Człowiek

Podział typów ludzkich

Różnice w opisanych reakcjach uczuciowych stały sięźródłem podziału temperamentów (humorów), dokonanego przez greckiego uczonego Hipokratesa . Sądził, on, że natura człowieka pod względem reakcji uczuciowych jest wrodzona i zależy od tego, która z czte­rech „wilgotności", czyli humorów, krążących w ciele ludzkim, przeważa w danym organizmie. Do tych czterech humorów, zdaniem Hipokratesa, należały: krew — sanguis, żółć — chole, czarna żółć — melajn chole i flegma. Do dziś istnieje podział typów ludzkich na sangwiników, cho-leryków, melancholików i flegmatyków. A więc sangwinik to człowiek, który łatwo się zapala i szybko gaśnie, żywego usposobienia, czynny i pewny sie­bie, łatwo współczujący, ale niewytrwały i niepewny w swych zobowiązaniach, roztargniony i rozpraszający się, łatwo się obraża, gniewa, cieszy się i szybko zapomina urazy, jak i przysługi. Choleryk — to człowiek pobudliwy również, ale wy­trwały i długo pamiętający. Cechuje go silna wola i go­rące, trwałe uczucie. Melancholik słabo w pierwszej chwili reaguje uczucia­mi na bodźce, śmieje się rzadko, nie wybucha gniewem, skłonny do nieśmiałości i smutku, cieszy się w skrytości, w działaniu niepewny siebie, długo pamiętający urazy i przysługi. Flegmatyk — słabo reaguje bezpośrednio i krótko pa­mięta. Ponieważ jego reakcje są słabe, więc i trudno się decyduje, spokojny, w miarę zadowolony z siebie, raczej apatyczny. Wielu było następców Hipokratesa, którzy starali się wyjaśnić reakcje i sposoby postępowania ludzkiego. Jego trafne obserwacje natury ludzkiej, stały się inspiracją dla innych badaczy. Dziś nie mówi się o czterech wilgotnościach (humorach), lecz o układzie hormonalnym, który ma wpływ zarówno na usposobienie i charakter człowieka, a równocześnie bie­rze się pod uwagę budowę anatomiczną, przemianę mate­rii, właściwości układu nerwowego. Oprócz typologii Hipokratesa i systematyki temperamen­tów współczesna nauka wyróżnia typologię I. Pawłowa, który uwzględnia cechy układu nerwowego. Do nich na­leżą: siła, równowaga i ogólna ruchliwość (aktywność) pro­cesów nerwowych 1). Reakcje sangwiników są szybkie, ale nie trwają długo. Melancholik reaguje wolno i słabo, choleryk silnie i z gwałtownością. Flegmatyk reaguje w sposób długotrwały albo i z opóźnieniem. Pierwszy typ anatomiczny — to budowa ciała wątła, leptosomatyczna (leptos — wąski, soma — ciało) albo asteniczna. Mężczyzna należący do tego typu jest chudy, ma wąskie ramiona, kościste ręce, klatkę piersiową długą i wąską, nogi długie. Kobiety drobne, szczupłe. Typ asteniczny przejawia pewne właściwości psychiczne, takie jak: drażliwość, niechęć do kontaktów z ludźmi, trudności w przystosowaniu się do nowych warunków. Drugi typ — to typ o budowie atletycznej — wzrostu średniego lub wysokiego, o szerokich barkach, dobrze zbudowany, głowa koścista, potężna szczęka, dobrze roz­winięte mięśnie. Kobiety mają często coś męskiego w twarzy i budowie, wyglądają nie po kobiecemu. Mało bez­pośredni, nietowarzyscy, twardego serca i stalowego hartu. Trzeci typ — to typ pykniczny — przysadzisty, gruby, o krótkiej szyi, silny, głowa duża, podbródek, brzuch duży, wypukły, kończyny miękkie, duże podkłady tkanki tłu­szczowej. Kobiety są najczęściej niedużego wzrostu, a tłuszcz magazynuje się na biuście i biodrach. Towarzyscy, serdeczni, uprzejmi, weseli, miękkiego serca. Ekstrawertycy — uwagę swoją zwracają przede wszyst­kim na otoczenie, interesuje ich to, co dzieje się poza nimi samymi. Introwertycy, których uwaga skierowana jest na to. co dzieje się w nich samych, wystarczają oni tak jakby sa­mym sobie. Są jednak osoby, zastrzega się Jung, u których jedna z tych tendencji nieznacznie przeważa. Temperament jest dyspozycją wrodzoną, jak widać z powyższej charakterystyki, charakter natomiast jest czymś, co się z wolna formuje, drogą wewnętrznego dojrzewania, •wpływów otoczenia — domu, szkoły, grupy rówieśniczej. Dzieciństwo i dorastanie są okresami wykształcania się właściwości charakterologicznych, jak i ich krystalizacji. Do rozwoju charakteru przyczynia się samowiedza, sa­moocena, wgląd we własne postępowanie, samokontrola czynności podejmowanych coraz bardziej świadomie i w sposób zamierzony. Z badań przeprowadzanych wśród młodzieży w Krako­wie dowiadujemy się *), że młodzież zdaje sobie sprawę z ujemnych stron swego charakteru i wyraża chęć ich zli­kwidowania. Zalicza do nich: gwałtowność, wybuchowość, niecierpliwość, złośliwość oraz egoizm, zawziętość, tupet, lenistwo, brak wiary w siebie i słabą wolę. Wraz z uświa­domieniem sobie tych cech pragnie zmienić swój stosunek do innych ludzi, do nauki i pracy.

Cytat Dnia!

“
Okres przekwitania

Kiedy w wieku 44—50 lat ustaje miesiączkowanie, mówimy, że kobieta przechodzi okres przekwitania Istota zmian, które się dokonują w ustroju kobiety w tym czasie, polega na ustaniu cyklicznego procesu dojrzewania jaje­czek w jajnikach i wydalania ich przez jajowody do macicy. Zmiany jednak nie zachodzą tylko w samych jajnikach, dotyczą one także przysadki mózgowej, tarczycy i innych narządów. W wyniku przekwitania kobieta traci zdolność rodzenia dzieci.”