawiając te wymagania, przyczyniają się do lepszego wykonywania obowiązków szkolnych, kształtowa­nia nowych właściwości i cech osobowości, która osiąg­nie pełnię swego rozwoju w następnym okresie rozwojo­wym — okresie dorastania.

Cytat Dnia!

“
Okres przekwitania

Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiÄ…czkowanie, mĂłwimy, ĹĽe kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, ktĂłre siÄ™ dokonujÄ… w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzÄ… tylko w samych jajnikach, dotyczÄ… one takĹĽe przysadki mĂłzgowej, tarczycy i innych narzÄ…dĂłw. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”